ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 34

บทที่ 34 รนหาที่ตาย

“ฉันจะไม่ถามอีกเป็นครั้งที่สอง บอกมา!” อวี้ฮ่าวหรานเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาพร้อมกับบีบคอฝั่งตรงข้ามแรงขึ้นอีก

“ก็ได้ ๆ! บริษัทเว่ยไห่ส่งฉันมา หลังจากคุณถงรู้แล้วว่าเฉิงกัวอันรู้ตัว และฆ่าคนที่เฉิงกัวอันส่งมาทั้งหมด เขาส่งพวกฉันให้ตามสะกดรอยเฉิงกัวอัน และสังหารเมื่อมีโอกาส”

อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะในลำคอเล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนี้ ตามที่เขาคาด คนแซ่ถงอะไรนั่นเลือดเย็นพอสมควรเลย

“ฟิ้ว…ฟิ้ว..”

ในเวลาเดียวกัน จู่ ๆ ลูกดอกหน้าไม้สมัยใหม่หลายดอกก็พุ่งมาที่ร่างของอวี้ฮ่าวหรานอย่างรวดเร็วในมุมที่ต่างกัน

หากเป็นคนธรรมดาการโดนลอบยิงแบบนี้มันย่อมหมายถึงความตายแน่นอน

แต่อวี้ฮ่าวหรานเป็นคนธรรมดาซะเมื่อไหร่?

เมื่อสัมผัสได้ถึงลูกดอกที่พุ่งเข้ามา อวี้ฮ่าวหรานโคจรพลังวิญญาณไปที่มือขวา และโบกมือส่งคลื่นพลังวิญญาณปัดลูกดอกทั้งหมดให้เปลี่ยนทิศทางไปจนหมด!

ในทันทีที่ลูกดอกพลาดเป้า คนอีก 6 คนในชุดดำก็เดินออกมาจากที่ซ่อนในตำแหน่งแตกต่างกัน

“แกไม่ใช่เฉิงกัวอันจริง ๆ ด้วย! ฉันก็แปลกใจอยู่ว่าทำไมไอ้แก่นั่นถึงได้พาพวกเรามาในที่แบบนี้”

เมื่อเห็นหน้าของอวี้ฮ่าวหรานชัด ๆ คนที่น่าจะเป็นหัวหน้ากลุ่มก็เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย

หัวหน้ากลุ่มผู้นี้เป็นชายอายุราว 30 กว่า ๆ การย่างก้าวอันมั่นคงของเขา มันทำให้อวี้ฮ่าวหรานพอจะเดาได้ว่าคนผู้นี้น่าจะเป็นผู้เชี่ยวชาญของโลกนี้

“ไอ้หนุ่ม ฝีมือของแกไม่เบาเลย มิน่าล่ะแกถึงได้สามารถทำลายแผนของคุณถงได้ง่ายดายนัก”

ชายวัยกลางคนเอ่ยขึ้นพร้อมกับขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อเห็นว่าลูกดอกทั้งหมดที่เขา และลูกน้องยิงออกไปเมื่อครู่มันกลับไปปักกระจุกอยู่ที่พื้นดินในตำแหน่งเดียวกันทั้งหมด

เขารู้ได้ทันทีว่าอวี้ฮ่าวหรานไม่ธรรมดา!

“น่าเสียดายที่ต่อให้แกจะเก่งกาจสักแค่ไหน แต่วันนี้มันเป็นวันตายของแกแน่นอน!”

“หึ พวกมดแมลงนี่พูดมากจริง” อวี้ฮ่าวหรานส่ายหัวและพูดขึ้นด้วยสีหน้าเย็นชา

คิดจะฆ่าเขางั้นเหรอ?

ในตอนที่เขาปกครองสวรรค์ชั้น 33 แค่เขาพ่นลมหายใจเพียงครั้งเดียว ไม่ว่าจะเป็นเทพหรือมารยังต้องกลัวจนหัวหด แต่ตอนนี้มนุษย์ธรรมดากลับบอกว่าจะฆ่าเขาเนี่ยนะ?

น่าขำสิ้นดี!

“มดแมลง? ฮ่าฮ่าฮ่า ไอ้นี่มันตลกว่ะ!”

“โอย ไอ้นี่มันไม่เหมือนใครจริง ๆ พวกเราเป็นมดแมลงงั้นเหรอ? อยากจะรู้จริง ๆ ว่าตอนที่ฉันตัดขามันทั้งสองข้างมันจะยังบอกว่าเราเป็นมดแมลงอยู่หรือเปล่า?”

เมื่อพูดจบ บรรดาคนชุดดำทั้งหลายต่างโยนหน้าไม้ในมือตัวเองทิ้งและควักมีดหลากหลายแบบขึ้นมาในมือ ยกเว้นหัวหน้ากลุ่มที่ยังคงยืนกอดอกมองสถานการณ์ด้วยสีหน้าเย้ยหยัน

ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าอวี้ฮ่าวหรานไม่ธรรมดา แต่เขาก็มั่นใจว่าการประสานการโจมตีของลูกน้องเขานั้นไร้เทียมทาน เพราะลูกน้องของเขาไม่เคยพลาดมาก่อนแม้จะเจอกับเป้าหมายที่แข็งแกร่งมาก ๆ ก็ตาม

อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะเล็กน้อยก่อนที่จะหักคอคนที่เขาจับอยู่ และพุ่งตัวสวนออกไปหากลุ่มชายชุดดำที่กำลังวิ่งเข้ามาหาเขาอย่างรวดเร็ว โดยที่สายตาคนธรรมดาไม่มีทางจะมองทัน

“ปัง ปัง ปัง!”

“กร๊อบ กร๊อบ กร๊อบ!”

เสียงหมัดและแข้งปะทะร่างมนุษย์ ตามมาด้วยเสียงแตกละเอียดของกะโหลกดังประสานกันต่อเนื่อง

แค่เพียงพริบตาเดียวเท่านั้น คนชุดดำ 5 คนที่พุ่งเข้ามาหาอวี้ฮ่าวหรานนอนตายอยู่ที่พื้น โดยที่ไม่ทันร้องออกมาสักแอะ กะโหลกของพวกเขาต่างถูกต่อยจนแหลกละเอียดไปพร้อมกับสมอง!

หัวหน้ากลุ่มคนชุดดำตกตะลึงทันทีเมื่อเห็นผลลัพธ์แบบนี้ แต่ด้วยประสบการณ์ผ่านความเป็นตายมามากมาย เขาจึงยังคงรักษาความเยือกเย็นเอาไว้ได้

“ดูเหมือนว่าฉันคงจะต้องฆ่าแกด้วยมือของฉันเอง!”

หลังจากพูดจบ ผู้นำกลุ่มนักฆ่าควักมีดออกมา และพุ่งไปหาอวี้ฮ่าวหรานทันทีด้วยความเร็วที่มนุษย์ธรรมดาไม่มีทางทำได้

“เคร้ง!”

แต่แล้วภาพที่น่าเหลือเชื่อก็บังเกิดขึ้นในสายตาของผู้นำกลุ่มนักฆ่า

ในวินาทีที่มีดสั้นในมือของเขาจะไปถึงทรวงอกของอวี้ฮ่าวหราน จู่ ๆ อวี้ฮ่าวหรานกลับใช้มือเปล่าคว้าใบมีดของเขาได้อย่างเหมาะเจาะและบีบใบมีดจนแหลกละเอียด!

นี่มันคือมีดที่สั่งทำพิเศษจากแบบดามัสกัส ซึ่งถือได้ว่าเป็นมีดที่คมและยืดหยุ่นอันดับต้น ๆ ของโลก และมันมีราคาแพงเป็นอย่างมาก แต่คนคนนี้กลับบดมันละเอียดได้ด้วยมือเปล่า!

นี่มันไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะสามารถทำได้!