ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 426

บทที่ 426 ท่านเจ้าสำนักมาแล้ว

บทที่ 426 ท่านเจ้าสำนักมาแล้ว

เมื่อได้ยินอย่างนั้น เหล่าศิษย์สำนักเมฆาเขียวจึงหวาดกลัวกว่าเดิม!

เรื่องที่เขาบรรลุขอบเขตก่อรากฐานระดับสูงไม่ใช่เรื่องน่ากลัวที่สุด!

สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคืออายุของอีกฝ่ายต่างหาก!

เหล่าศิษย์สำนักเมฆาเขียวจะสามารถเอาชนะเด็กหนุ่มที่บรรลุขอบเขตก่อรากฐานขั้นสูงอย่างเขาได้ไหม?

ขณะเดียวกันศิษย์ของสำนักหลายสิบคนกรูกันออกมาจากประตูหิน

แต่ศิษย์ส่วนใหญ่บรรลุเพียงขอบเขตพลังภายใน แต่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่บรรลุขอบเขตก่อรากฐานขั้นต้น

“พ…พวกเราสู้กับพลังอันแข็งแกร่งของเขาไม่ได้หรอกครับ!”

“เขาแข็งแกร่งเกินไป! ดังนั้นจึงมีแค่เจ้าสำนักและผู้อาวุโสสูงสุดเท่านั้นที่รับมือเขาได้!”

“เร็ว! ใครก็ได้ไปแจ้งพวกเขาที!”

“…”

เหล่าศิษย์ต่างอุทานด้วยความประหลาดใจ

สำหรับศิษย์ที่บรรลุขอบเขตพลังภายในขั้นสูงและขั้นสูงสุด พวกเขาไม่สามารถมองข้ามความแข็งแกร่งระดับนี้ได้จริง ๆ

อวี้ฮ่าวหรานไม่รีบร้อน เขามองเหตุการณ์ตรงหน้าด้วยความสนใจอย่างมาก

ผู้อาวุโสฮัวตกตะลึงกว่าใคร หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งเขาก็รวบรวมสิได้

“เด็กน้อย อย่าชะล่าใจไป! สำนักเรามีศิษย์ที่บรรลุพลังภายในขั้นสูงอยู่หลายคน ฉันจะคอยดูว่าแกจะรอดไปได้ยังไง!”

เขาขู่อีกฝ่าย ขณะที่ใบหน้ามืดมนลงเรื่อย ๆ

“หือ? ยังงั้นคงต้องรอดูแล้วล่ะ”

อวี้ฮ่าวหรานขมวดคิ้วเล็กน้อย ศิษย์ที่บรรลุขอบเขตก่อรากฐานระดับสูงอาจเป็นกระสอบทรายให้เขาก็ได้

ในโลกมนุษย์มีผู้ฝึกตนเพียงไม่กี่คน หากไม่ประเมินความสามารถอีกฝ่ายอย่างระมัดระวัง ผู้ฝึกตนเหล่านั้นอาจเปลืองแรงโดยเปล่าประโยชน์ก็เป็นได้

สำนักเมฆาเขียว ภายในห้องโถงใหญ่

“อะไรนะ! มีผู้บรรลุขอบเขตก่อรากฐานระดับสูงมาที่นี่เหรอ?”

ขณะที่ทุกคนกำลังประชุมกันอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีศิษย์ของสำนักก็วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาแจ้งข่าว

“ค…ครับ ผู้อาวุโสฮัวแพ้เขาแล้ว พวกเขาเลยส่งผมมาขอความช่วยเหลือครับ”

ลูกศิษย์ที่มารายงาน คุกเข่าลงกับพื้น ร่างกายของเขาสั่นสะท้านเล็กน้อย

เจ้าสำนักตกตะลึงจนนั่งไม่ติดเก้าอี้!

รวมไปถึงผู้อาวุโสสูงสุดอี้อิ๋งที่มีใบหน้าซีดเผือดอย่างเห็นได้ชัด!

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เจ้าสำนักฉินจึงออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงโกรธเคือง “อู๋เหนียน! พาผู้อาวุโสทุกคนมากับฉัน ฉันอยากเห็นหน้าไอ้คนที่บรรลุแค่ขอบเขตก่อรากฐานสูงสุด แต่กล้าบุกมาถึงสำนักเมฆาเขียวของเรา!”

ผู้อาวุโสสูงสุดอู๋เหนียนรู้สึกโกรธจัดหลังจากได้ยินรายงาน

“ฮึ่ม! มันคิดว่าจะโจมตีสำนักเมฆาเขียวของฉันได้เหรอ?”

จากนั้นกลุ่มคนก็ทยอยออกจากห้องโถง

“ล้อมเขาไว้! อย่าปล่อยให้มันลงเขาได้ง่าย ๆ!”

ผู้เฒ่าฮัวได้รับบาดเจ็บสาหัส เขายืนอยู่ข้างหน้าประตูหิน เนื่องจากไม่กล้าเข้าใกล้อีกฝ่าย เขาจึงสั่งให้ศิษย์ทั้งหลายเข้าไปล้อมจับอีกฝ่ายเอาไว้

แต่ศิษย์เหล่านั้นบรรลุเพียงขอบเขตพลังภายใน และผู้ที่มีฝีมือที่สุดก็บรรลุเพียงขอบเขตก่อรากฐานขั้นต้นเท่านั้น แล้วพวกเขาจะกล้าเข้าไปขวางทางอีกฝ่ายได้ยังไง

รนหาที่ตายชัด ๆ

ดังนั้นจึงเกิดภาพที่ประหลาดตา

ถึงจะถูกห้อมล้อมด้วยผู้คนนับสิบ แต่อวี้ฮ่าวหรานก็ยังไม่หยุดเดิน เขาเดินเข้าประตูหินอย่างสบายใจราวกับกำลังเดินเล่นอยู่ในสวนสาธารณะ

ด้านหลังประตูหินมีเขตอาคมสร้างภาพลวงตาอยู่ แต่ไม่นานก็ถูกทำลายโดยอวี้ฮ่าวหราน!

“ไอ้หนู! หยุดเดี๋ยวนี้! ไม่อย่างนั้นถ้าท่านเจ้าสำนักและผู้อาวุโสคนอื่น ๆ มาถึง แกไม่รอดแน่!”

ผู้อาวุโสฮัวยังคงตะโกนสั่งการมาจากระยะไกล หลังจากเขตอาคมถูกทำลายจนแตกสลาย เขาก็ไม่กล้าเข้าใกล้อีกฝ่ายอีกเลย

“ฮึ ถ้าไม่อยากให้ฉันเข้าไปก็เข้ามาหยุดสิ”

อวี้ฮ่าวหรานแค่นเสียงด้วยความรังเกียจ

เหล่าศิษย์สำนักเมฆาเขียวหลายร้อยคนทยอยเข้ามาสมทบเรื่อย ๆ แต่ไม่มีใครกล้าเผชิญหน้ากับเขาสักคน!

“อย่าดื้อรั้นไปเลย! ถ้าพวกผู้อาวุโสสูงสุดของสำนักเมฆาเขียวมาถึง แกไม่รอดแน่!”

ผู้อาวุโสฮัวไม่กล้าลงมือกับอีกฝ่าย ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงตะโกนขู่เท่านั้น