ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 262

“ไป พวกเรากลับกันก่อน ฉันให้สัญญาว่าจะปกป้องเธอเอง หากเธอส่งพวกกัวหย่งซินเข้าคุกได้สำเร็จ เธอไม่จำเป็นต้องกลัวอะไร”

จากนั้นอวี้ฮ่าวหรานก็พาอดีตหัวหน้าฝ่ายบัญชีของเขาออกจากสนามบินและขับรถจากไป

ในระหว่างที่ขับรถ อวี้ฮ่าวหรานได้รับสายโทรศัพท์จากเฉิงกัวอัน

“ฮัลโหล! ฮ่าวหราน ตอนนี้ฉันได้ความคืบหน้ามาบ้างแล้ว!”

“เร็วขนาดนี้เลยงั้นเหรอ? แล้วได้เรื่องยังไงบ้าง?”

อวี้ฮ่าวหรานอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจเมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย

“บังเอิญว่าฉันรู้จักกับหัวหน้าที่ดูแลสำนักงานสรรพากรประจำเมืองของเรา เธอมักจะติดต่อมาหาฉันเพื่อขอซื้อยาอยู่บ่อย ๆ ดังนั้นฉันเลยติดต่อเธอดู และเธอก็บอกว่าตราบใดที่นายหาตัวคนที่ทำรายการบัญชีปลอมขึ้นมาได้ ทุกอย่างก็จะถือว่าจบ”

เฉิงกัวอันอธิบาย

เมื่อได้ยินเช่นนี้ อวี้ฮ่าวหรานก็เหลือมองไปที่ผู้หญิงที่เป็นอดีตหัวหน้าฝ่ายบัญชีของเขาด้วยรอยยิ้มอย่างผู้ชนะ

“ถ้างั้นมันก็ไม่มีปัญหาเลย! ตอนนี้ผมได้ตัวอดีตหัวหน้าฝ่ายบัญชีของผมที่เป็นคนแต่งบัญชีปลอมมาแล้ว และกำลังจะไปพาตัวหลี่จิงเทียนที่มีส่วนรู้เห็นมาด้วย เดี๋ยวผมจะพาพวกเขาไปหาคุณก่อนก็แล้วกัน”

“นายเจอพวกเขาเร็วขนาดนี้เลย?” น้ำเสียงของเฉิงกัวอันเปลี่ยนเป็นตกตะลึงงั้น

“สำหรับผมแล้วมันก็แค่เรื่องง่าย ๆ”

หลังจากพูดคุยกันอีกเล็กน้อย อวี้ฮ่าวหรานจึงวางสายไป

อย่างไรก็ตาม ในระหว่างที่อยู่บนรถ ผู้หญิงที่เป็นอดีตหัวหน้าบัญชีของบริษัทอวี้ฮ่าวหรานก็ตัวสั่นด้วยความกลัวไปตลอดทาง เธอไม่คิดเลยว่าการกระทำของเธอมันจะส่งผลร้ายแรงต่อตัวของเธอเองได้ขนาดนี้

ต่อมาไม่นาน อวี้ฮ่าวหรานก็ขับรถไปถึงคฤหาสน์ของหลี่จิงเทียน ซึ่งอีกฝ่ายก็ยังคงอยู่ในคฤหาสน์ไม่ได้หนีไปไหนเพราะความกลัว

“ป…เป็นเขาด้วย! นายน้อยหลี่ เป็นคนติดต่อกับกัวหย่งซิน และเป็นเขาเองที่เอาเงินให้ฉัน…”

ในทันทีที่อดีตหัวหน้าบัญชีเห็นหน้าหลี่จิงเทียน เธอก็เอ่ยรายละเอียดทุกอย่างออกมาเองโดยที่อวี้ฮ่าวหรานไม่จำเป็นต้องถาม

“ค…คือว่า…พี่เขย ทุกอย่างเป็นเพราะกัวหย่งซิน มันล่อลวงผม น…ในตอนนั้นผมแค่…หน้ามืดตามัวไป…”

หลี่จิงเทียนพยายามปกป้องตัวเองพลางมองไปที่อวี้ฮ่าวหรานด้วยแววตาหวาดกลัว เขาพยายามอธิบายว่าตัวเองไม่ได้อยากจะเป็นพวกเดียวกับกัวหย่งซิน แต่ด้วยสมองอันน้อยนิดที่มี คำแก้ตัวของเขาจึงฟังดูไม่ขึ้นสักเท่าไหร่เลย…

หลังจากนั้น อวี้ฮ่าวหรานก็นำโทรศัพท์ขึ้นมาอัดเสียงคำสารภาพทั้งหมดของหลี่จิงเทียนและอดีตหัวหน้าบัญชี จากนั้นจึงส่งไฟล์เสียงไปให้กับตำรวจเพื่อให้ตำรวจไปรวบตัวกัวหย่งซินซึ่งตกเป็นผู้สงสัยก่อน

อย่างไรก็ตาม เมื่อเรื่องนี้รู้ไปถึงหูตำรวจ กัวหย่งซินที่มีเส้นสายมากมายจึงรู้เรื่องนี้ด้วยเช่นกัน

ในคฤหาสน์หรูแห่งหนึ่ง

“แม่งเอ๊ย! ไอ้ขยะสองตัวนั่นกล้าดียังไงถึงอัดเสียงเล่าเรื่องทั้งหมดให้กับตำรวจฟัง! บัดซบ! บัดซบ!”

ในเวลานี้สีหน้าของกัวหย่งซินไม่หลงเหลือความสะใจที่ตัวเองทำให้อวี้ฮ่าวหรานเดือดร้อนได้อีกแล้ว เขามีแต่ความเดือดดาลและร้อนใจ

เขานึกไม่ถึงเลยว่า อวี้ฮ่าวหรานจะสืบเรื่องทั้งหมดได้เร็วขนาดนี้แถมยังไปเอาตัวหลี่จิงเทียนและผู้หญิงที่เป็นหัวหน้าบัญชีที่ร่วมมือกับเขามาได้อีก

ในขณะเดียวกัน เผิงอิงอิงที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ก็แสดงสีหน้าวิตกและเอ่ยขึ้นอย่างรวดเร็ว

“นี่มัน…คุณกัว พวกเราจะทำยังไงกันดี! อวี้ฮ่าวหรานมันรู้เรื่องเร็วขนาดนี้ได้ยังไง และมันทำให้สองคนนั่นสารภาพออกมาได้ยังไง! แบบนี้ไม่ดีแน่ เราจะปล่อยให้พยานสองคนนั่นไปถึงสถานีตำรวจไม่ได้เด็ดขาด!”

“ฉันรู้อยู่แล้วน่า! หุบปากไปซะ!”

กัวหย่งซินตะคอกใส่เมื่อเห็นว่าเผิงอิงอิงเริ่มทำตัวน่ารำคาญ สำหรับเขาแล้ว ผู้หญิงทุกคนคือเครื่องมือหรือไม่ก็เป็นเพียงของเล่น หากพวกเธอทั้งหลายทำตัวน่ารำคาญ เขาก็จะเฆี่ยนตีอย่างไร้ความปราณี

หลังจากครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ ในที่สุดกัวหย่งซินก็โทรออกไปหาหัวหน้าแก๊งวาฬยักษ์

เขามั่นใจว่าวันนี้ตัวเองจะสามารถล้างความอับอายที่อวี้ฮ่าวหรานเคยทำกับเขาเอาไว้ได้อย่างแน่นอน…

“วันนี้ฉันกำลังรีบไม่มีเวลาเล่นกับพวกแก ถ้าพวกแกยอมถอยไปดี ๆ พวกแกจะไม่เจ็บตัว”

อวี้ฮ่าวหรานเอ่ยขึ้นราวกับว่าคนพวกนี้เป็นแค่แมลงในสายตาของเขา

“ไอ้ลูกหมา! แกไม่เห็นหรือไงว่าวันนี้พวกฉันมีกันกี่คน! มันไม่เหมือนวันนั้นแล้วโว้ยที่แกมีแก๊งพยัคฆ์เวหาคอยหนุนหลัง กว่าพวกแก๊งพยัคฆ์เวหาจะมาช่วยแกทัน ป่านนั้นแกคงกลายเป็นศพไปแล้ว!”

อู๋เฟิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ หวางเว่ยตะโกนขึ้น เมื่อวันที่อวี้ฮ่าวหรานบุกถล่มบ่อนของหวางเว่ย เขาเองก็พยายามจะเข้าไปช่วยในบ่อนเหมือนกัน แต่ติดตรงที่ว่าแก๊งพยัคฆ์เวหาดันมาขวางเขาเอาไว้ซะก่อน ซึ่งมันทำให้เขาแค้นมาก

อีกด้านหนึ่ง หลี่จิงเทียนและอดีตหัวหน้าฝ่ายบัญชีที่ยังนั่งอยู่ในรถเมื่อเห็นภาพเช่นนี้ พวกเขาต่างก็กลัวจนตัวสั่น

พวกทั้งคู่ต่างค่อย ๆ เดินลงจากรถและชูแขนทั้งสองข้างขึ้นแสดงท่าทียอมจำนนและตะโกน

“ผ…ผมไม่เกี่ยวอะไรด้วย…เรื่องของพวกพี่ไม่เกี่ยวอะไรกับผม…ย…อย่าทำอะไรผมเลยนะ…”

หลี่จิงเทียนเป็นคนเอ่ยขึ้นก่อน จากนั้นอดีตหัวหน้าบัญชีเอ่ยขึ้นเสริม

“ช…ใช่! พ…พวกเราไม่เกี่ยวอะไรด้วย…”

อย่างไรก็ตาม เมื่ออู๋เฟิงเห็นหน้าของทั้งสองคนนี้ ดวงตาของเขาลุกวาวทันที

“ฮ่า ๆ นั่นไงเป้าหมายของพวกเรา! พวกแกทั้งคู่จะบอกว่าตัวเองไม่เกี่ยวไม่ได้โว้ย! จริง ๆ แล้วเป้าหมายหลักในวันนี้คือพวกแก ถ้าพวกแกตาย กัวหย่งซินก็จะรอด!”

หลี่จิงเทียนแทบจะหยุดหายใจเมื่อได้ยินเช่นนี้ ส่วนอดีตหัวหน้าฝ่ายบัญชีเข่าอ่อนล้มตัวลงไปนั่งทันที

“ห…ห๊ะ? ม…ไม่นะ ไม่ได้ อย่าฆ่าฉันเลย…ฮือ…”

ก่อนหน้านี้เธอกลัวอยู่แล้ว ดังนั้นในตอนนี้เมื่อได้ยินว่าอีกฝ่ายมาที่นี่เพื่อเอาชีวิตเธอโดยเฉพาะ เธอจึงสติแตกร้องไห้ออกมาทันที