ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 382

บทที่ 382 พลังของหยกอ่อนสีดำ

บทที่ 382 พลังของหยกอ่อนสีดำ

“ดังนั้นตอนนี้คุณไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบริษัทนี้อีกต่อไป และทรัพย์สินทั้งหมดก็ตกเป็นของพี่ชายคุณแล้ว”

ไม่นานผู้บริหารระดับสูงของบริษัทเทียนชิงก็มองเขาด้วยสายตาหวาดหวั่น ทั้งสองคนมีความแค้นอะไรกัน? ทำไมเขาถึงโหดร้ายขนาดนี้?

ใบหน้าของจ้าวเทียนขาวซีดทันที!

พรืด!

เขาโกรธแค้นจนแทบกระอักเลือด!

“ไอ้ชั่ว! หน้าด้าน!”

ถ้ายังมีทรัพย์สินที่เหลืออยู่ เขาอาจเอาตัวรอดได้ แต่ตอนนี้…

ทันใดนั้นแววตาของอวี้ฮ่าวหรานก็เปลี่ยนเป็นเย็นชา!

“ฮ่า ๆ ในเมื่อคุณทำทุกวิถีทางเพื่อทำลายหลี่หรงและบริษัทของเธอ แล้วคุณจะโทษผมได้ยังไง!”

อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะเยาะก่อนจะพูดเสียดสี ความจริงแล้วเขาไม่ได้ถือสาที่ถูกผู้ชายคนนี้เรียกว่าไอ้ไก่อ่อน แต่มันกลับโจมตีหลี่หรงและบริษัทของเธอด้วยวิธีสกปรก

“เจ้าหน้าที่! ลากตัวคนที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบริษัทเราออกไป!”

อวี้ฮ่าวหรานเหลือบมองอีกฝ่ายก่อนพูดอย่างสบาย ๆ

พอเขาพูดจบ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายนายก็กรูเข้าไปลากตัวจ้าวเทียนออกจากห้องอย่างรวดเร็ว

“พวกแกทำแบบนี้ไม่ได้! ที่นี่คือบริษัทของฉัน! แก…”

หลังจากเสียงนั้นเงียบลง สีหน้าของอวี้ฮ่าวหรานก็กลับเป็นปกติ

“พวกคุณสามารถทำทุกอย่างได้ตามต้องการ ผมจะไม่โยกย้ายตำแหน่งของพวกคุณ ดังนั้นไม่ต้องกลัว อย่างมากที่สุดผมอาจเปลี่ยนชื่อบริษัทนี้เป็นบริษัทฮัวหรง”

เขากวาดสายตามองเหล่าผู้บริหาร

“อ้อ ชื่อบริษัทอาจฟังดูเป็นผู้หญิงไปหน่อย แต่คงไม่มีใครมีปัญหานะ”

ทุกคนก้มหน้าเงียบ…ถ้ามันช่วยให้รักษาตำแหน่งผู้บริหารได้ ใครจะสนชื่อบริษัทล่ะ

“เอ่อ…ทางเราไม่มีปัญหาครับ”

“ไม่มีปัญหาแน่นอนครับ!”

“…”

ทุกคนต่างแสดงเจตนาของตัวเอง

ดังนั้นการประชุมจึงดำเนินไปอย่างราบรื่น หลังจากส่งมอบหนังสือสัญญาให้กับทั้งสองฝ่าย บริษัทเทียนชิงจึงถูกควบรวมเข้ากับบริษัทฮัวหรงภายใต้เครือฮ่าวหราน

เวลาสี่โมงเย็น

หลี่หรงกลับบ้านในเวลาเดียวกับทุกวัน

“อ๊ะ? ทำไมวันนี้พี่เขยกลับบ้านเร็วจัง? พี่ไม่ได้ไปที่บริษัทเทียนชิงหรอกเหรอ?”

เธอแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นพี่เขยอยู่ที่บ้านในเวลานี้ อวี้ฮ่าวหรานเหลือบตาขึ้นมองพร้อมคลี่ยิ้ม

“ฮ่า ๆ งานเสร็จเร็ว ฉันเลยกลับก่อนเวลาน่ะ”

“หา?”

หลี่หรงตกใจเล็กน้อย เธอไม่รู้ว่าอีกฝ่ายหมายความว่าอย่างไร

“พี่หมายถึง…”

“อืม บริษัทเทียนชิงล้มละลายแล้ว หลังจากที่ฉันซื้อมา มันสามารถรวมเข้ากับบริษัทฮัวหรงได้ทุกเมื่อ”

เมื่อเห็นแบบนั้น อวี้ฮ่าวหรานจึงอธิบายซ้ำอีกครั้ง

“นี่… เรื่องจริงเหรอ?”

หลี่หรงยังคงไม่เชื่อ

หินก้อนใหญ่ที่กดทับหัวใจเธอมาตลอดหลายวัน ถูกพี่เขยคนนี้ยกออกไปแล้วเหรอ?

มันง่ายขนาดนั้นจริง ๆ เหรอ?

“จริงสิ พรุ่งนี้พี่จะต้องไปเซ็นสัญญาแต่เช้า ไม่ต้องห่วง พี่จะจัดการเอง”

“พี่เขย…พี่…เก่งเกินไปแล้ว! ใช้เวลาแค่วันเดียวเอง!”

หลังจากได้ยินคำตอบของพี่เขย เธอก็คิดได้ว่าปัญหาทุกอย่างได้รับการแก้ไขแล้ว!

“แน่นอนอยู่แล้ว อาหารเย็นยังไม่พร้อม ดูทีวีกันก่อนเถอะ”

อวี้ฮ่าวหรานพูดด้วยท่าทีผ่อนคลาย เขาไม่ใส่ใจบริษัทเล็ก ๆ แบบนั้นแม้แต่น้อย