ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 396

บทที่ 396 ซื้อรถ

บทที่ 396 ซื้อรถ

หลี่หรงถูกหยุดอยู่ข้างนอกบริษัท ใบหน้าของหญิงสาวฉายแววสิ้นหวังอย่างชัดเจน

ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้มาที่นี่นานแล้ว

ด้วยความสิ้นหวัง เธอจึงโทรเรียกพี่เขยให้มารับ

พออวี้ฮ่าวหรานได้ยินอย่างนั้น เขาจึงต่อสายตรงไปยังแผนกรักษาความปลอดภัยทันที

ไม่นาน หัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยก็มีสีหน้าประหลาดใจ

“ขออภัยที่พวกเราจำคุณหนูรองไม่ได้ครับ”

พนักงานส่วนใหญ่รู้ว่าบริษัทนี้เคยเป็นของตระกูลหลี่ แต่ตอนนี้ตกเป็นของอวี้ฮ่าวหรานซึ่งมีฐานะเป็นลูกเขยตระกูลหลี่แล้ว

หญิงสาวที่พวกเขาเพิ่งเคยพบหน้าเป็นครั้งแรกคือคุณหนูรองตระกูลหลี่

“ไม่เป็นไร พวกนายต้องทำตามกฎอยู่แล้ว”

หลี่หรงไม่ถือสา แถมยังรู้สึกว่าความมุ่งมั่นของพวกเขาทำให้ผู้คนที่มาทำธุระที่นี่รู้สึกสบายใจ

ตอนนี้เธอกำลังคิดอย่างหนักว่าจะตั้งกฎบริษัทแบบนี้ดีไหม

ฟังดูเข้าท่า…

ไม่นานเธอก็มาถึงห้องประชุม ซึ่งขณะนี้การประชุมยังคงดำเนินต่อไป

“ผมว่ามันเป็นโอกาสที่ดี บริษัทของเราจะเติบโตแบบก้าวกระโดด แต่ความต้องการในอุตสาหกรรมชิ้นส่วนเครื่องยนต์มีไม่มาก”

หลังจากอวี้ฮ่าวหรานพูดจบ ผู้บริหารระดับสูงทั้งหลายต่างแสดงสีหน้าครุ่นคิด

ขณะเดียวกัน ผู้จัดการทั่วไปหวังก็ยืนขึ้น

“อย่าห่วงเลยครับ ทุกคนเห็นความมุ่งมั่นและวิสัยทัศน์ของท่านประธานอวี้แล้ว ผมเชื่อว่าท่านประธานตัดสินใจถูกต้องแล้วครับ”

พูดจบ ทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วย

ใช่แล้ว การเติบโตของบริษัทตั้งแต่ต้นจนถึงตอนนี้เป็นที่ประจักษ์แก่ทุกคน

“แต่…ท้ายที่สุดมันก็คือธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ แล้วพวกเราก็ไม่ค่อยรู้ข้อมูลเกี่ยวกับธุรกิจนี้เลยนะครับ ถึงมันจะได้กำไรมากมาย แต่เงินลงทุนก็มากไปด้วยเช่นกัน ถ้าบังเอิญว่า…”

“ผมรู้ว่าคุณกังวล แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา เท่านี้ผมรู้เมื่อเดือนนี้บริษัทในเครือทำรายได้มากกว่าหนึ่งร้อยล้านหยวน ในเมื่อเรามีความมั่นคงแล้ว มันก็ไม่เสียหายที่จะลอง…”

อวี้ฮ่าวหรานลุกยืนขึ้นแล้วพูดอย่างมั่นใจ

ด้านนอกหน้าต่างห้องประชุม หลี่หรงมองรูปร่างสูงโปร่งที่ยืนอยู่ข้างในห้อง หัวใจของเธอสั่นไหวเล็กน้อยอย่างอดไม่ได้

ทำไมเธอถึงประหม่าขนาดนี้ล่ะ? เขาทั้งฉลาดและมีไหวพริบในการบริหารธุรกิจ

เธอคิดทบทวนอยู่หลายครั้งว่าถ้าผู้ชายคนนี้ไม่ใช่พี่เขย เธออาจจะ…

ไม่ช้า…การประชุมก็จบลง

ในการลงความเห็นครั้งสุดท้าย ข้อเสนอของอวี้ฮ่าวหรานได้รับความเห็นชอบถึง 95%

เพียงแค่นี้ปัญหาก็คลี่คลาย!

หลังจากเวลาผ่านไปพักหนึ่ง ภายในออฟฟิศประธานบริษัท หลี่หรงนอนแผ่หลาอยู่บนโซฟาอย่างสบายใจเฉิบ

“พี่เขย โซฟานุ่มจังเลย”

เธอนอนอยู่บนโซฟาด้วยท่วงท่าที่สบายที่สุด จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย

“ฮ่า ๆ ถ้าเธอชอบ พรุ่งนี้พี่จะให้คนส่งไปให้ที่บริษัท”

มุมปากของอวี้ฮ่าวหรานกระตุกเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทางเกียจคร้านและน่าหลงใหลของอีกฝ่าย

ดูเหมือนว่าหญิงสาวคนนี้จะทำตัวสบายทุกทีที่อยู่ต่อหน้าเขา

ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูออฟฟิศก็ดังขึ้น

หลี่จิงเทียนผู้ที่รอคอยเวลานี้มาเนิ่นนานเดินเข้ามา

“น้องเล็ก…มา มาถึงแล้วสินะ”

เมื่อเห็นหลี่หรงที่นอนอยู่บนโซฟา เขาก็อดรู้สึกประหม่าไม่ได้ เพราะเมื่อก่อนทั้งสองคนไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กันมากเท่าที่ควร

“อือ”

หลี่หรงยันกายลุกขึ้นนั่ง ก่อนตอบอย่างไม่แยแส

“มาก็ดีแล้ว ๆ”

หลี่จิงเทียนไม่ได้สนใจคำตอบของอีกฝ่ายมากเท่าไหร่

พี่ชายและน้องสาวพบหน้ากันอีกครั้งหลังจากไม่ได้เจอกันเป็นเวลานาน แม้บรรยากาศจะคุกรุ่นก็ตาม