ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 427

บทที่ 427 ผู้รอดชีวิต

บทที่ 427 ผู้รอดชีวิต

ตอนนั้นเองผู้อาวุโสฮัวตระหนักได้ว่าตัวเองนั้นไร้เดียงสาเกินไป!

เขาเพิ่งต่อสู้กับผู้บรรลุขอบเขตก่อรากฐานขั้นสูงสุดจริงด้วย!

แต่อีกฝ่ายเป็นแค่ชายหนุ่ม แล้วเขาจะบรรลุจุดสูงสุดของขอบเขตก่อรากฐานได้ยังไง?

“ไม่…เป็นไปไม่ได้…เป็นไปไม่ได้”

ร่างกายของเขาชาวาบไปทั้งตัว ทันใดนั้นผู้อาวุโสฮัวก็นึกขึ้นได้อีกฝ่ายสามารถคร่าชีวิตเขาได้อย่างง่ายดาย!

ไม่เพียงแค่นั้น…เหล่าศิษย์ที่ห้อมล้อมเขาอยู่ก็ตกตะลึงเช่นกัน!

ขอบเขตก่อรากฐานขั้นสูงสุด!

มันคือขอบเขตไหนกันนะ?

มันคือสิ่งที่เหนือกว่าการบรรลุขอบเขตก่อรากฐาน ซึ่งก็คือการฝึกตนเพื่อเป็นอมตะยังไงล่ะ!

จุดสูงสุดของขอบเขตก่อรากฐานขั้นสูงสุดใกล้เคียงกับดินแดนศักดิ์สิทธิ์!

แล้วใครจะกล้าหยุดเขา?

มันต่างจากรนหาที่ตายตรงไหน?

หลังจากทุกคนได้ยินอย่างนั้น พวกเขาก็ก้าวถอยหลังสองสามก้าว…

ไม่มีใครกล้าหยุดชายหนุ่มตรงหน้าอีกต่อไป

“เฮ้อ…น่าเสียดาย ฉันคิดว่าจะได้ต่อสู้เยอะกว่านี้ซะอีก”

อวี้ฮ่าวหรานเหลือบตามองศิษย์และอาจารย์สำนักเมฆาเขียวด้วยความเบื่อหน่ายเล็กน้อย

“แก…แกมาที่นี่เพราะต้องการแก้แค้นเหรอ?”

เหงื่อเย็นผุดขึ้นบนหน้าผากของฉินชาง ถึงจะมีอายุห้าสิบปีแล้ว แต่เขาก็อดตื่นตระหนกไม่ได้เมื่อต้องเผชิญกับผู้บรรลุขอบเขตก่อรากฐานขั้นสูงสุด

ดูเหมือนว่าถ้ามีใครทำให้ชายคนนี้ขุ่นเคือง มีหวังสำนักเมฆาเขียวได้ราบเป็นหน้ากลองแน่!

แม้พวกเขาสามารถหยุดชายคนนี้ได้ด้วยเขตอาคมขนาดใหญ่ แต่ก็กลัวว่าเหล่าศิษย์ทั้งหลายและผู้อาวุโสจะไม่รอดน่ะสิ!

“แก้แค้น? ฮ่า ๆ ยังหรอก”

อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะเบา ๆ

ใบหน้าของอู๋เหนียนซีดลงกว่าเดิม! แต่ในใจเขากลับมีความคิดที่จะยืนหยัดต่อสู้กับอีกฝ่าย!

“อยากแก้แค้นก็เข้ามาหาฉันสิ เรื่องซุ่มโจมตีเป็นความคิดของฉันเอง!”

แม้ว่าลึก ๆ แล้วเขาจะหวาดหวั่น แต่ตอนนี้เขาตัดสินใจแล้ว

“ฉันผิดเองที่พาศัตรูมาถึงหน้าบ้านเรา ดังนั้นฉันขอจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง!”

ในช่วงระหว่างความเป็นตาย ไม่มีใครคาดคิดว่าผู้อาวุโสสุดสูงอู๋เหนียนจะยืนกรานรับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้น!

“ไม่นะ! ผู้อาวุโสสูงสุด!”

“ผู้อาวุโสสูงสุด! พวกเราต้องรับผิดชอบด้วยกันสิครับ!”

“ใช่ครับ อย่าเสียสละชีวิตอย่างเปล่าประโยชน์เลยครับ!”

“…”

ทันทีที่ผู้อาวุโสอู๋เหนียนพูดอย่างนั้น เหล่าศิษย์ทั้งหลายก็คัดค้านทันที

แต่อวี้ฮ่าวหรานตกตะลึงเล็กน้อย เขาไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น…

ดูเหมือนเขาเตรียมตัวมาแก้แค้นเหรอ?

จุดประสงค์หลักของการเดินทางมาที่นี่เพื่อสืบหาเบาะแสของแม่ชีและหลี่เม่ยต่างหาก

ชายหนุ่มไม่เรื่องสนใจแก้แค้นสักนิด เขาไม่รู้ว่าช่องว่างความแข็งแกร่งระหว่างขั้นสูงสุดและขั้นสูงเป็นยังไง

“ทุกคนเงียบ! ฉันจะรับผิดชอบคนเดียว อู๋ลั่นคือเครือญาติทางสายเลือดของฉัน และฉันก็เป็นคนเริ่มเรื่องนี้ด้วยตัวเอง!”

อู๋เหนียนสั่งให้ทุกคนถอยห่างก่อนสาวเท้าเข้าไปหาชายหนุ่มอย่างช้า ๆ

“มาสิ! เอาชีวิตผู้อาวุโสอย่างฉันไป แต่อย่ายุ่งกับคนอื่นเด็ดขาด”

เขาก้มหน้าลงราวกับยอมรับชะตากรรม

เขาเสียใจมากที่ไม่เชื่อฟังผู้อาวุโสหลินตั้งแต่แรกจึงทำผิดพลาดส่งผลให้ชายคนนั้นโกรธแค้นอย่างมาก!

“ฉัน…เดี๋ยวนะ”

อวี้ฮ่าวหรานพูดไม่ออกเมื่อเห็นอู๋เหนียนเดินเข้ามาหาตนเอง เขาไม่ได้มาแก้แค้นสักหน่อย ทำไมอีกฝ่ายถึงมีท่าทางอย่างนี้ล่ะ?

“วันนี้ฉันมาที่นี่เพราะแค่อยากถามข้อมูลบางอย่าง เรื่องแก้แค้นอะไรนั่นไม่สำคัญกับฉันหรอก”

“หา? แก…แกหมายความว่า…”

อู๋เหนียนอึ้งงันไปชั่วครู่ เขามองอีกฝ่ายด้วยสายตาไม่เชื่อ ขณะที่หัวสมองขาวโพลน

“อืม แกไม่ต้องทำอย่างนั้นหรอก ฉันไม่อยากฆ่าใคร”