ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 419

บทที่ 419 งานเลี้ยงใหญ่

บทที่ 419 งานเลี้ยงใหญ่

ค่ำคืนอันเงียบงันผ่านพ้นไป

สองวันต่อมา การต่อสู้แย่งชิงอำนาจใต้ดินของเมืองฮ่วยอันค่อย ๆ ลดน้อยลง ภายใต้การควบคุมของโจวเฟยหู่หัวหน้าแก๊งพยัคฆ์เวหา หลังจากแก๊งฉลามคลั่งและวาฬยักษ์ล่มสลาย!

ในตอนเช้า งานเลี้ยงถูกจัดขึ้นที่ห้องจัดเลี้ยงของโรงแรมที่หรูหราที่สุดในเมืองฮ่วยอัน!

“ฮ่า ๆ พี่อวี้! ทุกอย่างเป็นความดีความชอบของพี่ทั้งหมด!”

ภายในห้องจัดเลี้ยงของโรงแรม หลังจากแก๊งพยัคฆ์เวหาประสบความสำเร็จครั้งใหญ่ โจวเฟยหู่จึงจัดงานสังสรรค์เพื่อสร้างความบันเทิงให้กับลูกน้อง!

ตอนนี้ใบหน้าของเขาอิ่มเอิบไปด้วยความสุขที่แทบล้นออกมาจากปาก เขาลุกยืนขึ้นแล้วโค้งคำนับชายหนุ่มที่นั่งอยู่ข้าง ๆ!

การกระทำนี้ทำให้คนที่อยู่รอบ ๆ ต่างตื่นตกใจ ทุกคนรู้ดีว่าโจวเฟยหู่มีนิสัยยังไง!

ผู้ชายคนนั้นเป็นคนแบบไหนกันที่สามารถทำให้เขาลุกยืนขึ้นแล้วโค้งคำนับให้?

หลังจากนั้น สิ่งที่ทำให้ทุกคนต้องตกตะลึงกว่าเดิมคือหวังเหยียน รองหัวหน้าแก๊งพยัคฆ์เวหาลุกยืนขึ้นอีกคน!

“พี่อวี้ ผมขอดื่มอวยพรให้พี่นะครับ!”

อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าเล็กน้อยก่อนหยิบแก้วไวน์ขึ้นดื่ม ทั้งสองคนที่อยู่ข้าง ๆ ก็ดื่มด้วย

“หวังเหยียน นายอย่าดื่มมากเกินไปล่ะ นายยังไม่หายดี ฉันจะดื่มแทนนายเอง”

เมื่อเห็นอย่างนั้น โจวเฟยหู่จึงปรามลูกน้อง

“ไม่เป็นไรครับ ๆ ผมรู้สึกเป็นเกียรติอย่างมากที่ได้ดื่มกับพี่ชายของผม”

จากนั้นทั้งสองคนจึงนั่งลง ตอนนั้นเองลูกน้องแก๊งพยัคฆ์เวหาทุกคนที่นั่งอยู่ไม่ให้ไม่ไกลก็ลุกยืนขึ้นแล้วตะโกนอย่างพร้อมเพรียง

“พี่อวี้ พวกเราขอดื่มอวยพรให้พี่เหมือนกันครับ!”

สุดท้ายแล้วทุกคนในห้องจัดเลี้ยงก็ยกแก้วไวน์ขึ้นดื่ม

ถ้าถามถึงตำแหน่งในแก๊งมันคงจะน่าอายนิดหน่อย เพราะอวี้ฮ่าวหรานไม่ได้เข้าร่วมแก๊งพยัคฆ์เวหา แต่เขากลับได้รับคำยกย่องมากมาย

แถมอีกฝ่ายยังเคารพเขาเป็นเหมือนพี่น้องอีกด้วย

“วันนี้ พวกเราพยัคฆ์เวหาสามารถกวาดล้างสองแก๊งใหญ่คือแก๊งฉลามคลั่งและวาฬยักษ์ในเมืองฮ่วยอันได้สำเร็จ นอกจากนี้เรายังได้รับเกียรติจากพี่อวี้ ถ้าไม่มีพี่ พวกเราคงทำไม่สำเร็จ!”

ก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดจบ คนที่เหลือก็โห่ร้องชื่นชมทันที

“และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือเรามีผู้นำที่ดีที่สุด!”

“ถูกต้อง ถ้าไม่มีลูกพี่ที่ซื่อสัตย์และมีฝีมือ พวกเราคงไม่มาถึงจุดนี้!”

“มีลูกพี่ที่ดีคือสิ่งสำคัญที่สุด!”

“…”

เมื่อได้ยินคำพูดของเหล่าลูกน้อง โจวเฟยหู่ก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้

“ฮ่า ๆ ฉันขอถ่อมตัวแล้วกัน ถึงยังไงมันก็เป็นฝีมือของพวกนายด้วย ฉันหวังว่าในอนาคตพวกเราจะทำงานหนักมากขึ้นกว่าเดิมนะ!”

พอเขาพูดจบ คนที่เหลือก็ยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มอีกครั้ง

งานเลี้ยงได้เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ

อวี้ฮ่าวหรานดื่มไวน์สองสามอึก ก่อนหันมองโจวเฟยหู่ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ

“หลังจากกวาดล้างสองแก๊งนั้นแล้ว ยังมีแก๊งอันธพาลไหนในเมืองฮ่วยอันอีกไหม?

เขาอยากตรวจสอบให้แน่ใจว่าทุกคนในครอบครัวจะสามารถอาศัยอยู่ในเมืองนี้ได้อย่างสงบสุข

สิ่งที่เขาตั้งใจไว้คงไม่เป็นผลแน่นอน ถ้าแก๊งอันธพาลยังคงต่อยตีกันอย่างแต่ก่อน

โจวเฟยหู่ตกตะลึง เขาไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะสนใจเรื่องนั้น

“เอ่อ…ไม่น่าจะมีแล้วนะครับ ทั้งสามแก๊งไม่ได้มีอำนาจเบ็ดเสร็จในการครองเมืองฮ่วยอัน นอกจากนี้ยังมีแก๊งเล็ก ๆ ที่รวมตัวกันเป็นครั้งคราว แต่ก็ถือว่าเป็นตัวสร้างปัญหาเหมือนกัน”

หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาจึงอธิบายสถานการณ์ปัจจุบัน

ถึงพยัคฆ์เวหาจะทลายแก๊งเล็ก ๆ เหล่านั้นและรวมเข้าด้วยกันแล้ว แต่ยังเหลือพวกเหลือบไรน่ารำคาญอีกมากมาย

สีหน้าของอวี้ฮ่าวหรานมืดมนลงทันทีที่ได้ยิน

“แก๊งเล็ก ๆ พวกนั้นจะสร้างปัญหาไหม?”

“เอ่อ…ผมกลัวน่าจะเป็นแบบนั้นครับ”

โจวเฟยหู่ตอบด้วยความประหม่า เขารู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่ชอบคำตอบแบบนี้ แต่ทั้งหมดที่เขาพูดเป็นความจริง

แก๊งขนาดเล็กสร้างความปั่นป่วนมากกว่าแก๊งขนาดใหญ่ และในอนาคตพวกมันจะต้องสร้างความโกลาหลแน่นอน

“ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากไม่มีแก๊งใหญ่คอยคานอำนาจแล้ว พวกมันจะต้องเหิมเกริมมากขึ้นกว่าเดิมแน่ ๆ”

เขาไม่กล้าหลอกลวงอีกฝ่าย จึงทำได้แค่บอกความจริง