ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 403

บทที่ 403 คุกเข่าแล้วขอโทษซะ

บทที่ 403 คุกเข่าแล้วขอโทษซะ

“แก! แก! ดีใจไปเถอะ! ยังไงคนอย่างแกมันก็เป็นได้แค่เศษสวะวันยังค่ำล่ะวะ!”

ใบหน้าของเหอเส้าบึ้งตึง เขาโต้ตอบหลี่จิงเทียนด้วยความโมโห

“ถุย! ใครกันแน่เป็นเศษสวะ? เราตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอว่าถ้าแกแพ้ แกต้องคุกเข่าขอโทษน้องสาวฉัน”

หลี่จิงเทียนถ่มน้ำลายลงพื้น ก่อนเชิดหน้าขึ้นอย่างเย่อหยิ่ง

“ฉันจะรอดูว่าตอนที่คุกเข่าทำตัวเหมือนหมาต่อหน้าน้องสาวฉัน แกยังจะปากดีอย่างนี้อยู่ไหม”

ใบหน้าของเหอเส้าเปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำทันที เขากำลังจะโต้ตอบ แต่ผู้ชายตรงหน้าไม่เว้นช่องว่างให้เลย

หลี่หรงที่ยืนอยู่ข้างหลังเห็นอย่างนั้นถึงกับพูดไม่ออก

“เฮ้อ…พี่รองไม่เปลี่ยนไปเลยจริง ๆ เมื่อก่อนเป็นยังไง ตอนนี้ก็เป็นยังงั้น”

แต่อวี้ฮ่าวหรานค่อนข้างมองโลกในแง่ดี

“ฮ่า ๆ อย่างน้อยตอนนี้เขาก็รู้ว่าต้องด่าใคร”

เขาจำได้ว่าตอนที่เพิ่งฟื้นขึ้นมา อีกฝ่ายถูกเขาตบสั่งสอนบ่อยครั้งเพราะปากไม่มีหูรูด

เมื่อทั้งสองเงียบไป เสียงของกลุ่มคนที่อยู่ข้างหน้าดังขึ้นกว่าเดิม

“อะไรนะ! แกอยากแก้มือเหรอ? ฉันบอกแล้วไง! พี่เขยสามารถเอาชนะแกได้ในครั้งเดียว!”

อวี้ฮ่าวหรานอดเงยหน้าขึ้นมองไม่ได้เมื่อได้ยินอีกฝ่ายพูดถึงตัวเอง ปรากฏว่าเหอเส้าต้องการให้ลูกน้องแข่งแทนเขาใหม่อีกครั้ง

ในเมื่อยังไม่ได้ทำตามสัญญาจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะแข่งใหม่

เมื่อเห็นอย่างนั้น เขาจึงเดินไปข้างหน้าสองก้าว

“ฉันแนะนำว่าอย่าทำอย่างนั้นเลย ต่อหน้าคนเยอะขนาดนี้ นายควรทำตามที่เราตกลงกันไว้จะดีกว่านะ”

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังโต้เถียงกัน น้ำเสียงไม่แยแสของคนผู้หนึ่งก็ดังขึ้นข้างหลัง

สีหน้าของเหอเส้าเปลี่ยนไปเมื่อได้ยินเสียงนั้น

ตอนแรกเขาวางแผนว่าจะกลับคำ แต่เมื่อเห็นคนมากมายกำลังจ้องมองอยู่ เขาจึงทำตามสัญญาแต่โดยดี

“โอเค! รถสปอร์ตของฉันเป็นของแกแล้ว!”

หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็รู้สึกแสบร้อนบนใบหน้า วันนี้เขาไม่เพียงพ่ายแพ้เฉย ๆ แต่กลับแพ้อย่างราบคาบให้กับศัตรู

ยิ่งไปกว่านั้นเขาเคยดูถูกคนพวกนี้มาก่อน การเจอหน้ากันครั้งนี้จึงทำให้เขาไม่สบอารมณ์อย่างมาก

“เดี๋ยวก่อน!”

ขณะที่กำลังจะเดินออกไป อวี้ฮ่าวหรานก็ยกมือขึ้นห้ามไว้ก่อน!

“ต้องการอะไรอีก?”

เหอเส้าหยุดเดินทันที ขณะที่ในใจรู้สึกถึงบางอย่าง

“ฮ่า ๆ แน่นอน นายอย่าผิดคำพูดล่ะ คุกเข่าลง! แล้วขอโทษหลี่หรงซะ!”

อวี้ฮ่าวหรานเยาะเย้ย เขาไม่ได้มาทวงรถคันเก่าของอีกฝ่ายสักหน่อย

“แก! มันจะเกินไปแล้วนะ!” สีหน้าของเหอเส้าเปลี่ยนไปทันที!

ในที่สาธารณะแบบนี้ ถ้ายอมคุกเข่าและก้มศีรษะให้หญิงสาว ต่อจากนี้เขาจะกล้ามาที่นี่ได้ยังไง

เพราะเหตุการณ์นี้คงจะเป็นตราบาปไปตลอดชีวิตของเขา

“มากเกินไป? มากเกินไปตรงไหน? มันก็แค่ข้อตกลงทั่วไป นายถ่วงเวลามานานแล้ว ลืมไปแล้วเหรอว่าใครแพ้?”

“ฉันทำตามที่ตกลงไว้ไม่ได้!”

ใบหน้าของเหอเส้าซีดเผือด เขาแทบจะกระอักเลือดอยู่แล้ว หลี่จิงเทียนที่ยืนอยู่ด้านข้างเห็นอย่างนั้นจึงอดเยาะเย้ยในใจไม่ได้

ดูสิ ขี้ขลาดตาขาวชะมัด!

ดูเหมือนว่าตอนนี้พี่เขยจะโมโหยิ่งกว่าเขาซะอีก!

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายผิดคำสัญญา อวี้ฮ่าวหรานจึงไม่ปล่อยไปง่าย ๆ

“ฮ่า ๆ ทำไม่ได้?”

ขณะที่กำลังพูดอยู่นั้น เขาก็ส่งพลังวิญญาณส่วนหนึ่งไปควบคุมอีกฝ่าย

“เอาเถอะ ฉันจะทำให้นายยอมคุกเข่าเอง!”

ทันใดนั้นเหอเส้ารู้สึกว่าร่างกายของตัวเองถูกควบคุมอยู่ ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ดั่งใจ!

“แก…แกทำอะไรน่ะ?”

เขารู้สึกตื่นตระหนกอย่างมาก แค่พริบตาเดียวก็ถูกพาตัวไปอยู่ข้างหน้าหลี่หรงแล้ว