ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 253

บทที่ 253 วิธีสกปรก

“น…นี่มันก็ดึกแล้ว พี่ว่าเราแยกย้ายกันนอนเถอะ!”

อวี้ฮ่าวหรานทนไม่ไหวอีกแล้ว ชายหนุ่มจับไหล่ของหลี่หรง ก่อนที่ตัวเขาเองจะถอยออกมาก้าวหนึ่งเพื่อเว้นระยะห่าง

นี่มันไม่ดีเลย!

“ก็ได้พี่เขย งั้นฉันไปนอนก่อนล่ะ”

เมื่อเห็นว่าอวี้ฮ่าวหรานปฏิเสธเธอแบบอ้อม ๆ อีกแล้ว เธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากถอยออกไปก่อน

เมื่อครู่ หากเธอไม่ได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นรัวของอวี้ฮ่าวหราน เธอคงสรุปไปแล้วว่าพี่เขยของเธอน่าจะเป็นท่อนไม้มากกว่ามนุษย์!

ตั้งแต่เกิดมา เธอยังไม่เคยรุกผู้ชายคนไหนแบบนี้มาก่อนเลย ขนาดเธอเองก็ยังอายเลย!

ท้ายที่สุดคืนนี้ก็ผ่านไปโดยไม่มีอะไรเกิดขึ้น

หลายวันต่อมา

เช้านี้ อวี้ฮ่าวหรานไปทำงานตามปกติ แต่เมื่อชายหนุ่มขับรถไปถึงซอยส่วนบุคคลของบริษัทที่จะนำไปถึงหน้าทางเข้าบริษัท เขากลับเห็นวัสดุก่อสร้างจำนวนมากที่มีสภาพเหลือทิ้งวางกองบังหน้าปากซอยทางเข้าบริษัทเต็มไปหมด!

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านี่น่าจะเป็นการจงใจทำของใครสักคนที่พยายามก่อกวนบริษัทอีกแล้ว ซึ่งส่งผลให้พนักงานในบริษัทของเขาไม่สามารถเข้าไปทำงานในบริษัทได้!

อย่างไรก็ตาม ยังมีพนักงานบางคนที่รักองค์กรมากจนถึงขนาดยอมจอดรถข้างถนนและพยายามปีนผ่านวัสดุก่อสร้างที่วางปิดทางเข้าเพื่อเข้าไปทำงานให้ได้

เมื่ออวี้ฮ่าวหรานเห็นภาพเช่นนี้ เขาจึงรีบลงจากรถและตะโกนสั่งให้พนักงานทุกคนหยุดเอาตัวไปเสี่ยงอันตรายจากการที่อาจจะถูกพวกวัสดุก่อสร้างล้มทับใส่เนื่องจากการปีนข้าม

ในขณะเดียวกัน ที่ริมถนนอีกฝั่งซึ่งอยู่ห่างออกไปพอสมควร กัวหย่งซิน นั่งอยู่ในรถพร้อมกับกล้องส่องทางไกล

เขากำลังส่องกล้องไปยังหน้าทางเข้าบริษัทของอวี้ฮ่าวหรานด้วยสีหน้าสะใจ

“หึหึ เป็นไงล่ะ? แกกล้าขัดใจฉันงั้นเหรอ? ไม่รู้ซะแล้วว่าเหนือฟ้ายังมีฟ้าโว๊ย! คอยดูเถอะ นับจากนี้แกไม่ได้อยู่เป็นสุขแน่!”

แน่นอนว่าเรื่องราวทั้งหมดนี้เป็นฝีมือของกัวหย่งซินเพื่อรบกวนไม่ให้บริษัทของอวี้ฮ่าวหรานสามารถดำเนินงานได้ตามปกติ

แต่สำหรับเขานั้นนี่เป็นแค่จุดเริ่มต้นเล็ก ๆ น้อย ๆ ของจริงมันเริ่มต่อจากนี้ต่างหาก!

ที่ผ่านมาหากมีบริษัทไหนขัดใจเขา กัวหย่งซินก็มักจะใช้วิธีสกปรกแบบนี้เพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ

…

ต้องรอจนถึง 11 โมงกว่าที่พวกวัสดุก่อสร้างจะถูกขนย้ายออกไปหมดด้วยรถของบริษัทขนย้ายที่อวี้ฮ่าวหรานจ้างมา

อย่างไรก็ตาม การที่พวกพนักงานไม่สามารถเข้าไปทำงานในช่วงเช้าได้นั้นส่งผลเสียหายต่อบริษัทพอสมควร…

“ตรวจสอบกล้องวงจรปิดเดี๋ยวนี้! หาให้ได้ว่าใครกันที่มันเอาวัสดุพวกนี้มาขวางหน้าซอยบริษัทเรา!”

อวี้ฮ่าวหรานเอ่ยสั่งด้วยสีหน้าเดือดดาล ขณะที่อยู่ในห้องเก็บภาพกล้องวงจรปิดกับผู้จัดการหวังและพนักงาน ตามปกติแล้วที่หน้าปากซอยจะไม่มียามเฝ้าอยู่ จุดป้อมยามของบริษัทจะอยู่ที่หน้าทางเข้ารั้วกำแพงของบริษัทเท่านั้น ดังนั้นเขาจำเป็นต้องหวังพึ่งกล้องที่ถูกติดตั้งเอาไว้ที่หน้าปากซอยเท่านั้น

พนักงานที่รับหน้าที่ดูแลกล้องวงจรปิดรีบเปิดภาพดูตั้งแต่ช่วงคืนวานทันที

“ท่านประธาน ดูสินั่นไง!”

หลังจากดูไปได้พักใหญ่ในที่สุดทุกคนก็เห็นว่ากล้องวงจรปิดจับภาพรถบรรทุกขนาดใหญ่หลายคันที่เวียนกันมาทิ้งวัสดุก่อสร้างเอาไว้ที่หน้าปากซอยทางเข้าบริษัทของเขา!

“หยุด! หยุดภาพตรงนี้ก่อน!”

ในขณะเดียวกัน ผู้จัดการหวังสั่งให้หยุดเล่นภาพเมื่อเห็นว่ากล้องจับภาพหนึ่งในคนที่เอาวัสดุก่อสร้างมาทิ้งเอาไว้ได้

“ท่านประธาน ดูสิ ท่านพอจะคุ้นหน้าคน ๆ นี้หรือเปล่า?” ผู้จัดการหวัง เอ่ยขึ้นพลางชี้ไปที่หน้าของหนึ่งในคนขับรถที่ถูกกล้องจับเอาไว้ได้

อวี้ฮ่าวหรานขมวดคิ้วทันที เขาเคยเห็นหน้าของไอ้คน ๆ นี้มาก่อน!

“ซูมเข้าไปและทำให้ภาพชัดกว่านี้สิ!”

เมื่อได้ยินคำสั่งของเจ้านาย พนักงานจึงขยายและปรับภาพให้ละเอียดขึ้นทันที

หลังจากได้เห็นภาพชัด ๆ อีกที อวี้ฮ่าวหรานก็แน่ใจได้ร้อยเปอร์เซ็น