ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 455

บทที่ 455 ไล่ออกในคราวเดียว

บทที่ 455 ไล่ออกในคราวเดียว

“พวกคุณก็แค่ต้องการอำนาจนี่คะ!”

หลี่หรงรู้ทันความคิดของคนเหล่านี้ เธอก็เอ่ยขึ้นเสียงเย็น

“ฮ่า ๆ คุณหลี่ เราก็แค่แนะนำ ทั้งหมดก็ขึ้นอยู่กับคุณตัดสินใจทั้งนั้น”

หนึ่งในชายแก่มองมาอย่างมาดร้าย

ตอนนี้ห้องประชุมกลับมาอึกทึกอีกครั้ง ทุกคนพูดคุยกันเสียงดัง ทันใดนั้นประตูห้องพลันถูกใครบางคนถีบออกอย่างแรง!

“ปัง!”

“ขอโทษทีครับ พอดีประตูบานนี้มันเสีย ถึงเวลาต้องเปลี่ยนแล้ว”

อวี้ฮ่าวหรานก้าวเข้ามา สายตาจับจ้องเหล่าผู้บริหารระดับสูงในห้องประชุม

“คุณเป็นใคร? มีสิทธิ์อะไรบุกเข้ามาในห้องประชุมแบบนี้? ผมบอกให้คุณออกไปซะ!”

ชายที่ไม่รู้ว่าเขาคือใครลุกขึ้นตะโกนทันที ชายแก่ข้าง ๆ รีบรั้งเอาไว้เมื่อได้ยินเช่นนั้น

“นั่นพี่เขยคุณหลี่ ระวังหน่อย!”

เขากระซิบบอกอีกฝ่าย แต่เจ้าตัวกลับไม่แยแสแต่อย่างใด

“ฮึ่ม! แล้วมันยังไงล่ะ? บริษัทเราเกี่ยวข้องอะไรกับเขา?”

เขาส่งสายตาเหยียดหยาม

อวี้ฮ่าวหรานตวัดสายตามองอีกฝ่าย มุมปากยกยิ้มเย้ยหยัน

“พูดได้ดี! ผมว่าคุณคงไม่น่ามองเท่าไหร่ คุณถูกไล่ออกตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป!”

ไม่ทันจะได้มาถึงตัวหลี่หรง เขาก็เอ่ยไล่คนออกทันที

“อะไรนะ?”

คนฟังนิ่งไปชั่วขณะ ด้วยอดอึ้งกับสิ่งที่ได้ยินไม่ได้

“ผมบอกว่าคุณถูกไล่ออกแล้ว! ออกไปจากบริษัทฮัวหรงเดี๋ยวนี้!”

อวี้ฮ่าวหรานประกาศกร้าวเป็นครั้งที่สอง

“คุณ…ทำอย่างนี้ได้ยังไง?”

ชายวัยกลางคนส่งสีหน้าเดือดดาลเมื่อรู้สึกตัว ทันใดนั้น ชายสูงวัยข้าง ๆ พลันลุกขึ้น

“ต่อให้คุณเป็นพี่เขยของประธานหลี่ แต่บริษัทนี้ไม่ใช่ของคุณ! คุณมีสิทธิ์อะไรมาไล่คนออก!”

คำพูดไม่คิดไว้หน้ากัน หากมีความสัมพันธ์ย่ำแย่ต่อกัน เกรงว่าคงได้แตกหักกันโดยง่าย

หากแต่ไม่มีทางสำหรับหลี่หรง

เธอปวดหัวและกำมือจนเจ็บ ฝากความหวังไว้กับผู้ชายที่เธอพึ่งพาได้คนนี้ ดังนั้นเธอจึงไม่ทักท้วงแม้แต่น้อย

เมื่อเห็นน้องภรรยาไม่เอ่ยปาก อวี้ฮ่าวหรานจึงหันไปมองชายแก่ด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

“ใช่แล้ว…คุณเองก็ถูกไล่ออกเหมือนกัน! หวังว่าจะใช้ชีวิตเกษียณอย่างมีความสุขนะครับ”

ทันทีที่ประโยคนี้หลุดออกมา เสียงพูดคุยจอแจก็เงียบลง พวกเขามองชายหนุ่มหน้าประตูอย่างเหลือเชื่อ

เดินเข้ามาเพียงสามก้าว กลับไล่คนออกไปสองคนแล้ว…

เกิดอะไรขึ้นกัน?

“ปัง!”

“ไอ้บ้านี่! แกมันเสียสติไปแล้ว!”

ชายคนที่ถูกไล่ออกโกรธหน้าดำหน้าแดง ตบโต๊ะเสียงดังลั่นอย่างก้าวร้าว

“คิดว่าบริษัทนี้รอดไปได้เพราะครอบครัวตัวเอง? เลยไล่ใครออกก็ได้อย่างนั้นเหรอ?”

เขาตะโกนสุดเสียง

“ใช่ บริษัทรอดไปได้เพราะครอบครัวผม ตอนนี้คุณออกไปได้แล้ว!”