ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 261

บทที่ 261 รุดหน้าไปยังสนามบิน

อวี้ฮ่าวหรานสัมผัสได้ถึงเสียงฝีเท้าของหลี่จิงเทียนทันที ซึ่งชายหนุ่มได้ยินอย่างชัดเจนว่าอีกฝ่ายกำลังวิ่งออกไปทางประตูหลังคฤหาสน์เพื่อที่จะหนี

แน่นอนว่าอวี้ฮ่าวหรานไม่มีทางยอมให้มันเกิดขึ้นแน่!

ด้วยการเคลื่อนที่ที่เร็วเหนือมนุษย์ แค่เพียงชั่วพริบตา ร่างของอวี้ฮ่าวหรานก็ไปปรากฏตัวและขวางประตูหลังเอาไว้ก่อนที่หลี่จิงเทียนจะทันได้วิ่งไปถึง

“ม…ไม่ ได้โปรด! พ…พี่เขย อย่าฆ่าผม! ผมยอมแล้ว!”

เมื่อเห็นว่าจู่ ๆ ร่างของอวี้ฮ่าวหรานปรากฏขึ้นตรงหน้า หลี่จิงเทียนที่กำลังวิ่งอย่างสุดแรงเกิดก็เบรกฝีเท้าของตัวเองอย่างกระทันหันจนตัวของเขาล้มคว่ำลง

เขารีบยันตัวลุกขึ้นอย่างตื่นตระหนกและคลานถอยอย่างทุลักทุเลพร้อมกับตะโกนร้องเสียงหลง

อวี้ฮ่าวหรานมองไปที่หลี่จิงเทียนด้วยสายตาเย็นชาก่อนที่จะถามขึ้นอย่างห้วน ๆ

“เรื่องหลบเลี่ยงภาษีของบริษัทฉัน แกมีเอี่ยวด้วยหรือเปล่า?”

“ผ…ผม…”

เมื่อได้ยินคำถามอีกทั้งยังต้องเผชิญกับแววตาที่เย็นชาของอีกฝ่าย หลี่จิงเทียนก็หยุดคลานถอยทันทีเพราะความกลัว เขาไม่กล้าตอบกลับไป

“พูดมา!!”

อวี้ฮ่าวหรานไม่อยากจะเสียเวลากับอีกฝ่ายให้มากนัก เขาถามขึ้นอีกครั้งพร้อมกับพุ่งตัวไปกำคอเสื้ออีกฝ่ายและยกตัวหลี่จิงเทียนให้ขึ้นมายืน

หลี่จิงเทียนที่โดนกำคอเสื้อเอาไว้ แข้งขาอ่อนแทบจะยืนเองไม่ไหว เขากลัวเป็นอย่างมากจนไม่กล้าปิดบังอะไรอีก

“ม…ม…มันเป็นเพราะกัวหย่งซิน! เผิงอิงอิงไปติดต่อกับกับไอ้อ้วนนั่นและส่งเลขาที่ชื่ออาหลิงมาล่อลวงผม ล…และผมโดนอีกฝ่ายล่อลวงจนหน้ามืดตามัว…ซื้อที่ดินด้วยเงินที่พวกนั้นให้มาและสร้างบัญชีปลอมพร้อมกับแต่งบัญชีหลบเลี่ยงภาษี…”

ด้วยความกลัว หลี่จิงเทียนจึงยอมเผยทุกอย่างจนหมดไม่มีเหลือ ซึ่งมันทำให้อวี้ฮ่าวหรานยิ่งโมโหมากขึ้นกว่าเดิม

เขาเคยเตือนไอ้โง่นี่แล้วว่าอย่าทำอะไรให้เขาไม่พอใจแต่มันก็ยังกล้าทำอีก!

“เพี๊ยะ!”

อวี้ฮ่าวหรานตบหลี่จิงเทียนจนลงไปนอนกองอยู่ที่พื้นอีกรอบ และที่หน้าก็มีรอยฝ่ามืออย่างเห็นได้ชัด!

อย่างไรก็ตาม คราวนี้หลี่จิงเทียนไม่ได้รู้สึกโกรธแค้นเลยกับการถูกตบ ความรู้สึกเพียงอย่างเดียวตอนนี้ที่เขามีคือความกลัว!

เขากลัวว่าจะถูกฆ่า!

“พ…พี่เขย พี่เขย! ผมผิดไปแล้วยกโทษให้ผมเถอะ! ผมแค่หน้ามืดตามัวไปชั่วครู่แค่นั้นเอง! ผมไม่กล้าทำอีกแล้ว! นับจากนี้ผมจะทำทุกอย่างตามที่พี่สั่งได้โปรดอย่าฆ่าผมเลย!”

หลี่จิงเทียนร้องไห้พร้อมกับรีบคลานมากอดขาอวี้ฮ่าวหรานอย่างน่าสังเวช

อวี้ฮ่าวหรานมองไปที่อีกฝ่ายด้วยแววตารังเกียจ เขารู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมากจนอยากจะฆ่าไอ้ตัวปัญหานี่ให้จบ ๆ ไปซะเพื่อที่มันจะได้ไม่สร้างปัญหาอีกในอนาคต ชายหนุ่มรู้ว่าคนอย่างหลี่จิงเทียนเจ็บแล้วจำได้ไม่นาน แต่ปัญหาก็คืออีกฝ่ายคือน้องชายของหลี่เม่ย ซึ่งมันทำให้เขาไม่สามารถฆ่ามันได้!

“ฮึ่ม! แกควรจะขอบคุณสวรรค์ให้มาก ๆ ที่แกมีพี่สาวที่ดีอย่างหลี่เม่ย ไม่งั้นฉันฆ่าแกตายไปหลายรอบแล้ว เอาล่ะ ตอนนี้แกรีบบอกฉันมาว่าหัวหน้าฝ่ายบัญชีหายตัวไปอยู่ที่ไหน!”

แน่นอนว่าอีกเหตุผลหนึ่งที่อวี้ฮ่าวหรานไม่ฆ่าหลี่จิงเทียน เป็นเพราะเขาต้องการหาตัวหัวหน้าฝ่ายบัญชีที่หายตัวไปด้วย เพราะผู้หญิงคนนั้นคือพยานคนสำคัญที่จะแก้ต่างให้กับบริษัทของเขา

“ห…หัวหน้าฝ่ายบัญชี?”

หลี่จิงเทียนอึ้งไปอยู่ครู่หนึ่งเมื่อได้ยินคำถามนี้ จากนั้นเขาเร่งตอบกลับอย่างเร่งรีบกลัวว่าถ้าหากตอบช้า อวี้ฮ่าวหรานอาจเปลี่ยนใจฆ่าเขาก็ได้ “ผ…ผมรู้ว่าอยู่ที่ไหน! ผ…ผู้หญิงคนนั้นหลังจากแต่งบัญชีเสร็จก็จองตั๋วเครื่องบินหนีไปทันที ธ…เธอมีเที่ยวบินตอนบ่ายนี้!”

อวี้ฮ่าวหรานขมวดคิ้ว เมื่อได้ยินว่าผู้หญิงที่เป็นหัวหน้าฝ่ายบัญชีของเขากำลังจะหนี

เขาไม่อาจให้อีกฝ่ายหนีไปได้!

อวี้ฮ่าวหรานพ่นลมหายใจและข่มขู่ให้อีกฝ่ายกลัวมากยิ่งขึ้น

“ตาราง? คุก? ม…ไม่นะ ไม่! ฉันไม่อยากเข้าคุก ได้โปรดท่านประธานฉันไม่อยากอยู่ในคุกไปตลอดชีวิตที่เหลือ ได้โปรดยกโทษให้ฉันเถอะ ได้โปรด!”

แน่นอนว่าเมื่อโดนขู่ว่าจะโดนจับขังคุกตลอดชีวิต หัวหน้าฝ่ายบัญชีพลันเข่าอ่อนลงไปนั่งคุกเข่าและกอดขาอวี้ฮ่าวหรานเพื่ออ้อนวอนทันที เธอแค่โลภอยากได้เงิน ดังนั้นเมื่อคิดว่าตัวเองจะต้องติดคุกไปตลอดชีวิตเธอก็ยอมจำนนอย่างไม่มีข้อแม้

“ฮึ่ม ฉันมีทางเลือกให้เธอ ถ้าเธอยอมสารภาพทุกอย่างให้กับตำรวจ ฉันจะช่วยพูดกับตำรวจให้เธอรับโทษน้อยลง และถ้าเธอให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีทุกอย่าง บางทีเธออาจจะติดคุกแค่ไม่กี่เดือน!”

“ม…ไม่กี่เดือนงั้นเหรอ? ได้ ได้! ฉันยอม! ฉันยอมให้ความร่วมมือทุกอย่างเลย ท่านประธาน!”

แต่หลังจากที่เธอพยักหน้าตกลงไปได้แค่ครู่เดียว จู่ ๆ เธอก็คิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ซึ่งมันทำให้สีหน้าของเธอเปลี่ยนเป็นหวาดกลัวมากกว่าเดิมและตะโกนร้องขึ้น

“ม…ไม่สิ ไม่ได้! ฉันกลับไปกับคุณไม่ได้! ขืนฉันกลับไปฉันถูกฆ่าแน่! กัวหย่งซินเคยขู่ฉันเอาไว้ และยิ่งถ้าฉันสารภาพทุกอย่างเขาจะต้องฆ่าฉันแน่นอน!”

ไม่ใช่เรื่องแปลกที่กัวหย่งซินจะขู่ผู้หญิงคนนี้เอาไว้ก่อน

“ไม่ต้องกังวลเรื่องกัวหย่งซิน ตราบใดที่เธอสารภาพทั้งหมด ฉันรับปากว่าจะปกป้องเธอเองด้วยอิทธิพลของฉัน!”

อวี้ฮ่าวหรานปลอบอีกฝ่ายทันทีด้วยสีหน้าจริงจังเพื่อให้เธอเชื่อใจ การหว่านล้อมให้ผู้หญิงคนนี้สารภาพเรื่องทั้งหมดออกมานั้นเป็นงานที่สำคัญที่สุดเพราะมันจะทำให้บริษัทของเขาพ้นผิดได้อย่างแน่นอน

ต้องทำให้ทุกคนรู้ว่าเรื่องหลบเลี่ยงภาษีที่บริษัทของเขาเผชิญอยู่เป็นการจัดฉาก ดังนั้นหากผู้หญิงคนนี้ให้การสารภาพกับพวกสรรพากรทั้งหมด ความจริงทุกอย่างก็จะถูกเปิดเผยออกมาอย่างง่ายดาย พวกสรรพากรน่ะไม่ได้โง่เลยสักนิด พวกเขาจะรู้ได้ทันทีว่าหลักฐานใดเท็จหลักฐานใดจริงหากมีเบาะแส

“ต…แต่ พวกเขา…พวกเขาขู่ฉัน…พวกเขาขู่ว่าจะฆ่าฉันแน่นอนหากฉันปริปาก…”

เธอยังคงกำโทรศัพท์เอาไว้แน่นด้วยความหวาดกลัว

เมื่อเห็นเช่นนี้ อวี้ฮ่าวหรานจึงปลอบอีกฝ่ายอีกรอบหนึ่ง