ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 363

บทที่ 363 ช่วยเหลือ

บทที่ 363 ช่วยเหลือ

หลังฝ่ายตรงข้ามปีนข้ามกำแพงมา พวกเขาตามไล่ล่ามาติด ๆ

หวังเหยียนบาดเจ็บที่กระดูก ไม่มีทางที่เขาจะหลบหนีได้เต็มกำลัง

ทว่าก็ยังถือว่าไม่ย่ำแย่นัก หากไม่ใช่เพราะมีพลังภายใน คนธรรมดาที่บาดเจ็บขนาดนี้อาจจะไม่มีปัญญาลุกจากเตียงได้ด้วยซ้ำ

คงได้แต่นอนรอความตายเท่านั้น…

“คราวนี้แย่แล้วจริง ๆ”

หวังเหยียนเอ่ยขึ้น หน้านิ่วคิ้วขมวด สีหน้าซีดเซียว พลังภายในถูกดึงมาใช้ประคองอาการบาดเจ็บ จึงไม่สามารถใช้ต่อสู้กำจัดคนที่ตามไล่หลังมาได้

อีกทั้งอีกฝ่ายยังดูท่าจะแข็งแกร่งไม่น้อย สถานการณ์แบบนี้ชวนให้หงุดหงิดใจเป็นที่สุด!

ทันใดนั้นเขาพลันนึกได้ว่าบ้านของอวี้ฮ่าวหรานอยู่แถวนี้!

ด้วยเหตุนี้จึงเกิดความหวังในใจขึ้นทันที!

ขอเพียงมีอวี้ฮ่าวหรานอยู่ ไม่ว่าจะเป็นใครหรือเกิดอะไรขึ้นต้องเอาชนะได้อย่างแน่นอน!

—

ในขณะเดียวกัน หลี่หรงมักกลับมาถึงบ้านหลัง 4 โมงเย็น อวี้ฮ่าวหรานจึงถือโอกาสนี้ฝึกตน

เมื่อไร้พลังจักรวาลโบราณหนุน ดูเหมือนความก้าวหน้าในการฝึกของเขาจะเชื่องช้ามาก

แน่นอนว่าแม้เทียบกับการบรรลุขอบเขตก่อรากฐาน ความเร็วในการฝึกของเขาจะเรียกได้ว่าน่าทึ่งก็ตาม

ถึงอย่างไรเขาก็ไม่ได้ฝึกเพื่อก้าวหน้า แต่เพื่อฟื้นฟูพลังของตนเองต่างหาก และเมื่อพ้นช่วงนี้ไป พลังวิญญาณเข้าขั้น พลังเทวะจะกลับคืนมาอีกครั้ง!

ระหว่างนี้ถวนถวนเล่นกับลูกหมาสองตัวอย่างมีความสุขด้านนอกห้อง

การ์ตูนหมาแมวซึ่งกำลังเป็นที่นิยมกำลังฉายอยู่ทางโทรทัศน์

เด็กอย่างไรก็เป็นเด็กอยู่วันยังค่ำ นอกจากเล่นเปียโนแล้ว เธอก็ยังชอบดูการ์ตูนอีกด้วย

นอกเหนือจากประกาศนียบัตรจากโรงเรียนอนุบาล ยังมีเหรียญทองและประกาศนียบัตรอื่น ๆ แขวนเอาไว้บนผนังห้องนั่งเล่น

ถือว่าเป็นยามเย็นที่แสนสงบสุข

ทันใดนั้นกลับมีเสียงเคาะประตูรัวดังขึ้น

ถวนถวนสะดุ้งโหยง เธอไม่ได้ลุกขึ้นไปเปิดประตูทันทีหลังได้ยินเสียงลนลานเคาะประตู

แม้อวี้ฮ่าวหรานจะอยู่ระหว่างการฝึกตน แต่เขาก็ไม่ประมาท เขาจึงหยุดการฝึกตนทันทีเมื่อได้ยินเสียง

ชายหนุ่มลืมตาขึ้นเพ่งมอง เห็นร่างหวังเหยียนอยู่ด้านนอกประตู

ท่าทีอีกฝ่ายดูตื่นตระหนกไม่น้อย และเมื่ออวี้ฮ่าวหรานรู้ว่าคนภายนอกเป็นใคร จึงรีบลุกออกจากเตียง

“พ่อคะ เราควรเปิดประตูเหรอคะ?”

เสียงเคาะระรัวทำให้ถวนถวนหวาดกลัว เธอลังเลใจจึงไม่คิดเปิดประตูให้

“ไม่เป็นไรลูก ลูกเข้าไปเล่นกับเจ้าลูกกวาดในห้องก่อนนะ”

เขาปลอบลูกสาวพลางตั้งท่าจะเดินไปเปิดประตูให้อีกฝ่ายเข้ามาในบ้าน

เมื่อได้ยินคำเขา เด็กหญิงตัวน้อยก็พยักหน้ารับ ปิดโทรทัศน์และเดินเข้าในห้องตนเองอย่างว่าง่าย

ทันใดนั้นเหตุการณ์ด้านนอกเปลี่ยนแปลงไป!

“ฮึ่ม! ยังจะคิดหนีอีกเหรอ? หวังเหยียน! วันนี้แกจบเห่แน่! ต่อให้เป็นมหาจักรพรรดิแห่งมวลเทพก็ช่วยแกไม่ได้หรอก!”

“แกเป็นลูกน้องของหลิ่วอวี้จิงไม่ใช่เหรอ? กลุ่มวาฬยักษ์ของแกเก่งนักไม่ใช่เหรอ? ทำไมแกถึงได้หนีหัวซุกหัวซุนล่ะ?”

หวังเหยียนเคาะประตูแต่ไม่มีเสียงตอบรับ เขาอดรู้สึกสิ้นหวังในใจไม่ได้

เวลานี้เป็นไปได้สูงว่าเจ้าของบ้านอาจไม่อยู่

“ฮ่า ๆ ฉันกำจัดแกได้ โจวเฟยหู่จะเหลือลูกน้องแบบนี้อีกไหม? พลังภายในขั้นสูงเนี่ยนะ! ถุย นึกไม่ถึงว่าวันนี้จะตกอยู่ในเงื้อมมือของฉัน!”

ชายวัยกลางคนซึ่งเป็นผู้นำฝ่ายตรงข้ามว่าเย้ยหยัน

“อะไรกัน? ยังหวังให้ใครมาช่วยแกอีกเหรอ? นอกจากอวี้ฮ่าวหรานแล้ว ก็ไม่มีใครช่วยแกได้หรอก!”

ระหว่างนี้เอง ประตูพลันเปิดออก!

“มาหาที่ตายกันหรือยังไง?” อวี้ฮ่าวหรานเดินออกมายืนบังเบื้องหน้าหวังเหยียน

ทั้งสามคนผงะเล็กน้อยเมื่อเห็นเช่นนี้!