ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 417

บทที่ 417 นกขมิ้นอยู่ด้านหลัง*[1]

บทที่ 417 นกขมิ้นอยู่ด้านหลัง*[1]

“ขอโทษนะคะคุณตำรวจ? ผู้ชายคนนี้คือผู้บริหารระดับสูงของเครือฮ่าวหรานหรือเปล่าคะ?”

“ผู้บริหารของเครือฮ่าวหรานถูกจับแค่คนเดียวเหรอคะ? ทั้งที่พวกเขาทำให้คนนับสิบต้องตายน่ะเหรอคะ!”

“คุณตำรวจ ผู้ที่รับผิดชอบเรื่องนี้จะโดนตั้งข้อหาอะไรบ้างเหรอคะ?”

“…”

เมื่ออยู่ต่อหน้านักข่าวจำนวนมาก เจียงอวิ๋นก็ไม่สามารถตอบคำถามพวกเขาได้เลย

เมื่อเป็นเรื่องสำคัญที่สังคมต้องรับรู้ คนพวกนี้จะกลายร่างเป็นแมวที่ได้กลิ่นคาวปลาที่สามารถพบเจอได้ทุกที่

“ทุกคนครับ! เจ้าหน้าที่ตรวจสอบเรื่องนี้แล้ว! และตอนนี้เรามีหลักฐานเพียงพอที่จะรายงานว่าเครือฮ่าวหรานถูกคนอื่นใส่ร้ายครับ”

ทันทีที่เขาพูดประโยคนี้ออกมา นักข่าวนับไม่ถ้วนต่างตกตะลึง

พวกเขาไม่คิดว่าสิ่งต่าง ๆ จะกลับตาลปัตรขนาดนี้หลังจากที่ตำรวจได้หลักฐานครบและประกาศตัวผู้กระทำผิด!

พวกตำรวจได้ใช้โอกาสนี้ฝ่าวงล้อมออกไปอย่างรวดเร็ว

ชั้นบนสุดของอาคาร อวี้ฮ่าวหรานมีท่าทางผ่อนคลายทันทีที่เห็นอีกฝ่ายออกไปแล้ว

“หวังจุน ถ้าข่าวกระจายออกไปแล้ว คุณเตรียมตัวซื้อบริษัทจื่อจินได้เลย”

“ประธานอวี้แน่ใจเหรอครับ?”

หวังจุนมีท่าทีลังเลเล็กน้อย

สิ่งที่ทำให้เขาลังเลไม่ใช่ความยากลำบากในขั้นตอนการเจรจา ในทางกลับกัน ถ้าข่าวของกัวหย่งซินแพร่กระจายออกไป บริษัทอสังหาริมทรัพย์จะต้องถูกประชาชนโจมตีแน่นอน

ในตอนนั้นหุ้นของบริษัทจะตกและพวกเขาก็จะสามารถซื้อมันในราคาที่ถูกมาก ๆ

แต่สำหรับบริษัทมีชื่อเสียงอย่างนี้ มันเป็นจึงไม่ง่ายเลยที่จะตัดสินใจซื้อบริษัทที่ใกล้ล้มละลาย ไม่แน่ว่าพวกเขาอาจเสียเงินโดยเปล่าประโยชน์ก็เป็นได้!

“การซื้อกิจการนี้เป็นความตั้งใจของผม หลังจากซื้อมาแล้ว ผมจะบูรณะและจัดระเบียบการบริหารใหม่ทั้งหมด ผู้บริหารชุดเก่าจะถูกเปลี่ยนทุกคน”

อวี้ฮ่าวหรานหันหลังกลับขณะบอกเล่าแผนการ

“ถ้าอย่างนั้น…จะต้องใช้ความพยายามมากกว่าปกติ”

หวังจุนรู้ดีว่าประธานของเขาหมายถึงอะไร

“ประธานอวี้ คุณอยากลงทุนในตลาดอสังหาริมทรัพย์ครั้งใหญ่เหรอครับ?”

นี่คือความเป็นไปได้อย่างเดียวในปัจจุบัน ถ้าเป็นเพียงธุรกิจเล็ก ๆ หรือบริษัทอสังหาริมทรัพย์ขนาดเล็กหลายบริษัทก็คงเพียงพอแล้ว

ไม่จำเป็นต้องซื้อบริษัทอสังหาริมทรัพย์จื่อจินอีกต่อไป

“อืม ผมหมายความว่าอย่างนั้นแหละ ผมหวังว่าคุณจะทำได้ดีเหมือนเดิมนะ”

อวี้ฮ่าวหรานไม่ได้ตำหนิแต่เตือนสติอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย

จากรายงานด้านการเงินฉบับล่าสุด บริษัทเขาขึ้นสู่จุดสูงสุดของอุตสาหกรรมเครื่องยนต์แล้ว ดังนั้นจึงต้องการขยายธุรกิจไปยังอุตสาหกรรมอื่นและต้องการหารายได้เพิ่มให้บริษัทอีกด้วย

จากนั้นก็เปลี่ยนจุดสนใจของอุตสาหกรรมเท่านั้น

เพื่อให้ได้มาซึ่งความมั่นคงในโลกมนุษย์ เขาจึงต้องการเงินทุนเพิ่มเพื่อซื้อวัตถุโบราณจำนวนมาก

ด้วยเงินทุนที่มากพอ ครอบครัวเขาจึงจะสามารถดำเนินชีวิตได้อย่างไร้กังวล

ไม่นานหวังจุนก็ออกจากห้องไปเพื่อเตรียมการทุกอย่าง ดังนั้นในห้องทำงานของอวี้ฮ่าวหรานจึงเหลือเพียงสองคนเท่านั้น

“พี่…พี่เขย ทุกอย่างจบแล้วจริง ๆ เหรอ?”

จนถึงตอนนี้ หลี่จิงเทียนยังคงถามด้วยความสงสัย เรื่องทุกอย่างเกิดขึ้นและจบลงอย่างรวดเร็วจนเขาไม่ทันตั้งตัว

เขาเพิ่งรู้ข่าวร้ายเมื่อเช้านี้ แถมก่อนหน้านี้เขายังกลัวจนตัวสั่นสะท้าน แต่ชั่วพริบตา ปัญหาต่าง ๆ ก็ถูกคลี่คลายอย่างไม่คาดคิด

“นายมีอะไรอีกเหรอ?”

อวี้ฮ่าวหรานมองน้องชายของภรรยา ก่อนเดินกลับมานั่งที่โซฟาตรงข้ามกับอีกฝ่าย

“เอ่อ… ป…เปล่าครับ พี่เขยเรื่องที่จะลาออก ผมพูดเล่น อย่าถือสาผมเลย”

หลี่จิงเทียนพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เขาตกใจเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทีนิ่งเฉยของพี่เขย

“อืม นายกลับไปที่ห้องของนายได้แล้ว”

อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ

อีกฝ่ายกลัวเขาจนแทบวิ่งหางจุดตูดออกจากห้อง แต่เขารู้นิสัยของน้องชายภรรยาดีจึงไม่ใส่ใจการกระทำของเขาสักเท่าไหร่

“ด…ดีเลย! ผมไปก่อนนะพี่เขย”

หลี่จิงเทียนได้ยินอย่างนั้นก็อดถอนหายใจอย่างโล่งอกไม่ได้ ขณะที่สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นมีความสุขอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เดินออกจากห้องไป

แต่จู่ ๆ อวี้ฮ่าวหรานก็หยุดเขาไว้