ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 38

บทที่ 38 เฉิงชิวอวี้เกิดปัญหา

“พ….พี่ชาย จ…ใจเย็นก่อน พวกผมยอมแล้ว พวกผมไปแล้ว!!” เมื่อเห็นว่าฝั่งตรงข้ามเหนือมนุษย์เกินไป นักเลงกลุ่มนี้ทั้งหมดก็ไม่มีกะจิตกะใจจะสู้ต่ออีกแล้ว

เมื่อพูดจบพวกนักเลงรีบแบกร่างเพื่อนที่หมดสติและพากันวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็วทันทีโดยไม่หันกลับมามองอวี้ฮ่าวหรานแม้แต่วินาทีเดียว

อวี้ฮ่าวหรานพ่นลมหายใจอย่างดูถูกให้กับพวกกลุ่มนักเลงพลางคิดในใจ ‘อย่างน้อย ๆ ไอ้พวกกลุ่มนี้ก็ยังฉลาดอยู่บ้างที่หนีไป ไม่เหมือนกับไอ้พวกโง่กลุ่มอื่น ๆ ก่อนหน้านี้!’

จากนั้นอวี้ฮ่าวหรานเดินตรงเข้าไปหาซูหว่านเอ๋อ

“ขอบคุณ…” ซูหว่านเอ๋อก้มหัวขอบคุณอวี้ฮ่าวหรานทันทีเมื่อเธอเห็นว่าเขาเดินเข้ามาหา

ตอนนี้เธอรู้สึกซาบซึ้งใจมากกว่าเดิม เพราะวันนี้อวี้ฮ่าวหรานช่วยเธอสองรอบแล้ว

“ไม่เป็นไร รีบกลับบ้านคุณไปเถอะ คราวหลังก็อย่าออกมาในที่แบบนี้คนเดียวอีก มันอันตราย” อวี้ฮ่าวหรานเอ่ยขึ้น

“เอ่อ…ให้ฉันเลี้ยงข้าวคุณเพื่อเป็นการตอบแทนได้ไหม คุณช่วยฉันสองครั้งแล้ววันนี้…” เมื่อเห็นว่าฝั่งตรงข้ามกำลังจะเดินไป ซูหว่านเอ๋อรีบดึงชายเสื้อของอวี้ฮ่าวหรานเอาไว้ด้วยสีหน้าเขินอาย “ค..คือ ตอนนี้มันก็เที่ยงแล้ว คุณคงยังไม่ได้กินอะไรเหมือนกันใช่ไหม?”

อวี้ฮ่าวหรานรู้สึกงงอยู่เหมือนกัน เมื่อจู่ ๆ ซูหว่านเอ๋อชวนเขาไปกินข้าวแบบนี้ แต่เมื่อเขาได้ยินน้ำเสียงที่ฟังดูจริงใจของฝั่งตรงข้ามเขาก็ปฏิเสธไม่ลง

“ก็ได้”

อันที่จริงอีกสาเหตุที่เขาไม่ปฏิเสธก็เพราะนี่มันเที่ยงแล้ว และเขาก็หิวแล้วเช่นกัน

จากนั้นทั้งคู่ก็ขับรถไปคนละคัน โดยที่อวี้ฮ่าวหรานเป็นคนขับตามและให้ซูหว่านเอ๋อนำทางไปยังร้านอาหารที่เธอรู้จัก

ไม่นานนักทั้งคู่ก็ไปนั่งอยู่ร้านอาหารหรูระดับมิชลิน 2 ดาว ซึ่งอยู่ห่างไปไม่ไกลนัก

“คุณอยากกินอะไรคุณสั่งได้เลยนะ!” ซูหว่านเอ๋อเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มเบิกบานพร้อมกับยื่นเมนูให้กับอวี้ฮ่าวหราน

เธอรู้สึกดีใจมากที่อวี้ฮ่าวหรานยอมตกลงมาทานข้าวกับเธอ ภาพที่ผู้ชายคนนี้ปกป้องเธอถึงสองครั้งมันสร้างความประทับใจให้กับเธอจนเธออยากจะรู้จักกับเขามากขึ้น ต้องรู้ไว้ว่าเธอไม่ค่อยได้มีปฏิสัมพันธ์กับผู้ชายมากสักเท่าไหร่ในชีวิตเธอ ดังนั้นเธอจึงรู้สึกทั้งตื่นเต้นและมีความสุขอย่างน่าประหลาดไปพร้อม ๆ กัน

ในทางกลับกันเมื่อเห็นว่าฝั่งตรงข้ามบอกว่าสั่งได้ตามสบาย และดูเหมือนว่าฝั่งตรงข้ามจะไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงิน อวี้ฮ่าวหรานจึงสั่งเต็มที่ตามที่เขาอยากกินโดยไม่เกรงใจเลย

อันที่จริงเขายังแปลกใจเล็กน้อยกับผู้หญิงคนนี้ เพราะผู้หญิงคนนี้ดูไม่ค่อยจะเจนโลกสักเท่าไหร่เลย เธอดูใสซื่อบริสุทธิ์เกินไป ซึ่งมันหายากมากกับสังคมในโลกใบนี้ที่มีแต่การแก่งแย่งชิงดีชิงเด่น

“ในอนาคตคุณต้องระวังตัวเองมากกว่านี้ โดยเฉพาะเวลาออกมาซื้อของราคาแพง ๆ อย่าเดินไปในที่ที่คนอยู่น้อย ๆ ผู้คนสมัยนี้ไว้ใจไม่ได้หรอก” อวี้ฮ่าวหรานอดไม่ได้ที่จะเอ่ยเตือนเธอ

“อืม ฉันเข้าใจแล้ว…” ซูหว่านเอ๋อพยักหน้ารับคำ แต่เมื่อเธอเหลือบไปสบตามองกับอวี้ฮ่าวหรานเธอก็รู้สึกเหมือนถูกไฟช็อตไปทั้งร่าง เธอรีบก้มหน้าปกปิดอาการเขินอายของเธอทันที

หลังจากรอไปได้ครู่หนึ่ง อาหารว่างก็มาเสิร์ฟก่อน แต่ก่อนที่อวี้ฮ่าวหรานจะทันได้ตักเข้าปาก จู่ ๆ เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

“ไอ้หนุ่ม แกใช่ไหมที่เป็นคนฆ่าหยางเหยียน?”

เสียงอันเย็นชาดังออกมาจากปลายสาย

“แกอยากปกป้องไอ้แก่เฉิงกัวอันนักใช่ไหม? ได้! ฉันให้เวลาแก 1 ชั่วโมง ตอนนี้ลูกสาวเฉิงกัวอันอยู่ในมือของฉันแล้ว มาที่โกดังเก็บสินค้าหมายเลข 52 ตอนเหนือของชานเมือง แต่ถ้าหากแกมาไม่ทันล่ะก็ หึหึหึ…”

เมื่อพูดจบประโยคนี้ปลายสายก็ตัดสายไปทันที

อวี้ฮ่าวหรานขมวดคิ้วแน่นก่อนที่จะโทรหาเฉิงกัวอันเพื่อยืนยันสิ่งที่ฝั่งตรงข้ามพูดมาว่าเป็นความจริงหรือเปล่าทันที ซึ่งเฉิงกัวอันก็ยืนยันว่าลูกสาวของเขาออกจากบ้านไปเมื่อตอนเช้าแต่ตอนนี้เขาเองก็ยังติดต่อไม่ได้เลย

สรุปคือเฉิงชิวอวี้โดนจับตัวไปแน่นอนแล้ว!

“ถ้าคุณมีธุระคุณไปรีบไปก่อนเถอะ ฉันไม่เป็นไร” ซูหว่านเอ๋อเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าไม่สบายใจของอวี้ฮ่าวหราน