ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 368

บทที่ 368 ของแปลกประหลาด

บทที่ 368 ของแปลกประหลาด

“แล้ว…ฝีมือฉันเป็นยังไงบ้างคะ?”

“สวยมากเลยครับ!”

เมื่อได้ยินคำถามด้วยความไม่มั่นใจของเธอ อวี้ฮ่าวหรานก็เอ่ยชมทันที เขาเดินออกจากห้องครัว และปล่อยให้เธอมีสมาธิกับการทำอาหารต่อ

ตัวชายหนุ่มรู้ดีว่าหากตนเองอยู่ด้วย เจ้าหล่อนคงไม่อาจสงบสติอารมณ์ทำอาหารต่อได้

กว่ายี่สิบนาทีต่อมา อาหารทั้งหมดก็พร้อมเสิร์ฟ ทั้งสี่คนจึงทานข้าวร่วมโต๊ะกัน

“ฮ่า ๆ ในฐานะพ่อ ฉันต้องขอโทษกับเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ด้วย ไวน์แก้วนี้ถือว่าชำละล้างความเข้าใจผิดก่อนหน้านี้!”

ซูกว่างไห่ลุกขึ้นเอ่ย ซูหว่านผิงซึ่งนั่งข้าง ๆ ก็ลุกขึ้นยกแก้วไวน์เป็นการขอโทษเช่นกัน

อวี้ฮ่าวหรานไว้หน้าพวกเขา จึงยอมชนแก้วจิบไวน์เล็กน้อย

ถึงอย่างไรอวี้ฮ่าวหรานก็เอ็นดูซูหว่านเอ๋อไม่น้อย

ไม่เพียงแค่เพราะนิสัยใจคอของเธอ แต่ของสะสมของเธอยังช่วยเสริมพลังให้เขาได้

หลังจากได้ลองชิม อาหารแต่ละจานล้วนมีรสชาติอร่อย แม้จะไม่ใช่รสชาติต้นตำรับ แต่ก็มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว

มื้อเที่ยงสิ้นสุดลง พ่อลูกตระกูลซูจึงขอตัวออกไปทำธุระ

“ตามมาสิคะ ช่วงนี้ฉันได้วัตถุโบราณมาเยอะเลย อีกทั้งหลายชิ้นก็เป็นของมีค่า” ซูหว่านเอ๋อเดินนำทางไป

“ฮ่า ๆ คุณเป็นผู้หญิงที่รวยมากเลยนะครับ”

อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะเบา ๆ เมื่อได้ยินคำของเธอ

“ฮึ่ย! ไม่ใช่อย่างนั้นสักหน่อยค่ะ”

ทั้งคู่รู้จักกันมานาน ซูหว่านเอ๋อจึงว่าขึ้นอย่างแง่งอน เธอไขกุญแจเปิดเข้าไปในห้องของสะสม

พวกเขาเดินเข้าไปด้านในห้อง

นอกจากวัตถุโบราณที่เขาเคยเห็นมาก่อน ยังมีอีกหลายชิ้นภายในห้องนี้

รวมถึงโต๊ะเครื่องแป้งซึ่งเธอประมูลมาได้ครั้งก่อน

“นี่ค่ะ ทั้งหมดนี้เป็นของที่ฉันสะสมหลังจากเดินสายประมูลมาหลายที่”

ซูหว่านเอ๋อมองของสะสมของตนเอง สายตาเปี่ยมกระตือรือร้น ดูภูมิใจนำเสนอเต็มที่

อวี้ฮ่าวหรานกวาดสายตามอง ส่วนใหญ่เป็นวัตถุโบราณของแท้ที่เธอเพิ่งได้มา

ตัวตนของผู้หญิงคนนี้ช่างน่าทึ่ง เขาอดแอบถอนหายใจไม่ได้

น่าเสียดายที่ในบรรดาของเหล่านี้ ไม่มีพลังจักรวาลโบราณแฝงอยู่เลย หากแต่เขาก็ไม่คิดถอดใจ ด้วยสิ่งที่ได้มายากนั้นย่อมคุ้มค่าเสมอ

“นี่เป็นดาบทองแดงจากสมัยราชวงศ์โจว อีกทั้งยังได้รับการเก็บรักษาอย่างดีเลย คุณไปได้มาจากไหนเหรอครับ?”

อวี้ฮ่าวหรานจ้องมองดาบทองแดงล้ำค่า พลางนึกแปลกใจเล็กน้อยที่เธอหาของโบราณขนาดนี้มาได้

ต่างรู้กันดีว่าแม้แต่ในงานประมูล สมบัติล้ำค่าแบบนี้ก็ยังหาได้ยาก ยิ่งไปกว่านั้นภายในไม่กี่เดือน เธอหาซื้อของสะสมได้มากขนาดนี้เชียวเหรอ?

“ฉันวิ่งเต้นหาซื้อไปทั่วเลยล่ะค่ะ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ซูหว่านเอ๋อเดินไปลูบดาบทองแดงโบราณด้วยสีหน้ามีความสุข

“กว่าฉันจะซื้อดาบนี้ได้ ต้องเจรจาอยู่นานเลยค่ะ”

ดูท่าเธอจะชอบมันมากทีเดียว

อวี้ฮ่าวหรานตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นแววตากระตือรือร้นของเธอ ยากจะเชื่อว่าหญิงสาวตัวเล็กอย่างเธอจะหลงใหลวัตถุโบราณขนาดนี้

“แล้วก็ยังมีชามหยกนี้อีกค่ะ ฉันไม่ได้ต่อรองราคาเลย ซื้อมาจากบ้านคุณลุงสี่แสนหยวน”

“ครับ ของจริงซะด้วย น่าจะมาจากสมัยราชวงศ์หมิงนะครับ”

อวี้ฮ่าวหรานเห็นเธอตื่นเต้นขณะหยิบชามหยกขึ้นมา เขาจึงเอ่ยเสริม

“ดีจังเลยค่ะ! ก่อนหน้านี้ฉันยังไม่มั่นใจนักน่ะค่ะ”

ซูหว่านเอ๋อตกตะลึง หลายปีที่ผ่านมาความสามารถในการประเมินอายุโบราณวัตถุของเขาทำให้เธอมั่นใจเต็มร้อย

ระหว่างเล่าที่มาที่ไปให้เขาฟัง เธอพลันนึกบางอย่างขึ้นได้

“อวี้ฮ่าวหรานคะ เมื่อหลายวันก่อนฉันไปหาซื้อวัตถุโบราณที่ร้านแถวชานเมือง เจอของแปลก ๆ มาด้วยค่ะ”

“ของแปลก ๆ เหรอครับ?”

อวี้ฮ่าวหรานกำลังเพลิดเพลินกับการชมวัตถุโบราณ เมื่อได้ยินเธอบอก เขาก็นึกสนใจขึ้นมาทันที