ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 262

“ไป พวกเรากลับกันก่อน ฉันให้สัญญาว่าจะปกป้องเธอเอง หากเธอส่งพวกกัวหย่งซินเข้าคุกได้สำเร็จ เธอไม่จำเป็นต้องกลัวอะไร”

จากนั้นอวี้ฮ่าวหรานก็พาอดีตหัวหน้าฝ่ายบัญชีของเขาออกจากสนามบินและขับรถจากไป

ในระหว่างที่ขับรถ อวี้ฮ่าวหรานได้รับสายโทรศัพท์จากเฉิงกัวอัน

“ฮัลโหล! ฮ่าวหราน ตอนนี้ฉันได้ความคืบหน้ามาบ้างแล้ว!”

“เร็วขนาดนี้เลยงั้นเหรอ? แล้วได้เรื่องยังไงบ้าง?”

อวี้ฮ่าวหรานอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจเมื่อได้ยินคำพูดของอีกฝ่าย

“บังเอิญว่าฉันรู้จักกับหัวหน้าที่ดูแลสำนักงานสรรพากรประจำเมืองของเรา เธอมักจะติดต่อมาหาฉันเพื่อขอซื้อยาอยู่บ่อย ๆ ดังนั้นฉันเลยติดต่อเธอดู และเธอก็บอกว่าตราบใดที่นายหาตัวคนที่ทำรายการบัญชีปลอมขึ้นมาได้ ทุกอย่างก็จะถือว่าจบ”

เฉิงกัวอันอธิบาย

เมื่อได้ยินเช่นนี้ อวี้ฮ่าวหรานก็เหลือมองไปที่ผู้หญิงที่เป็นอดีตหัวหน้าฝ่ายบัญชีของเขาด้วยรอยยิ้มอย่างผู้ชนะ

“ถ้างั้นมันก็ไม่มีปัญหาเลย! ตอนนี้ผมได้ตัวอดีตหัวหน้าฝ่ายบัญชีของผมที่เป็นคนแต่งบัญชีปลอมมาแล้ว และกำลังจะไปพาตัวหลี่จิงเทียนที่มีส่วนรู้เห็นมาด้วย เดี๋ยวผมจะพาพวกเขาไปหาคุณก่อนก็แล้วกัน”

“นายเจอพวกเขาเร็วขนาดนี้เลย?” น้ำเสียงของเฉิงกัวอันเปลี่ยนเป็นตกตะลึงงั้น

“สำหรับผมแล้วมันก็แค่เรื่องง่าย ๆ”

หลังจากพูดคุยกันอีกเล็กน้อย อวี้ฮ่าวหรานจึงวางสายไป

อย่างไรก็ตาม ในระหว่างที่อยู่บนรถ ผู้หญิงที่เป็นอดีตหัวหน้าบัญชีของบริษัทอวี้ฮ่าวหรานก็ตัวสั่นด้วยความกลัวไปตลอดทาง เธอไม่คิดเลยว่าการกระทำของเธอมันจะส่งผลร้ายแรงต่อตัวของเธอเองได้ขนาดนี้

ต่อมาไม่นาน อวี้ฮ่าวหรานก็ขับรถไปถึงคฤหาสน์ของหลี่จิงเทียน ซึ่งอีกฝ่ายก็ยังคงอยู่ในคฤหาสน์ไม่ได้หนีไปไหนเพราะความกลัว

“ป…เป็นเขาด้วย! นายน้อยหลี่ เป็นคนติดต่อกับกัวหย่งซิน และเป็นเขาเองที่เอาเงินให้ฉัน…”

ในทันทีที่อดีตหัวหน้าบัญชีเห็นหน้าหลี่จิงเทียน เธอก็เอ่ยรายละเอียดทุกอย่างออกมาเองโดยที่อวี้ฮ่าวหรานไม่จำเป็นต้องถาม

“ค…คือว่า…พี่เขย ทุกอย่างเป็นเพราะกัวหย่งซิน มันล่อลวงผม น…ในตอนนั้นผมแค่…หน้ามืดตามัวไป…”

หลี่จิงเทียนพยายามปกป้องตัวเองพลางมองไปที่อวี้ฮ่าวหรานด้วยแววตาหวาดกลัว เขาพยายามอธิบายว่าตัวเองไม่ได้อยากจะเป็นพวกเดียวกับกัวหย่งซิน แต่ด้วยสมองอันน้อยนิดที่มี คำแก้ตัวของเขาจึงฟังดูไม่ขึ้นสักเท่าไหร่เลย…

หลังจากนั้น อวี้ฮ่าวหรานก็นำโทรศัพท์ขึ้นมาอัดเสียงคำสารภาพทั้งหมดของหลี่จิงเทียนและอดีตหัวหน้าบัญชี จากนั้นจึงส่งไฟล์เสียงไปให้กับตำรวจเพื่อให้ตำรวจไปรวบตัวกัวหย่งซินซึ่งตกเป็นผู้สงสัยก่อน

อย่างไรก็ตาม เมื่อเรื่องนี้รู้ไปถึงหูตำรวจ กัวหย่งซินที่มีเส้นสายมากมายจึงรู้เรื่องนี้ด้วยเช่นกัน

ในคฤหาสน์หรูแห่งหนึ่ง

“แม่งเอ๊ย! ไอ้ขยะสองตัวนั่นกล้าดียังไงถึงอัดเสียงเล่าเรื่องทั้งหมดให้กับตำรวจฟัง! บัดซบ! บัดซบ!”

ในเวลานี้สีหน้าของกัวหย่งซินไม่หลงเหลือความสะใจที่ตัวเองทำให้อวี้ฮ่าวหรานเดือดร้อนได้อีกแล้ว เขามีแต่ความเดือดดาลและร้อนใจ

เขานึกไม่ถึงเลยว่า อวี้ฮ่าวหรานจะสืบเรื่องทั้งหมดได้เร็วขนาดนี้แถมยังไปเอาตัวหลี่จิงเทียนและผู้หญิงที่เป็นหัวหน้าบัญชีที่ร่วมมือกับเขามาได้อีก

ในขณะเดียวกัน เผิงอิงอิงที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ก็แสดงสีหน้าวิตกและเอ่ยขึ้นอย่างรวดเร็ว

“นี่มัน…คุณกัว พวกเราจะทำยังไงกันดี! อวี้ฮ่าวหรานมันรู้เรื่องเร็วขนาดนี้ได้ยังไง และมันทำให้สองคนนั่นสารภาพออกมาได้ยังไง! แบบนี้ไม่ดีแน่ เราจะปล่อยให้พยานสองคนนั่นไปถึงสถานีตำรวจไม่ได้เด็ดขาด!”

“ฉันรู้อยู่แล้วน่า! หุบปากไปซะ!”

กัวหย่งซินตะคอกใส่เมื่อเห็นว่าเผิงอิงอิงเริ่มทำตัวน่ารำคาญ สำหรับเขาแล้ว ผู้หญิงทุกคนคือเครื่องมือหรือไม่ก็เป็นเพียงของเล่น หากพวกเธอทั้งหลายทำตัวน่ารำคาญ เขาก็จะเฆี่ยนตีอย่างไร้ความปราณี

หลังจากครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ ในที่สุดกัวหย่งซินก็โทรออกไปหาหัวหน้าแก๊งวาฬยักษ์