ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 41

บทที่ 41 กลัวจนร้องไห้

อวี้ฮ่าวหรานอีกแล้ว!

ไอ้ขยะนี่อีกแล้ว!

ก่อนหน้านี้มันแย่งไปทั้งหลี่เม่ยและหลี่หรง มาวันนี้มันยังตามมากวนใจอีก!

เมื่อคิดได้เช่นนี้สีหน้าของอู๋เส้าฮัวก็เปลี่ยนจากตื่นตระหนกเป็นเดือดดาลอย่างรวดเร็ว

“พวกแกทั้งหมดเข้าไปกระทืบมันให้ฉันเดี๋ยวนี้!”

อู๋เส้าฮัวตะโกนลั่นพร้อมกับโบกมือสั่งคนของเขาเองด้วยสีหน้าอาฆาต

บอดี้การ์ดร่างกำยำสิบกว่าคนค่อย ๆ เดินไปล้อมอวี้ฮ่าวหรานทันทีตามที่เจ้านายของพวกเขาสั่ง

“ฮึ่ม กล้ายั่วโมโหนายน้อยอู๋งั้นเหรอ วอนตายซะแล้วไอ้หนุ่ม!”

“อีกเดี๋ยวแกได้ร้องขอชีวิตแน่!”

อู๋เส้าฮัวมั่นใจมากว่ารอบนี้อวี้ฮ่าวหรานไม่รอดมือเขาแน่นอน เพราะคราวนี้บอดี้การ์ดที่เขาพามาแต่ละคนนั้นเป็นพวกมืออาชีพทั้งหมด แต่ละคนล้วนมีรูปร่างใหญ่โตและแข็งแรงกว่าคนปกติทั่วไป แถมทุกคนล้วนเชี่ยวชาญการต่อสู้ทั้งนั้น

ทางด้านของบรรดาพนักงานบริษัทหลี่หรง เมื่อเห็นภาพนี้พวกเขาต่างแสดงสีหน้าซีดเซียวด้วยความกลัว ไม่มีใครในพวกเขากล้าโทรแจ้งตำรวจ เพราะฝั่งตรงข้ามคือนายน้อยตระกูลอู๋ผู้มีอิทธิพล หากพวกเขาแจ้งตำรวจเมื่อไหร่พวกเขาเองนั่นแหละที่จะต้องเดือดร้อนในภายหลัง

ส่วนบรรดาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบริษัทตอนนี้ต่างก็หายหัวไปกันหมด เนื่องจากก่อนหน้านี้พวกเขาโดนบอดี้การ์ดเหล่านี้อัดไปรอบหนึ่งแล้ว พวกเขาไม่ต้องการโผล่หน้ามาเจ็บตัวอีกรอบ

ทางด้านของอวี้ฮ่าวหรานกลับมองบอดี้การ์ดเหล่านี้ที่ยืนล้อมเขาอยู่ด้วยสายตาดูถูก

“เหอะ ก็แค่มดแมลง!”

เมื่อได้ยินอวี้ฮ่าวหรานดูถูก บอดี้การ์ดร่างใหญ่ที่สุดในกลุ่มซึ่งมีความสูงถึง 190 เซนติเมตรก็ลงมือทันที โดยการวิ่งเข้าหาในท่าเหยียดมือออกไปหวังจะคว้าคออวี้ฮ่าวหรานและยกตัวอวี้ฮ่าวหรานขึ้นเหมือนกับจับคอไก่

เขาประเมินเอาไว้แล้วว่าคงทำได้แบบสบาย ๆ แน่นอน เพราะตัวอวี้ฮ่าวหรานนั้นเล็กกว่าเขาเกือบครึ่ง

แต่แล้วในขณะที่มือของฝั่งตรงข้ามกำลังจะเข้ามาถึงตัว อวี้ฮ่าวหรานเหยียดมือสวนออกไปกุมมือฝั่งตรงข้ามและบีบอย่างแรง

“กร๊อบ!!”

“อ๊ากกกก!!”

กระดูกมือของบอดี้การ์ดร่างยักษ์แหลกละเอียดทันที จนฝ่ามือของเขาบิดผิดรูปเมื่อโดนมือของอวี้ฮ่าวหรานที่กุมเอาไว้บีบ

จากนั้นในขณะที่กำลังเจ็บปวดอย่างสุดใจ บอดี้การ์ดก็พยายามจะสวนกลับด้วยหมัดของตัวเองอีกข้าง แต่มันสายเกินไป แข้งของอวี้ฮ่าวหรานวาดเข้ามาที่หน้าท้องของเขาเต็ม ๆ ส่งตัวของเขาลอยขึ้นไปบนอากาศและกระเด็นไปไกลกว่า 5 เมตร!

“แอ่ก!”

“เอื้อก!”

เหล่าบอดี้การ์ดที่เหลือต่างกลืนน้ำลายกันเสียงดังเมื่อเห็นภาพนี้ พวกเขาไม่เคยคิดมาก่อนว่ามันจะมีมนุษย์คนไหนที่สามารถเตะสหายร่างยักษ์ของพวกเขาลอยไปได้แบบนั้น!

ต้องรู้เอาไว้ว่าสหายร่างยักษ์ของพวกเขาคนนี้มีน้ำหนักมากถึง 110 กิโลกรัม!

นี่เจ้านายของพวกเขาสั่งให้พวกเขามาสู้กับตัวอะไรกันแน่เนี่ย!?

หรือว่านี่มันไม่ใช่เรื่องจริง มันเป็นแค่การถ่ายหนัง?

ทางด้านของอวี้ฮ่าวหรานนั้นไม่สนใจกับอาการตกตะลึงของพวกบอดี้การ์ด เขาลงมือต่อทันที

ผู้โชคร้ายรายต่อมาคือคนที่ยืนล้อมอยู่ด้านหลังอวี้ฮ่าวหราน เขาถูกอวี้ฮ่าวหรานพุ่งตัวมาต่อยเข้าเต็ม ๆ ชายโครง จนซี่โครงหักไปหลายซี่ด้วยการต่อยเพียงแค่หมัดเดียว เขาล้มตัวลงไปชักดิ้นชักงอทันที

ต่อมาบอดี้การ์ดที่ยังยืนงงอยู่ก็ล้มลงไปเรื่อย ๆ จากการโดนทั้งหมัดและแข้งของอวี้ฮ่าวหราน!

“ผลั่ก!!”

“ปัง!!”

“อั่ก!”

“กร๊อบ!!”

“อ๊ากก!!”

ด้วยความเร็วอันเหนือมนุษย์ของอวี้ฮ่าวหราน ไม่มีใครในพวกบอดี้การ์ดตอบโต้ได้ทันแม้แต่คนเดียว แค่เพียงชั่วพริบตาเท่านั้นบอดี้การ์ดร่างกำยำที่ถูกฝึกมาดีสิบกว่าคนก็ลงไปนอนร้องโอดโอยที่พื้น

บรรดาคนทั่วไปรวมถึงพนักงานบริษัทของหลี่หรงที่เห็นภาพนี้ต่างอ้าปากค้าง