ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 416

บทที่ 416 สูญเสียทุกอย่าง

บทที่ 416 สูญเสียทุกอย่าง

แม้ว่าในอดีตกัวหย่งซินจะเป็นนักธุรกิจที่สง่างามและน่าเชื่อถือ แต่ตอนนี้กลับไม่มีบอดี้การ์ดคนไหนต้องการคุ้มกันเขาเลยแม้สักคนเดียว

พวกเขารู้แล้วว่าคุณกัวผู้เจ้านายกำลังจะถูกจับ

พวกเขาถูกจ้างมาก็จริง แต่เขาคิดจริง ๆ เหรอว่าบอดี้การ์ดพวกนี้จะโง่ถึงขั้นขัดขวางการทำงานของเจ้าหน้าที่ตำรวจ?

ตลกแล้ว!

ไม่มีใครโง่ขนาดนั้นหรอก! ขัดขวางเจ้าหน้าที่ที่ได้ภาษีเป็นเงินเดือนเนี่ยนะ? บ้าหรือเปล่า?!

ตอนนั้นเองบอดี้การ์ดเจ็ดแปดคนก็พร้อมใจกันก้าวถอยหลังอย่างพร้อมเพรียง

พวกเขาขอไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

“เฮ้อ คุณยังอ่อนหัดเกินไป”

หวังจุนเคยรู้สึกว่าอีกฝ่ายเก่งกาจมาก แต่ตอนนี้เขาก็ไม่ต่างจากตัวตลกเลย

“ชีวิตคุณจบลงแล้ว กัวหย่งซิน! ผมไม่คิดว่าคุณจะกล้าใส่ร้ายประธานอวี้ของเรา!”

ถ้าเมื่อวานเขายังคงรู้สึกกลัวและไม่สืบหาความจริงตามที่เจ้านายบอก วันนี้คนที่ถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจจับกุมต้องเป็นประธานอวี้อย่างแน่นอน

ไม่อย่างนั้นพวกเขาจะต้องเป็นไก่กระเบื้องสุนัขดินเผา*[1]แน่!

ไม่กี่วินาทีต่อมา เจียงอวิ๋นก็นำลูกน้องเข้าจับกุมกัวหย่งซิน ก่อนกดตัวเขาลงกับพื้น!

“คุณกัว! คุณฆ่าคนนับสิบ แถมจงใจใส่ร้ายคนอื่นและติดสินบนเจ้าหน้าที่! คุณต้องติดคุกตลอดชีวิตแน่นอน!”

ขณะเดียวกัน ใบหน้าของกัวหย่งซินก็ซีดขาวอย่างมาก

“ไม่…ไม่ใช่ฉัน ฉันไม่ได้ทำ…”

ตอนนั้นเองที่เขาตระหนักถึงความเลวร้ายของเรื่องที่ก่อ

นี่ไม่ใช่แค่การใส่ร้ายคู่แข่งทางธุรกิจ แต่เป็นคดีฆาตกรรมที่ทำให้ผู้อื่นถึงแก่ชีวิต!

คนตายหลายสิบคนเชียวนะ! ใครจะรับผิดชอบเรื่องนี้ล่ะ!

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นข้างหน้าทำให้หลี่จิงเทียนดูเหมือนคนโง่งม! มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

ตำรวจไม่ได้มาที่นี่เพื่อจับพวกเขาเหรอ?

แล้วทำไมพวกตำรวจถึงกรูกันเข้าไปจับชายร่างอ้วนที่อยู่ตรงหน้า?

เขาเหลือบมองพี่เขยด้วยสีหน้างงงวย ก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองผู้จัดการหวังที่ตอนนี้มีท่าทางดีใจอย่างมาก ดังนั้นในความคิดของเขาจึงมีแต่เครื่องหมายคำถาม

ถึงอย่างนั้นไม่นานเขาก็ตระหนักได้ว่าผู้ชายที่ทำให้เขากลัวจนแทบฉี่ราด…ถูกจับแล้ว!

“บัดซบ! รู้ไหมว่านายน้อยอย่างฉันคนนี้ตกใจแค่ไหน! ฉันคิดว่าตัวเองกับพี่เขยจะถูกโยนเข้าคุกซะแล้ว!”

หลังจากปะติดปะต่อเรื่องทุกอย่างเข้าด้วยกันแล้ว เขาก็อดตะโกนด่าอีกฝ่ายไม่ได้

“ถุย! แกมันขยะไม่มีประโยชน์!”

เขาเดินไปข้างหน้าก่อนถ่มน้ำลายใส่อีกฝ่ายด้วยความโมโห!

ตอนนี้กัวหย่งซินถูกกดลงพื้นและถูกใส่กุญแจมือเรียบร้อยแล้ว เขาถูกถ่มน้ำลายใส่หน้าแต่กลับทำได้แค่มอง ไม่สามารถตอบโต้ได้เลย

“แค่ก ๆ คุณครับ ตามกฎหมายแล้วต่อให้เขาเป็นผู้ต้องหา คุณก็ไม่สามารถทำร้ายเขาแบบนี้ได้นะครับ เพราะยังไงเขาก็ยังมีสิทธิทุกอย่างตามสิทธิมนุษยชน”

เจียงหวิ๋นกระแอมเบา ๆ และปรามอีกฝ่าย แม้ว่าความจริงแล้วเขาไม่อยากห้ามสักเท่าไหร่

“วันนี้พวกเรามาที่นี่เพื่อคุยเรื่องคดีของประธานอวี้ครับ แต่ไม่คิดว่าจะเจอเขา”

พูดจบ เขาก็หันไปมองกัวหย่งซิน

หลี่จิงเทียนเห็นดังนั้นท่าทางของตำรวจหนุ่มคนนั้นก็เข้าใจทันที!

เจ้าหน้าที่ตำรวจไม่ชอบผู้ชายคนนี้เหมือนกัน

“นี่! แกได้ยินฉันไหม? ไอ้อ้วนแกตายแน่! นายน้อยคนนี้อยากตบหน้าแกมานานแล้ว!”

เพียะ!

พูดจบ เขาจึงเงื้อมือขึ้นก่อนตบเข้าที่ใบหน้าของอีกฝ่ายอย่างแรง

เจ้าหน้าที่ตำรวจที่อยู่รอบ ๆ แสร้งทำเป็นไม่เห็น…

ผู้บริสุทธิ์เกือบสิบคนต้องตายเพราะผู้ชายคนนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงแกล้งเอาหูไปนาเอาตาไปไร่!

“หลี่จิงเทียน! แกกล้าแตะต้องฉันเหรอ?”

กัวหย่งซินคำราม ความเกลียดชังที่เขามีต่อผู้ชายคนนี้พุ่งขึ้นไปจนถึงขีดสุดทันที!