ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 364

บทที่ 364 จับโจรเอาหัวโจก *[1]

บทที่ 364 จับโจรเอาหัวโจก *[1]

เมื่อไม่สามารถโทรติดต่อได้ หวังเหยียนก็ยิ่งใจหาย! เขาหันขวับไปสบตากับชายด้านข้าง

ทั้งคู่มองหน้ากันและรู้ว่าเกิดบางอย่างผิดปกติขึ้น

ด้วยนิสัยของโจวเฟยหู่แล้ว เขามักเปิดโทรศัพท์ไว้ตลอดเวลา นอกเสียจากเขาจะอยู่ในอันตราย!

“พี่อวี้! แย่แล้ว… ไปช่วยหัวหน้าโจวกันเถอะ! ถ้าเขาโดนลอบฆ่าต้องแย่แน่! ฉันว่าจะอันตรายยิ่งกว่าฉันเสียอีก!”

หวังเหยียนครุ่นคิดฟุ้งซ่าน เผยท่าทีตื่นตระหนก ทรุดลงคุกเข่าขอร้องอีกฝ่ายทันที

อวี้ฮ่าวหรานยกมือขึ้นปล่อยพลังพยุงเขาขึ้นมา

“ฉันจะออกไปจัดการเอง นายอยู่ปกป้องลูกสาวฉันที่นี่ด้วย”

ชายหนุ่มได้ตัดสินใจแล้ว หากกลุ่มวาฬยักษ์กับฉลามคลั่งทำสำเร็จ สิ่งที่เขาตั้งใจไว้อาจลำบากขึ้นเป็นร้อยเท่า

ได้รับการสนับสนุนจากพยัคฆ์เวหาช่วยกำจัดปัญหายุ่งยากได้มาก

ก่อนออกไปเขาบอกถวนถวน เปิดดวงตาเทวะเพื่อตรวจดูว่าไม่มีใครสะกดรอยตามเขามา ก่อนลงมาชั้นล่างและขับรถออกไป

—

ณ ชั้นใต้ดินอาคารส่วนบุคคลแห่งหนึ่งในเมือง

“ว่าไง! โจวเฟยหู่! ฟื้นมาได้สักทีนะ!”

โจวเฟยหู่งุนงง รู้สึกเย็นเยียบไปทั่วร่าง สุ่มเสียงแหบห้าวดังขึ้นข้างหู! พอเมื่อเงยหน้ามองก็พบว่าตนเองอยู่ในชั้นใต้ดิน

ผู้คนเป็นสิบยืนล้อมและจ้องมองเขาอย่างเย็นชา

เกิดอะไรขึ้นกัน?

โจวเฟยหู่ตกอยู่ในอาการงงงัน พยายามย้อนคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

เขาจำได้เพียงตนเองกำลังดื่มสังสรรค์กับลูกน้องคนสนิทก่อนจะสลบไป

หลังจากนั้น…

ตอนนี้เขาอยู่ในอ่างขนาดใหญ่ซึ่งมีน้ำสูงเท่าระดับหัวไหล่!

ที่น่าตกใจที่สุดคือเขาถูกมัดแน่นหนาจนไม่สามารถขยับตัวได้ เรียกได้ว่าหากระดับน้ำเพิ่มสูงจนถึงจมูก เขาจะสำลักน้ำตายทันที!

“แก…แกมาจากฝ่ายไหนกันแน่?”

หลังค่อย ๆ ได้สติ เขาหันมองกลุ่มคนรอบตัว

ชายวัยกลางคนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงถากถาง

“โถ่ ในเมืองฮ่วยอันนอกจากวาฬยักษ์ ก็มีแต่ฉลามคลั่งอย่างเรา! ตอนนี้ถึงคราวที่หัวหน้ากงซุนต้องออกโรงแล้ว!”

“ฉลามกงซุน!”

โจวเฟยหู่หน้าเสียเมื่อได้ยินชื่อนี้!

โจวเฟยหู่รู้กิตติศัพท์ของอีกฝ่ายดี นานทีจะลงมือ แต่หากได้ออกโรงแล้วจะต้องเป็นเรื่องใหญ่อย่างแน่นอน!

“ใช่แล้ว แกฟังไม่ผิดหรอก นอกจากหัวหน้าของเราจะลงมือเองแล้ว ยังแอบซุ่มโจมตีมานานหลายปี เรียกได้ว่าทุ่มเทมากเลยล่ะ”

ชายวัยกลางคนหัวเราะเยาะ เอ่ยขึ้นขณะตักน้ำจากบ่อข้างตัวมาเทลงอ่าง

“หัวหน้าบอกว่าอยากเห็นสีหน้าขาดใจของแกซะด้วยสิ!”

สีหน้าของฝ่ายตรงข้ามฉายแววกระหยิ่ม

“ดูน้ำพวกนี้สิ ถ้าถึงจมูกแกได้ตายแน่! ว่าไหม”

“แก! แกซื้อตัวลูกน้องฉัน! แกมันหมาลอบกัด!”

โจวเฟยหู่เหลือทน สีหน้าเปี่ยมไปด้วยความโกรธเกรี้ยว เขาไม่ได้กลัวตาย หากแต่แค้นใจเพราะถูกลูกน้องหักหลังต่างหาก

“ฮ่า ๆ ลูกน้องแกน่ะเหรอ? หัวหน้าปฏิบัติการจ้าวมันเป็นคนของฉลามคลั่งมาตั้งแต่แรกแล้ว!”

คนทรยศจ้าวถังเดินเข้ามาในจังหวะนี้

“ผมเองก็ช่วยไม่ได้ ถึงโจวเฟยหู่จะดูแลผมเป็นอย่างดี แต่น่าเสียดายที่ผมเป็นหมารับใช้ของหัวหน้ากงซุนมาตลอด ดังนั้นจะโทษผมเรื่องนี้ไม่ได้หรอกครับ”