ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 431

บทที่ 431 เชื่อไม่ได้

บทที่ 431 เชื่อไม่ได้

หลังจากได้ยินชายหัวโล้นพูดข่มขู่ หวังเหยียนก็ระเบิดหัวเราะ

“แน่ใจเหรอว่าแกจะสั่งสอนฉัน?”

ท่ามกลางแก๊งที่มีอิทธิพลใต้ดินในเมืองฮ่วยอัน ไม่มีใครสามารถต่อกรกับเขาได้เลย!

ดังนั้นแก๊งพยัคฆ์เวหาของพวกเขาคือแก๊งที่แข็งแกร่งที่สุด!

ดูเหมือนว่าจะมีบางคนฝันเฟื่องซะแล้ว ทันทีที่เขาพูดจบ รถสีดำหลายคันก็แล่นมาจอดตามสองข้างทางอย่างรวดเร็ว!

“ลูกพี่! โอเคไหมครับ!”

“ลูกพี่! ไอ้สมองเต่าพวกนี้มันเป็นใคร?”

“…”

ทันทีที่รถยนต์กว่าสิบคันจอดสนิท เหล่าชายฉกรรจ์ก็กรูกันลงมาจากรถ! พวกเขาตะโกนถามลูกพี่ขณะวิ่งไปล้อมศัตรูนับสิบคนเอาไว้!

เมื่อเห็นอย่างนั้น หวังเหยียนก็อดยิ้มมุมปากไม่ได้

หลังจากพบว่ามีสิ่งผิดปกติ เขาก็โทรเรียกลูกน้องมารวมตัวกันที่นี่ทันที

“ฝั่งแกมีคนเยอะกว่าใช่ไหม? แน่ใจเหรอ?”

ตอนนี้เขาอดมองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าเย้ยหยันไม่ได้

ชายหัวโล้นมองตกตะลึงเมื่อเห็นอย่างนั้น เหล่าชายฉกรรจ์ที่เพิ่งมาถึงดูแข็งแกร่งและน่ากลัวอย่างมาก แน่นอนว่าพวกนั้นไม่ใช่คนดีแน่!

ตอนนี้…ดูเหมือนว่าเขาจะทำให้ผู้มีอิทธิพลขุ่นเคืองใจซะแล้ว!

“แก…แกเป็นใคร?”

เขาถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

ตอนนี้เหล่าลูกน้องที่เขาพามาด้วยถูกล้อมไว้เช่นกัน

“ฉันให้เวลาแกสิบวินาที ไสหัวไปซะ!”

หวังเหยียนไม่สนใจคำถามของอีกฝ่าย เขาเพียงแค่ยืนมองอีกฝ่ายด้วยสีหน้าเฉยเมยและปล่อยให้เม็ดฝนไหลลงมาตามพวงแก้มทั้งสอง

หลังจากใช้ชีวิตอยู่ในแก๊งใต้ดินมานานหลายปี สำหรับเขา เรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้เป็นเพียงสิ่งเล็กน้อยเท่านั้น…

“ฉันบอกแกแล้วไง! พวกเราไม่ใช่คนที่แกจะจัดการได้ง่าย ๆ!”

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่สนใจ ชายหัวโล้นก็รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย ขณะที่ใบหน้ามืดมนกว่าเดิม

“แปดวินาที!”

หวังเหยียนไม่สนใจคนตรงหน้า เขายังคงนับถอยหลังต่อไป

สมาชิกของแก๊งพยัคฆ์เมฆารอบตัวเขาต่างดึงมีดยาวออกมา ท่าทางของพวกเขาน่ากลัวเป็นอย่างมาก!

ทันทีที่ลูกพี่ของพวกเขาออกคำสั่ง คนเหล่านี้จะต้องเจอกับชะตากรรมที่น่าสมเพช!

ชายหัวโล้นเห็นว่าสถานการณ์ฝั่งตัวเองไม่สู้ดีจึงคิดจะสงบศึก

“ปล่อยพวกเราไปแล้วฉันจะปล่อยตัวนังผู้หญิง ตกลงไหม?”

“ห้าวินาที!”

“แกต้องการอะไร? ฉันก็แค่ทำตามคำสั่งลูกพี่ แกอย่าเลือดเย็นไปหน่อยเลย!”

“สามวินาที!”

“ฉัน…”

“วินาทีสุดท้าย! เตรียมตัวซะ…”

สายตาของหวังเหยียนเปลี่ยนเป็นเย็นชาทันที

แต่ในที่สุด ชายหัวโล้นก็ต้านทานความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายไม่ไหว

“โอเค! โอเค…เรายอมแล้ว…ไว้ชีวิตเรา…ไว้ชีวิตพวกเราเถอะ…”

ความกลัวในจิตใจของเขาพุ่งสูงขึ้นจนถึงขีดจำกัด ท่าทางของอีกฝ่ายน่ากลัวเกินไป!

วินาทีต่อมา ซูหว่านเอ๋อที่ร่างกายเปียกโชกและตัวสั่นเทาก็ถูกผลักออกไปข้างหน้าทันที

ซูหว่านเอ๋อมองชายวัยกลางคนรูปร่างผอมบางที่ยืนอยู่ตรงข้ามด้วยสายตาว่างเปล่า เธอไม่รู้จักเขาเลย…

เธออดตื่นตระหนกกว่าเดิมไม่ได้ นี่เรียกว่าหนีเสือปะจระเข้ใช่ไหมเนี่ย?!

ผู้ชายตรงหน้าและลูกน้องของเขาดูไม่เป็นมิตรเอาซะเลย กลุ่มคนในตอนแรกว่าน่ากลัวแล้ว ชายตรงหน้าและลูกน้องน่ากลัวกว่ามาก

แต่ทันใดนั้น ประตูรถเมอร์เซเดสเบนซ์ข้างหลังหวังเหยียนก็ถูกเปิดออก!

หรี่หรงรีบลงจากรถอย่างรวดเร็ว

“หว่านเอ๋อใช่ไหม พวกเรามาช่วยเธอแล้ว!”

ขณะพูด เธอก็วิ่งเหยาะ ๆ เข้าไปหาซูหว่านเอ๋อแล้วกุมมืออีกฝ่ายเพื่อปลอบประโลม