ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 26

บทที่ 26 วิกฤตตระกูลหลี่

หลังจากพวกนักเลงหนีหายกันไปหมดแล้ว อวี้ฮ่าวหรานจึงส่งข้อความไปให้กับเฉิงกัวอัน

ข้อความที่ส่งไปนั้นมีเพียงคำสั้น ๆ ‘บริษัทเว่ยไห่’

ไม่ว่ายังไงเขาก็รับเงินมาแล้ว ดังนั้นมันจึงเป็นความรับผิดชอบที่เขาจะให้ข้อมูลกับเฉิงกัวอันเพิ่มเติม

หลังจากส่งข้อความเรียบร้อย อวี้ฮ่าวหรานก็ทำการเปลี่ยนล้อของรถอย่างรวดเร็ว และท้ายที่สุดเขาก็พาถวนถวนไปส่งโรงเรียนทันเวลาพอดี

แต่แล้วหลังจากที่อวี้ฮ่าวหรานเดินทางไปถึงบริษัทของหลี่หรง เขากลับพบว่าตอนนี้เธอกำลังรอเขาอยู่ด้วยสีหน้าเป็นกังวล

“พี่ไปกับฉันที!”

“เกิดอะไรขึ้น?”

เมื่อเห็นสีหน้าที่เป็นกังวลของหลี่หรง อวี้ฮ่าวหรานรู้ได้ทันทีว่าตอนนี้มีเรื่องใหญ่บางอย่างเกิดขึ้น

“เอาไว้ไปถึงแล้วพี่ก็จะรู้เอง ตอนนี้พวกเราไม่มีเวลามากนัก!”

เมื่อพูดจบหลี่หรงก็ดึงแขนอวี้ฮ่าวหรานให้เดินไปขึ้นรถของเธอ และขับตรงไปยังบ้านหลักตระกูลหลี่ทันที

ครึ่งชั่วโมงต่อมาทั้งคู่ก็เดินทางมาถึงบ้านหลักตระกูลหลี่ ซึ่งในตอนนี้มีคนจำนวนมากได้มาถึงก่อนแล้ว

“พวกเราไปหาที่นั่งกันก่อน”

หลี่หรงพาอวี้ฮ่าวหรานไปนั่งตรงเก้าอี้ที่ยังว่างอยู่กับเธอ

ตั้งแต่เหตุการณ์ล่าสุดที่อวี้ฮ่าวหรานรักษาหลี่ชงซาน ผู้คนของตระกูลหลี่ต่างก็ให้การยอมรับในตัวอวี้ฮ่าวหรานกันแทบทุกคน ดังนั้นรอบนี้จึงไม่มีใครมองเขาด้วยสายตาดูแคลนอย่างเปิดเผยอีก

“นี่มันแย่จริง ๆ! จากข่าวที่ฉันได้รับมาดูเหมือนว่าบริษัทชงซานจะรอดยากแน่นอนรอบนี้”

“เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง! ไม่ได้ ถึงแม้ว่าฉันจะแยกตัวมาแล้ว แต่ไม่ว่ายังไงฉันก็ต้องช่วย!”

“พี่แยกตัวออกไปแล้วพี่ไม่ต้องห่วงอะไรหรอก และถ้าหากว่าข่าวลือเป็นจริง บริษัทชงซานล่มขึ้นมาอย่างน้อย ๆ ตระกูลหลี่ก็ยังมีบริษัทของพวกเราคอยพยุง…”

ในทันทีที่หลี่หรงและอวี้ฮ่าวหรานนั่งลง พวกเขาก็ได้ยินบรรดาญาติ ๆ ผู้ใหญ่ออกความเห็นกัน ซึ่งมันทำให้อวี้ฮ่าวหรานรู้ได้ทันทีว่าปัญหาที่หลี่หรงพูดถึงมันเกี่ยวกับบริษัทของพ่อตาเขา

อย่างไรก็ตามหลี่หรงเองก็ยังไม่แน่ใจนักว่านี่มันคือเรื่องอะไร เพราะเธอได้รับโทรศัพท์เรียกตัวให้มาด่วนเพราะว่าพ่อของเธอมีปัญหาก็แค่นั้น

หลังจากนั่งรอกันไปได้สักพัก หลี่ชงซานก็เดินลงมาจากชั้นสอง

“ขอบคุณทุกคนที่มารวมตัวกันที่นี่ ฉันเชื่อว่าทุกคนคงได้ยินข่าวลือกันมาแล้ว ซึ่งฉันขอพูดตรงนี้เลยว่าข่าวลือนั้นเป็นความจริง บริษัทของฉันกำลังประสบปัญหาใหญ่!”

“ตอนนี้บริษัทคู่ค้าของฉันทั้งรายใหญ่และรายย่อยต่างพากันยกเลิกสัญญาความร่วมมือและซื้อขายในเวลาไล่เลี่ยกันตั้งแต่เมื่อวาน จนทำให้สภาพคล่องทั้งเงินทุนและสินค้าของบริษัทในตอนนี้อยู่ในภาวะวิกฤต ฉะนั้นตอนนี้ฉันจึงต้องขอให้ทุกคนร่วมมือกันเพื่อฝ่าวิกฤตครั้งนี้ไปให้ได้”

หลังจากหลี่ชงซานพูดจบประโยค บรรดาผู้คนของตระกูลหลี่ที่ฟังอยู่ต่างก็ตกตะลึงและคุยกันเสียงดังระงม

“ชงซานตอนนี้กำลังเดือดร้อนจริง ๆ ด้วย ไม่งั้นเขาคงไม่เอ่ยปากขอให้เราช่วยแบบนี้!”

“แต่ว่าบริษัทของฉันตอนนี้ก็อยู่ในช่วงขาลงเหมือนกัน ฉันคงไม่สามารถดึงเงินทุนของบริษัทมาช่วยได้หรอก…”

“…”

คำพูดบอกปัดแนว ๆ นี้ดังขึ้นเต็มห้องโถงไปหมด สะท้อนให้เห็นว่าแท้จริงแล้วตระกูลหลี่นั้นไม่เป็นปึกแผ่นกันสักเท่าไหร่

“เหอะ!”

“ชงซานไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากช่วยนา แต่ตอนนี้บริษัทของฉันเองก็แย่เหมือนกัน ฉันคงช่วยนายไม่ได้จริง ๆ”

“เฮ้ แกพูดแบบนี้ได้ยังไง! ถ้าบริษัทชงซานล้มไปแล้วตระกูลหลี่ของเราจะไปสู้กับใครเขาได้อีก?”

“…”

ตอนนี้ผู้คนของตระกูลหลี่ต่างแบ่งกันออกเป็นสองฝ่าย ฝ่ายหนึ่งไม่ต้องการที่จะช่วยและอ้างเหตุผลต่าง ๆ นานา ส่วนอีกฝ่ายที่น้อยกว่ามากก็คือพวกที่อยากจะช่วยหลี่ชงซาน

อย่างไรก็ตามฝั่งที่อยากจะช่วยนั้นบริษัทของพวกเขาเล็กเกินไปและมีเงินทุนไม่มากเท่าไหร่ ต่อให้พวกเขาช่วยจริง ๆ มันก็ช่วยอะไรไม่ได้มาก นอกซะจากหลี่อิงไห่จะร่วมช่วยด้วย ซึ่งบริษัทของหลี่อิงไห่นั้นใหญ่เป็นอันดับสองของตระกูล หากหลี่อิงไห่ช่วยบริษัทชงซานก็พอมีทางรอด

แต่น่าเสียดายที่เรื่องแบบนั้นมันคงไม่เกิดขึ้น…

“ฮ่าฮ่าฮ่า เป็นไงชงซาน แกเห็นไหมว่าตอนนี้ในตระกูลหลี่มีคนรักแกน้อยแค่ไหน? การที่แกปล่อยให้ลูกสาวของแกไปแต่งงานกับไอ้คนไร้ค่านั่นมันทำให้ตระกูลอู๋โจมตีเรามาตลอด ตอนนี้แกรู้แล้วหรือยังว่าการตัดสินใจครั้งนั้นของแกมันผิดพลาดมากขนาดไหน!”

เมื่อเห็นว่ามีคนสนับสนุนหลี่ชงซานน้อยมาก หลี่อิงไห่ก็รู้สึกเบิกบานจนแทบจะลุกขึ้นมาเต้น

ในอดีตเมื่อตอนแบ่งทรัพย์สินของตระกูล มันเป็นเพราะว่าหลี่ชงซานมีฐานะเป็นผู้นำตระกูล ดังนั้นหลี่ชงซานจึงได้รับส่วนแบ่งมากกว่าใคร ๆ ซึ่งมันทำให้เขารู้สึกเจ็บใจเป็นอย่างมากที่ตัวเองได้รับส่วนแบ่งน้อยกว่าคนรุ่นหลัง และตั้งแต่นั้นมาเขาก็ตั้งตัวเป็นศัตรูกับหลี่ชงซานมาโดยตลอดจนตระกูลแบ่งฝักแบ่งฝ่ายออกเป็นสองฝั่ง

หลี่ชงซานเอ๋ยหลี่ชงซาน หากในตอนนั้นแกบังคับให้หลี่เม่ยลูกสาวของแกไปแต่งงานกับตระกูลอู๋ป่านนี้แกคงไม่ตกอยู่ในสถานการณ์ที่น่าเวทนาแบบนี้ ฮ่าฮ่าฮ่า

ในสายตาของหลี่อิงไห่ ลูกหลานทุกคนในตระกูลนั้นมีค่าแค่เพียงตัวหมากเท่านั้น เขาไม่เคยสนใจความรู้สึกของใครเลยสักคนนอกจากตัวเอง

ทางด้านของหลี่ชงซานเมื่อเห็นเช่นนี้เขาก็ยิ่งรู้สึกหดหู่

ในตอนนั้นก่อนที่ลูกสาวของเขาจะแต่งงานกับอวี้ฮ่าวหราน ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เห็นด้วยกับลูกสาวตัวเองอย่างรุนแรง แต่ท้ายที่สุดเขาก็ไม่ได้ทำอะไรรุนแรงลงไปเพราะเห็นแก่ความสุขของลูก ไม่เช่นนั้นการแต่งงานของลูกสาวเขากับอวี้ฮ่าวหรานจะไม่มีทางเกิดขึ้นแน่นอน

ในสายตาของเขาถึงแม้ว่าลูกสาวของเขาจะทำไม่ถูกใจ และมันจะกลายเป็นผลเสียต่อตระกูลของเขาเอง แต่เขาก็คิดว่าความสุขของลูกสาวเขาสำคัญที่สุด