ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 424

บทที่ 424 กวาดล้างอย่างง่ายดาย

บทที่ 424 กวาดล้างอย่างง่ายดาย

“รนหาที่ตายชัด ๆ! กล้าดียังไงถึงมาอาละวาดที่สำนักเมฆาเขียวของพวกเรา!”

ศิษย์สองคนที่ถูกซัดจนหมอบก่อนหน้านี้มีสีหน้าหยิ่งยโส หลังจากถูกพวกพ้องเข้ามายืนล้อม

ถึงการฝึกตนจะอยู่ในขั้นต้น แต่พวกเขากลับมีผู้คนมากมายหนุนหลังอยู่

ขณะเดียวกัน เหล่าศิษย์กว่าสิบคนต่างกวัดแกว่งกระบี่ในมือทีละคน!

พลังภายในแผ่ซ่านออกมา กระบี่แต่ละเล่มที่พวกเขาถือสามารถตัดทองคำและหินได้อย่างง่ายดาย!

ชายวัยกลางคนที่เป็นผู้นำกลับยืนอยู่เฉย ๆ ขณะเขามองอีกฝ่ายด้วยสายตาเย้ยหยัน

“กล้าบุกรุกสำนักเมฆาเขียวของพวกเรา แกสมควรตาย!”

ในสายตาของเขา ชายหนุ่มนิสัยเลวทรามคนนั้นสมควรตายแล้ว

พลังวิญญาณไหลเวียนทั่วร่างกายของอวี้ฮ่าวหราน เขามองอีกฝ่ายด้วยสายตาดูถูก!

“ฮึ่ม! ก็แค่มดแมลง! กล้าดียังไงถึงหยิ่งผยองขนาดนี้!”

หลังจากสูดอากาศเย็นเข้าปอด เขาก็สะบัดมือกลางอากาศอย่างรวดเร็ว!

พลังวิญญาณอันแข็งแกร่งของผู้บรรลุขอบเขตรากฐานขั้นสูงสุดหลั่งไหลออกมาราวกับกระแสน้ำ ก่อนพัดพาศัตรูออกไปทันที!

“อะไรน่ะ!”

“ไม่นะ!”

“พระเจ้าช่วย…”

หลังจากสัมผัสได้ถึงพลังวิญญาณที่น่าสะพรึงกลัว จู่ ๆ กลุ่มศิษย์ที่บรรลุขอบเขตพลังภายในก็อุทานด้วยความตกใจ!

แกร๊ก! แกร๊ก…!

พลังวิญญาณแผ่ซ่านไปทั่วบริเวณ!

เมื่อกระบี่ปะทะเข้ากับพลังวิญญาณมหาศาล พวกมันจึงแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ราวกับแก้ว!

ตึง! ตึง! ตึง!

เมื่อกระบี่แตกหัก พลังภายในที่น่าสมเพชถูกพลังวิญญาณกลืนกินจนหมด ศิษย์ของสำนักกว่าสิบคนถูกพลังวิญญาณพุ่งเข้าหาจนกระเด็นลอยอยู่ในอากาศ

ภายใต้อำนาจของพลังวิญญาณ พวกศิษย์ก็ลอยอยู่ในอากาศก่อนร่วงกระแทกพื้นอย่างแรงจนกระอักเลือด!

แค่อวี้ฮ่าวหรานสะบัดมือหนึ่งครั้ง พลังวิญญาณหลายสายก็พุ่งเข้าใส่เหล่าศิษย์ที่อยู่รอบ ๆ!

คนเฝ้าประตูที่นอนอยู่บนพื้นตกตะลึงอย่างมาก ดวงตาของเขาเบิกกว้างจนถลนออกมาอยู่แล้ว

“นี่…นี่เป็นไปได้ยังไง! น่ากลัวเกินไปแล้ว!”

เขาอดอุทานออกมาไม่ได้ จนกระทั่งตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าผู้ชายคนนี้น่ากลัวขนาดไหน!

“แกบรรลุขอบเขตก่อรากฐานแล้วจริงเหรอ?”

ชายวัยกลางคนสามารถปัดป้องพลังวิญญาณได้อย่างทันท่วงที แต่ใบหน้าของเขากลับอัดแน่นด้วยความตกใจ

“ก็แค่ขอบเขตก่อรากฐานขั้นต้น แกเป็นใครมาจากไหนล่ะ?”

ในที่สุดเขาก็หันมาสนใจชายหนุ่มข้างหน้า

โดยทั่วไปแล้ว การฝึกฝนต้องใช้ทรัพยากรอย่างมาก มันจึงเป็นการยากที่จะบรรลุขอบเขตก่อรากฐานโดยไม่มีสำนักเรียนคอยสนับสนุน

ท้ายที่สุดขอบเขตการก่อรากฐานก็เป็นประตูพลังที่แข็งแกร่งที่สุด และทุกครั้งที่ฝ่าด่านล้มเหลว เขาจะต้องใช้พลังวิญญาณจำนวนมากในการรักษาตัวเอง

เพียงแค่อาศัยความแข็งแกร่งและพละกำลัง ก็กลัวว่าจะต้องฝ่าฟันอีกหลายครั้ง

แต่ทั้งหมดนี้ไม่ใช่ปัญหาของอวี้ฮ่าวหรานเลย…

“สำนัก? ฉันไม่ได้สังกัดสำนักไหน ฉันแค่อยากพบเจ้าสำนักของพวกนายเท่านั้น”

เมื่อได้ยินคำถามของอีกฝ่าย เขาก็ตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

นอกจากจะสอนบทเรียนให้อีกฝ่ายแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดในวันนี้คือเขาต้องเค้นถามให้ได้ว่าหลี่เม่ยอยู่ที่ไหน?

บางครั้งแม่ชีอาจแวะมาเยี่ยมเยือนสำนักโลกเร้นลับก็เป็นได้

“ฮ่า ๆ ล้อเล่นเหรอ! ในเมื่อไม่สังกัดสำนักไหน แถมยังบรรลุแค่ขอบเขตก่อรากฐานชั้นต้น แล้วแกทะลุเข้ามาในภูเขาของเราได้ยังไง?”

ชายวัยกลางคนที่มีสีหน้าเยาะเย้ยเมื่อครู่เป็นคนพูด เขาไม่พูดพร่ำทำเพลงชักกระบี่ยาวออกมาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่พลังวิญญาณจะแผ่กระจายไปทั่วกระบี่ทันที

“ในเมื่อไม่มีสำนักเรียน ถ้าแกบุกรุกเข้าไปข้างในประตู แกได้ชดใช้ราคาอย่างสาสมแน่!”

“ถ้าวันนี้ฉันบุกเข้าไปจะเกิดอะไรขึ้นเหรอ?”

พลังวิญญาณของอวี้ฮ่าวหรานยังคงแผ่ออกมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

นับตั้งแต่กลับมา เขาต้องเข้าไปพัวพันกับทางโลกตลอดจึงไม่มีโอกาสต่อสู้เลย

วันนี้คือวันที่ดีที่สุด!

“ถ้าบุกเข้าไป แกตายแน่!”

ชายวัยกลางคนที่เป็นผู้นำคำรามเสียงดังลั่น ทันใดนั้นเขาก็พุ่งทะยานเข้าหาอีกฝ่ายอย่างวดเร็วราวกับสายฟ้า!

“ตลกดี เป็นแค่มดแมลงแต่กล้ามาชี้ดาบใส่ฉัน!”