ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 255

บทที่ 255 ปิดเทอมฤดูร้อน

“หากแกมีแผนชั่วอะไรอีกก็เข้ามา ฉันจะรอเล่นกับแกทุกเวลา!”

หลังจากพูดจบ อวี้ฮ่าวหรานก็ตัดสายไปโดยไม่ให้โอกาสอีกฝ่ายตอบโต้

ถึงแม้ชายหนุ่มจะรู้ว่าอีกฝ่ายย่อมไม่ปล่อยให้เรื่องนี้จบง่าย ๆ แน่ แต่เขาก็ไม่กลัวปัญหาจากอีกฝ่ายไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตาม!

ในทางกลับกัน ความคิดในตอนนี้ของเขากลับจดจ่ออยู่ที่เรื่องอื่นมากกว่า

“อืม…ดูเหมือนว่าถ้าในสวนสนุกของบริษัทมีเครื่องทำไอศกรีม ถวนถวนคงน่าจะดีใจมาก!”

อวี้ฮ่าวหรานพึมพำกับตัวเอง ถึงแม้ว่าตอนนี้แผนการพัฒนาสวนสนุกของบริษัทจะเสร็จสิ้นแล้ว แต่มันกลับไม่มีสิ่งที่ถวนถวนชอบมากที่สุดซึ่งก็คือ…ไอศกรีม!

ก่อนหน้านี้ ทุกครั้งที่ถวนถวนมาที่นี่ เด็กน้อยมักจะบ่นอยากกินไอศกรีมอยู่บ่อยครั้ง

หลังจากพิสูจน์แล้วว่าสวนสนุกนั้นมีประโยชน์ต่อทุกคนในบริษัทดังนั้นการเพิ่มเครื่องทำไอศกรีมเข้าไปมันจึงไม่ใช่เรื่องที่ไม่เหมาะสม

เมื่อตัดสินใจได้แล้ว อวี้ฮ่าวหรานจึงเรียกผู้จัดการหวังให้เข้ามาพบทันที

“คุณช่วยทำเอกสารสั่งซื้อเครื่องทำไอศกรีมให้ผมที เอาแบบที่ดีที่สุด และเมื่อมันถูกส่งมาถึงแล้วให้เอาไปติดตั้งในสวนสนุกของเราทันที อ้อ อย่าลืมระบุว่าคำสั่งนี้ถือว่าด่วนที่สุด”

“หืม? เครื่องทำไอศกรีมเหรอท่านประธาน?”

ผู้จัดการหวังอึ้งไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินคำสั่งนี้ เขาไม่นึกเลยว่าจู่ ๆ อวี้ฮ่าวหรานจะเรียกเขาให้มาพบเพื่อซื้อเครื่องทำไอศกรีม นี่มันเกินไปหน่อยหรือเปล่าสำหรับสวนสนุกเล็ก ๆ ในบริษัท?

อย่างไรก็ตาม เมื่อมันเป็นคำสั่งที่ออกมาจากปากของอวี้ฮ่าวหราน ผู้จัดการหวังจึงไม่ทัดทานอะไรและออกไปทำตามคำสั่งทันที

อวี้ฮ่าวหรานเองก็เห็นสีหน้าที่กระอักกระอ่วนเช่นกัน แต่ชายหนุ่มไม่ได้สนใจเลยแม้แต่นิด ในอนาคตเมื่อฟื้นฟูพลังกลับมาได้ จะเป็นเหมือนผู้ปกครองโลกใบนี้อยู่แล้ว ส่วนลูกสาวของเขาจะกลายเป็นธิดาของผู้ที่มีอำนาจมากที่สุด ดังนั้นถวนถวนจะต้องได้ทุกอย่างตามที่เธอต้องการ!

เมื่อถึงเวลา 4 โมงเย็น อวี้ฮ่าวหรานไปรับถวนถวนที่โรงเรียนอนุบาลเช่นเคย

ที่หน้าประตู วันนี้สวีรุ่ยเดินออกมาส่งถวนถวนอย่างที่เคยทำมาก่อนหน้านี้…

“พรุ่งนี้เป็นวันหยุดปิดเทอมฤดูร้อนของถวนถวนแล้ว คุณมีแผนว่าจะทำอะไรบ้าง?”

สวีรุ่ยเอ่ยถามอวี้ฮ่าวหรานพร้อมกับส่งยิ้มให้เขา

“ปิดเทอมฤดูร้อน?”

อวี้ฮ่าวหรานอึ้งไปครู่หนึ่ง เขาลืมไปเลยว่าพรุ่งนี้ถวนถวนจะปิดเทอมแล้ว

“ใช่แล้ว พรุ่งนี้จะเป็นวันแรกที่ปิดเทอม ซึ่งถวนถวนจะไม่ต้องมาโรงเรียนสองเดือน ส่วนฉันเองก็ว่างเช่นกัน…” เมื่อพูดถึงจุดนี้ สวีรุ่ยก็ก้มหน้าลงด้วยความเขินอายก่อนที่จะพูดต่อเสียงเบา “คือ…ในเมื่อ ถวนถวนก็ว่างดังนั้นทำไมเราไม่…พาถวนถวนออกไปเปิดหูเปิดตาสักหน่อย ว่าไหม?”

ทันที่ที่เธอพูดจบ แก้มของสวีรุ่ยก็ร้อนผ่าว อันที่จริงเธอคิดเรื่องนี้มาได้สักพักแล้ว แต่เพิ่งจะรวบรวมความกล้าได้สำเร็จเพื่อพูดออกไป

อวี้ฮ่าวหรานตกตะลึงเมื่อได้ยินคำว่า ‘เรา’ ซึ่งมันหมายความว่าเธอกำลังชวนเขาออกไปเที่ยว?

อันที่จริงเรื่องนี้มันไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ แต่หากมันเกิดขึ้นจริง หลี่หรงคงโกรธจนหัวระเบิดแน่!

เมื่อคิดถึงเรื่องที่แม้แต่หลี่หรง เขายังไม่สามารถตอบรับความรู้สึกด้วยได้ ชายหนุ่มจึงตัดสินใจปฏิเสธสวีรุ่ยเช่นกัน

“อะแฮ่ม ๆ คือช่วงนี้บริษัทของผมยุ่งมาก ๆ เลย ผมคงไม่มีเวลาออกไปเที่ยวหรอก”

“ง…งั้นเหรอ…อ…อืม ถ้างั้นก็ไม่เป็นไร…”

เมื่อถูกปฏิเสธ สวีรุ่ยก็ก้มหน้าลงด้วยความผิดหวัง แต่ผลลัพธ์แบบนี้มันไม่ได้เหนือจากที่เธอคาดไว้สักเท่าไหร่ ดังนั้นเธอจึงปรับอารมณ์ได้อย่างรวดเร็ว

“ถ้างั้น ฉันขออวยพรให้ถวนถวนมีความสุขมาก ๆ ในช่วงวันหยุดปิดเทอมฤดูร้อนก็แล้วกันนะ!”

สวีรุ่ยแกล้งยิ้มเพื่อกลบเกลื่อนความผิดหวังของตัวเอง

“เย้! ครูสวีก็ต้องมีความสุขเหมือนกันนะ!”