ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 386

บทที่ 386 แสงหิ่งห้อยและแสงจันทร์

บทที่ 386 แสงหิ่งห้อยและแสงจันทร์

“ฉัน…ฉัน…”

กงซุนซาตื่นตกใจเมื่อพบว่าอีกฝ่ายเป็นสิ่งมีชีวิตที่น่าสะพรึงกลัว!

ขณะที่เขากำลังตกตะลึงอยู่นั้น หลิ่วอวี้จิงที่อยู่ข้าง ๆ ก็แสดงสีหน้าดูแคลน

“ฮึ ก็แค่ขอบเขตพลังภายในขั้นสูงสุดเหรอ ระเบิดพลังแล้วยังไง?”

เขาไม่รู้ว่าพลังของอีกฝ่ายแข็งแกร่งแค่ไหน เมื่อเห็นแบบนั้นจึงไม่หวั่นกลัว

“เดี๋ยวก็ตายหรอก!”

“หุบ…หุบปาก…”

ขณะที่เขาพูดดูถูก กงซุนซาที่อยู่ด้านข้างก็กลัวจนตัวสั่นงันงก!

ใบหน้าของเขาซีดเผือด เม็ดเหงื่อเย็นเยียบผุดขึ้นบนหน้าผาก!

“หืม? คุณเป็นอะไรไป?”

เมื่อได้ยินแบบนั้น หลิ่วอวี้จิงจึงหันมองปฏิกิริยาของอีกฝ่าย ก่อนถามด้วยความประหลาดใจ

กงซุนซาไม่ตอบคำถาม แต่กลับก้าวถอยหลังด้วยความกลัวสุดขีด

คิดไม่ถึงจริง ๆ!

ราวกับคนตาบอดที่เพิ่งมองเห็นครั้งแรก ตอนนี้มีเพียงเขาเท่านั้นที่สัมผัสได้ถึงความน่ากลัวของชายหนุ่มตรงหน้า!

“ผ…ผู้ชายคนนี้…ผู้ชายคนนี้! มันเป็นปีศาจ!”

ในที่สุดกงซุนซาก็ตะโกนสุดเสียงด้วยความตื่นตระหนก

เมื่อเทียบพลังวิญญาณของอีกฝ่ายกับผู้ที่ยังไม่บรรลุขอบเขตก่อรากฐาน ความแข็งแกร่งของทั้งสองจึงต่างกันราวกับแสงหิ่งห้อยและแสงพระจันทร์!

“อะไรนะ?”

หลิ่วอวี้จิงยังคงงุนงงหลังจากได้ยินคำพูดพวกนั้น ชายหนุ่มชะตาขาดที่อยู่ฝั่งตรงข้ามจะกลายเป็นปีศาจได้ยังไง?

แต่น่าเสียดายที่กงซุนซาไม่สามารถอธิบายได้ในตอนนี้ เพราะเขาวิ่งหนีออกไปแล้ว!

ยิ่งไกลเท่าไหร่ก็ยิ่งดี! ใครอยากจะสู้กับปีศาจตัวนี้ก็สู้ไปเถอะ!

แน่นอนว่าไม่ใช่เขาอยู่แล้ว!

เมื่อมองไปรอบ ๆ กงซุนซาก็เห็นว่าอวี้ฮ่าวหรานกำลังเดินเข้ามาหาตัวเองอย่างช้า ๆ!

“จะหนีไปไหน? ฮ่า ๆ สายไปแล้ว!”

เพียงพริบตาเดียว ร่างกายของกงซุนซาพลันแข็งทื่อทันที เขาไม่กล้าขยับเขยื้อนแม้แต่นิดเดียว!

เขารู้สึกว่าร่างกายถูกล็อกเอาไว้! ถ้าขยับแขนขาเพียงนิดเดียวก็อาจตายทันที!

หลิ่วอวี้จิงยังคงโง่งม เขาไม่เข้าใจว่าทำไมกงซุนซาผู้แข็งแกร่งเหมือนภูเขาไท่ซานถึงได้ตื่นกลัวเหมือนกับเห็นผีตลอดเวลา?

“เป็นอะไรไป?”

“ปีศาจ! มันเป็นปีศาจ!”

สีหน้าของกงซุนซาจึงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ไม่มีความสงบนิ่งก่อนหน้านี้เหลืออยู่เลย

“ปีศาจอะไร? เกิดอะไรขึ้น?”

หลิ่วอวี้จิงมองท่าทางของอีกฝ่ายแล้วรู้สึกสับสนเล็กน้อย คู่ต่อสู้ต้องน่ากลัวขนาดไหนถึงทำให้อีกฝ่ายตกอยู่ในสภาพแบบนี้ได้?

“ฮ่า ๆ เขาเพิ่งรู้ความจริงน่ะสิ”

อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะเยาะพร้อมแสดงสีหน้าเหยียดหยาม

“ความจริงอะไร? แกกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่?”

หลื่วอวี้จิงยังปะติดปะต่อเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงสับสนอย่างมาก

ถึงยังไงเขาก็คือผู้นำของทุกคนที่อยู่ที่นี่ หลังจากครุ่นคิดสักพัก เขาจึงออกคำสั่งกับพวกลูกน้อง!

“พี่น้องทุกคน! ฆ่ามัน! อย่าปล่อยให้มันรอดไปได้!”

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์เปลี่ยนไป เขาจึงตะโกนสั่งทันที ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ตราบใดที่ชายหนุ่มตรงหน้าถูกฆ่า บางทีทุกอย่างอาจจะคลี่คลายก็ได้

ต่อให้ไม่อยากทำ เขาก็ต้องทำ!

แต่น่าเสียดายที่ความแข็งแกร่งของทั้งสองฝ่ายต่างกันราวกับก้อนเมฆและโคลนตม!

ตูม!

เพียงชายหนุ่มโบกมือข้างเดียว พลังวิญญาณก็ระเบิดออกอีกระลอก!