ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 388

บทที่ 388 ล่อลวง

บทที่ 388 ล่อลวง

“ฉันจะไม่กลับมาที่เมืองฮ่วยอันอีก! ฉันยินดีมอบธุรกิจทุกอย่างให้แก…”

เสียงร้องขอความเมตตาของกงซุนซายังคงดังก้องภายในคฤหาสน์ตระกูลเฉิง

อวี้ฮ่าวหรานตัดสินใจไว้ชีวิตคู่ต่อสู้

แต่…

เขาเงยหน้ามองใบหน้าเหี่ยวย่นอันน่ารังเกียจ ก่อนคิดว่าชายคนนี้คงไม่มีทางกลับคำ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคู่ต่อสู้แข็งแกร่งกว่า

“เอาเป็นว่าฉันจะไว้ชีวิตแกตามที่สัญญา แต่แกต้องสลายพลังที่มี!”

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดอวี้ฮ่าวหรานก็ตัดสินใจ

“หา?”

กงซุนซาที่คุกเข่าขอความเมตตาอยู่บนพื้นตกตะลึงทันที

“ย…อยากให้ฉันสลายพลังเหรอ?”

เขาพึมพำอย่างหวาดกลัว

ถ้าไม่มีพลัง เขาจะไม่สามารถฝึกตนได้และไม่สามารถเปิดบริษัทใหม่ได้อีกต่อไป

ด้วยอายุปูนนี้ ถ้าพลังทั้งหมดหายไป เขาจะไม่มีทางลืมตาอ้าปากได้อีกเลย

“ไม่… ไม่ได้! ฉันทำไม่ได้!”

ตอนนี้ใบหน้าของกงซุนซาขาวซีดอย่างมาก เขาหวาดกลัวอีกฝ่ายอย่างมากจนต้องถอยหนี

การฝึกตนสำคัญกับเขากว่าที่คิด

พูดได้เลยว่าชายหนุ่มตรงหน้าตัดหนทางการใช้ชีวิตของเขาอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว

“ฮ่าฮ่า น่าเสียดายที่แกทำไม่ได้”

อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะเมื่อเห็นท่าทางตื่นตกใจของอีกฝ่าย

“ฉันบอกว่าจะไว้ชีวิตแก แต่ฉันไม่ได้บอกว่าจะไม่สลายพลังแกนี่”

“แต่… แต่ถ้าไม่มีพลังการฝึกตน ฉันจะใช้ชีวิตยังไง…”

กงซุนซาเถียงด้วยความไม่เต็มใจ หลายปีมานี้เขาเก็บซ่อนความแข็งแกร่งของตัวเองไว้เสมอ ถ้าเสียมันไปจริง ๆ เขาต้องทนรับความอัปยศไม่ได้แน่นอน

เมื่อได้ยินคำตอบ อวี้ฮ่าวหรานจึงมองอีกฝ่ายด้วยสายตาหยามเหยียด

“ต่อให้ฉันไม่สลายพลังแก แต่แกมีเล่ห์กลมากกว่าคนทั่วไปมาก แล้วแกคิดว่าฉันจะปล่อยแกไปอย่างสบายใจเหรอ?”

เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะทำแบบนั้น!

ถ้ากงซุนซาฝึกฝนจนบรรลุขอบเขตก่อรากฐานขั้นสูง แล้วคอยซุ่มโจมตีเขาอยู่ในมุมมืด เมื่อนั้นจะต้องเกิดปัญหาใหญ่แน่นอน

พอตัดสินใจแล้ว อวี้ฮ่าวหรานก็รอให้อีกฝ่ายพล่ามจบก่อนจะปล่อยพลังวิญญาณออกจากฝ่ามือ

พลังวิญญาณพุ่งไปทำลายจุดตันเถียนของอีกฝ่ายทันที

“ไม่! ไม่…”

ไม่ว่ากงซุนซาจะขอร้องอ้อนวอนอย่างไร ตันเถียนของเขาก็ถูกพลังวิญญาณบดขยี้อยู่ดี

ไม่นานกงซุนซาก็ล้มพับลงกับพื้น เขาได้สูญเสียพลังการฝึกตนและกลายเป็นชายชราที่ไร้ฝีมือ

โจวเฟยหู่รวบรวมคนของเขามาที่คฤหาสน์ของตระกูลเฉิงทันทีที่ได้ข่าว

“พี่อวี้! พี่…พี่แข็งแกร่งเกินไปแล้ว!”

เมื่อเดินเข้าไปในห้องโถง พวกเขาก็ต้องเจอกับภาพที่น่าตกใจ

เห็นได้ชัดว่าพวกคนที่นอนเกลื่อนกลาดอยู่ในนั้นคือเหล่าปรมาจารย์ยอดฝีมือของแก๊งฉลามคลั่ง!

เขารู้จักปรมาจารย์พลังภายในหลายคน พวกเขาเป็นเสี้ยนหนามที่คอยทิ่มตำหัวใจของโจวเฟยหู่เสมอ แต่ตอนนี้คนพวกนั้นนอนตายราวกับหมาข้างถนน!

“หลิ่ว…หลิ่วอวี้จิงตายแล้ว?”

เขามองสำรวจศพที่นอนกองอยู่ในห้อง ก่อนจะพบว่าอดีตศัตรูนอนตายอยู่ข้างผนัง เขาจึงตกใจยิ่งกว่าเดิม!

ปัญหาถูกแก้ไขอย่างสมบูรณ์แบบ!

“ไม่มีอะไรหรอก จัดการเก็บกวาดพวกเขาที”