“ไม่นะ ไม่นะ!!!”
หลี่จิงเทียนสติแตกไปเหมือนกันเมื่อได้ยินว่าอีกฝ่ายต้องการชีวิตของเขา
ก่อนหน้านี้กัวหย่งซินยังคุยกับเขาดี ๆ อยู่เลย ไหงตอนนี้กลับส่งคนมาฆ่าเขาอย่างเลือดเย็นขนาดนี้?
ในขณะเดียวกัน อวี้ฮ่าวหรานที่รู้สึกเริ่มเบื่อแล้วจึงเอ่ยขัดขึ้น
“โอ้ พวกแกต้องการปิดปากพยานของฉันงั้นเหรอ? พวกแกนี่โง่ยิ่งกว่าจริง ๆ”
หลังจากพูดจบ อวี้ฮ่าวหรานก็ส่ายหัวพร้อมกับยิ้มอย่างขบขันให้กับอีกฝ่าย
“ถ้าใช่แล้วยังไง? แกคิดว่าแกจะทำอะไรได้งั้นหรือไงวะ? ถุย! ยิ้มไปเถอะ หลังจากนี้แกได้ไปยิ้มต่อในนรกแน่!”
อู๋เฟิงเป็นคนแรกที่เอ่ยขึ้นสบถก่อน
“เอาแม่งเลย! หักแขนหักขาไอ้ลูกหมานี่ให้ฉัน อย่าเพิ่งให้มันตาย ฉันอยากจะเล่นสนุกกับมันหลังจากนี้!”
จากนั้น หวางเว่ยก็ตะโกนสั่งขึ้นทันที เขาเบื่อที่จะเปลืองน้ำลายกับอวี้ฮ่าวหรานเช่นกัน
เมื่อได้รับคำสั่ง นักเลงเกือบ 70 คน ต่างควงมีดวิ่งเข้าไปหาอวี้ฮ่าวหรานกันอย่างพร้อมเพรียง!
หากเป็นในสายตาของคนธรรมดา เมื่อเผชิญกับสถานการณ์นี้ย่อมเข่าอ่อนจนทรุดตัวลงไปที่พื้นรอรับความตายแน่นอน
แต่ในทางกลับกัน สำหรับอวี้ฮ่าวหรานแล้ว สถานการณ์นี้มันไม่ต่างอะไรกับการมีมด 70 ตัววิ่งกรูกันเข้ามาหาเขา ซึ่งแค่ไล่เหยียบพวกมันไม่กี่ทีก็ตายหมดแล้ว
“ไอ้ลูกหมา วันนี้แกไม่รอดแน่ แกต้องชดใช้ที่ทำให้ลูกพี่ของฉันเสียหน้า!”
นักเลงคนที่วิ่งไวที่สุดควงมีดเข้ามาหาพร้อมกับตะโกนเยาะเย้ยดังลั่น
แต่แล้ว ในวินาทีที่มีดกำลังจะสับไปที่แขนของอวี้ฮ่าวหราน จู่ ๆ กลับมีมือข้างหนึ่งกำใบมีดเอาไว้แน่นหยุดการฟันได้อย่างง่ายดาย!
มือที่กำใบมีดนั้นไม่ใช่ของใครอื่นนอกจากอวี้ฮ่าวหราน!
บรรดานักเลงที่เห็นภาพนี้ ตาของพวกเขาแทบจะถลนออกจากเบ้า
คนบ้าอะไรรับมีดได้ด้วยมือเปล่าแบบนี้!
อย่างไรก็ตามในขณะที่ทุกคนกำลังตกตะลึง อวี้ฮ่าวหรานก็โคจรพลังวิญญาณในร่างกาย และปลดปล่อยคลื่นพลังกวาดไปทางด้านหน้าที่พวกนักเลงกำลังวิ่งเข้ามาอย่างฉับพลัน
“บรึ้ม!!”
ด้วยความรุนแรงของคลื่นพลังและการคำนวณของอวี้ฮ่าวหราน นักเลงกว่า 70 คนก็กลิ้งล้มระเนระนาดไปตาม ๆ กัน พวกนักเลงทุกคนต่างกระอักเลือดออกมาทันทีซึ่งมันแสดงให้เห็นได้ชัดว่าอวัยวะภายในของพวกเขาทุกคนล้วนเสียหาย!
แค่การโจมตีครั้งเดียว คน 70 คนถึงกับสิ้นสภาพ!
แค่ครั้งเดียวเท่านั้น!
“อ๊ากกกกกกก”
“ส…สัตว์ประหลาดชัด ๆ!”
“ม..ไม่เอาแล้ว ฉันไม่อยากตาย ฉันไม่เอาด้วยแล้ววว”
บรรดาพวกนักเลงที่ยังพอลุกไหวต่างกรีดร้องด้วยความตื่นตระหนกและพยายามตะเกียกตะกายหนีอย่างทุลักทุเล
พวกเขาไม่กล้าเผชิญหน้ากับอวี้ฮ่าวหรานอีกต่อไปแล้ว
“นี่มัน นี่มัน!”
อู๋เฟิงที่ดูเหตุการณ์อยู่รู้สึกกลัวจนขนลุกซู่เมื่อเห็นว่าอวี้ฮ่าวหราน แข็งแกร่งแค่ไหน
ศัตรูของพวกเขาไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับพวกเขาแน่ ๆ!
หวางเว่ยนั้นตกตะลึงยิ่งกว่า เพราะเขาเคยเผชิญกับอวี้ฮ่าวหรานมาก่อนในบ่อน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸]