ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 362

บทที่ 362 ไล่ล่า

บทที่ 362 ไล่ล่า

วันรุ่งขึ้น ภายในสำนักเมฆาเขียวและสำนักโลกเร้นลับ

“…เรื่องวุ่นวายที่ตระกูลอู๋มีเรื่องกับอวี้ฮ่าวหราน อู๋ลั่นได้เข้าไปกำจัดฝ่ายตรงข้าม”

ภายในโถงกลาง ผู้อาวุโสหลินพูดเกริ่นนำ เวลานี้ศิษย์ในสำนักทั้งขั้นกลางและขั้นสูงรวมตัวกันภายในโถง โดยมีชายวัยกลางคนในชุดเทานั่งอยู่ในที่นั่งสูงสุด

ชายผู้นั้นพยักหน้ารับ

“ดังนั้นทั้งหมดเป็นเพราะตระกูลอู๋งั้นเหรอ?”

“เจ้าสำนักฉินหลักแหลมสามารถเข้าใจได้ทะลุปรุโปร่ง”

ผู้อาวุโสหลินถอนหายใจอย่างโล่งอก ท่าทีของเจ้าสำนักเห็นตรงกับสำนักเมฆาเขียว

“เป็นไปไม่ได้! คนธรรมดาจะอยู่ในขอบเขตก่อรากฐานขั้นสูงได้ยังไง? เข้าใจผิดไปเองหรือเปล่า?”

ชายชราข้างเขาไม่อาจเชื่อ

“ใช่ ฉันฝึกมาหลายสิบปี แต่ว่าเพิ่งจะบรรลุขอบเขตก่อรากฐาน คนหนุ่มวัยต้น 20 อย่างนั้นจะอยู่ในขอบเขตก่อรากฐานขั้นสูงได้ยังไง?”

“ผู้อาวุโสหลิน อย่าเพิ่งตื่นตูมไปเลย!”

“…”

สิ้นคำเขา หลายคนจึงอดว่าสำทับไม่ได้

สีหน้าผู้อาวุโสหลินฉายแววทะมึนเมื่อได้ยินเช่นนี้ เขาไม่สบอารมณ์ที่ถูกคนอื่นกังขาเช่นนี้

“ฮึ่ม! ถ้าเขาไม่ได้อยู่ในขอบเขตก่อรากฐานขั้นสูง พวกนายจะถูกเล่นงานจนไม่มีปัญญาสู้กลับอย่างนี้เหรอ? อู๋ชิงกับอู๋หยวนฮัวก็อยู่ในเหตุการณ์!”

“คือว่า… จริง ๆ แล้วเราสามคนรวมพลังกันสู้กับเขา นอกจากเขาจะทำลายค่ายกลที่สร้างไว้อย่างง่ายดายแล้ว ผู้อาวุโสหลินยังถึงกับถอยเพราะว่าพลังของเขาด้วย”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ อู่หยวนฮัวลุกขึ้นเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง

เจ้าสำนักฉินซึ่งนั่งฟังอยู่พยักหน้ารับ

“อย่างนั้นอีกฝ่ายก็คงจะอยู่ในขอบเขตก่อรากฐานขั้นสูงจริง ๆ ฉันเคยเห็นค่ายกลของผู้อาวุโสหลิน ถ้าฝีมืออยู่ในระดับเดียวกัน ไม่มีทางที่ใครจะทำลายได้”

“ท่านเจ้าสำนัก! ถึงอย่างนั้นเราก็จะปล่อยผ่านไม่ได้นะครับ”

ครั้งนี้เป็นอู๋ชิงที่ลุกขึ้น

เขาคิดค้านหัวชนฝา อู๋ลั่นเป็นเพื่อนแท้ของเขา ผ่านร้อนผ่านหนาวด้วยกันมามาก เขาจะยอมง่าย ๆ ได้อย่างไร!

ผู้อาวุโสหลินหน้านิ่วเมื่อได้ฟัง พลันกล่าวตำหนิ

“อู๋ชิง! นายรู้หรือเปล่าว่าพลังของอัจฉริยะเป็นยังไง? เราเป็นแค่สำนักเล็ก ๆ จะไปสู้เขาได้ยังไง?”

เขามาที่นี่ก็เพราะต้องการให้ทางสำนักเลิกคิดแค้นเสียที

ยังไม่ต้องกล่าวถึงพลังอันเหนือชั้นของฝ่ายตรงข้าม ลำพังเพียงพละกำลังภายในที่หลบซ่อนเอาไว้ก็เกรงว่าจะน่ากลัวเหลือทน

หากเพื่อความสงบสุขของสำนักแล้ว ยุติเรื่องนี้ไว้แต่เพียงเท่านี้คงเป็นการดีที่สุด

ทว่าเทพเจ้าคงไม่เป็นใจนัก

สุ่มเสียงฮึดฮัดอย่างไม่พอใจดังขึ้นก้องโถง!

“ฮึ่ย! ฉันบรรลุขอบเขตก่อรากฐานขั้นสูงมานาน เชี่ยวชาญเคล็ดค่ายกล ถ้าฉันไปเองคงฆ่าเจ้าเด็กนั่นได้สบาย ๆ !”

ชายชราใบหน้าเผยริ้วรอยอายุราว 50 ย่าง 60 ปีคนหนึ่งอาจหาญกล่าวขึ้น

ผู้อาวุโสหลินถึงกับปวดหัวเมื่อเห็นคนผู้นี้

“จะใช้พลังของผู้อาวุโสใหญ่ก็ได้ แต่เพื่อเห็นแก่สำนักแล้ว คุณต้องนึกถึงกำลังของผ่ายตรงข้ามด้วย ไม่ควรบุ่มบ่ามไปนัก”

ชายชราที่เอ่ยออกมาก่อนหน้านี้คือผู้อาวุโสใหญ่แห่งสำนักเมฆาเขียว

“ฮ่า ๆ นี่คุณจะบอกว่าฉันบุ่มบ่ามอย่างนั้นเหรอ? หลินคัง! คุณมาสู้กับฉันไหม?”

ท่าทีของผู้อาวุโสใหญ่เกรี้ยวกราด ว่าเหยียดหยามอีกฝ่ายอย่างรุนแรง

ความหวังของอู๋ชิงสว่างวาบ “ผู้อาวุโสใหญ่เฉลียวฉลาด ครั้งนี้เราสืบเรื่องของเขามาแล้ว อวี้ฮ่าวหรานไม่มีครอบครัว ไร้สังกัด เมื่อสามปีก่อนเขาอาจเป็นแค่คนธรรมดา ตอนนี้ความสามารถก้าวหน้าไปมาก ฉันว่าต้องเป็นเรื่องบังเอิญแน่”

“คุณ!”

เมื่อผู้อาวุโสหลินได้ยินแบบนี้ สีหน้ายิ่งถมึงทึง อู๋ชิงตั้งใจจะก่อเชื้อไฟแค้น!

“เพื่ออู๋ลั่น! คุณจะเอาความปลอดภัยของทั้งสำนักไปเสี่ยงเหรอ?”

“ฮึ่ม! เขาเป็นพี่น้องร่วมสายเลือดของฉัน! ถ้าไม่แก้แค้นให้เขา คนอื่นจะไม่ดูถูกฉันเหรอ? ฉันจำเป็นต้องทำแบบนี้!”

ผู้อาวุโสใหญ่ไม่คิดยอมแพ้เช่นกัน