ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 469

บทที่ 469 ค้างคาวกลายพันธุ์

บทที่ 469 ค้างคาวกลายพันธุ์

ณ ชั้นใต้ดินของฐานที่มั่นแก๊งพยัคฆ์เวหา

“ฮี่ฮี่ แกว่าวันนี้ไอ้แก่มันจะปิดปากเงียบอีกไหมวะ?”

“นี่ผ่านมากี่วันแล้ว? มันยังจะมีแรงสู้อีกเหรอ”

สมาชิกแก๊งพยัคฆ์เวหาสองคนกำลังพูดคุยกันอยู่ในห้องใต้ดิน

ทันใดนั้นขณะที่ประตูเปิดออก ค้างคาวตัวสีดำทะมึนจำนวนนับไม่ถ้วนก็พุ่งเข้าใส่ทั้งสองอย่างรวดเร็ว

ค้างคาวตัวใหญ่ขนาดเท่าฝ่ามือ มีฟันแหลมคมเริ่มแทะกินคนทั้งสองทันที

“เชี่ย! อะไรเนี่ย?”

“แม่งเอ๊ย! กลับ กลับไป…อ๊าก!”

สมาชิกแก๊งพยัคฆ์เวหากำลังคิดหาทางหนี แต่วินาทีต่อมาพวกเขาก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย!

“อ…อ๊าก! พวกมันกำลังดูดเลือดฉัน!”

“ช่วยด้วย…”

ทั้งสองคนกรีดร้องขอความช่วยเหลือขณะถูกรายล้อมไปด้วยค้างคาวดำนับไม่ถ้วน!

แต่เสียงกรีดร้องก็เงียบลงอย่างรวดเร็ว เหลือเพียงเสียงแทะเล็กเนื้ออันน่าสยดสยองเท่านั้น!

ไม่กี่วินาทีต่อมา ฝูงค้างคาวดำก็สลายตัวไปทุกทิศทางราวกับได้รับคำสั่งบางอย่าง ก่อนบินกลับขึ้นไปบนท้องฟ้ายามค่ำคืน

เหลือเพียงซากศพที่ถูกดูดเลือดจนแห้งและรอยเลือดสาดกระเซ็นบนพื้น!

ครึ่งชั่วโมงต่อมา โจวเฟยหู่เร่งรีบไปสถานที่เกิดเหตุด้วยใบหน้าถมึงทึง

“บัดซบ! เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น?”

เมื่อเห็นซากศพที่น่าสะพรึงกลัว เขาก็ก้าวถอยหลังสองสามก้าวอย่างไม่รู้ตัว

ซากศพของทั้งสองน่าเกลียดน่ากลัวอย่างมาก ตามร่างกายพวกเขาถูกรอยฟันขนาดเล็กแทะกิน ขณะถูกสูบเลือดจนร่างกายแห้งติดกระดูก

“ลูกพี่ ดูเหมือนว่ามันจะเป็นฝีมือของฝูงค้างคาว เพราะก่อนหน้านี้มีคนเห็นฝูงค้างคาวบินออกมาจากห้องใต้ดินครับ”

สมาชิกแก๊งคนหนึ่งรายงานเรื่องที่เขาสอบสวนมา

“ค้างคาว? มันแข็งแกร่งขนาดนี้เลยเหรอ?”

หลังจากโจวเฟยหู่ฟังรายงานจากลูกน้อง เขาแทบไม่เชื่อหูตัวเอง

“แม่งเอ๊ย! ไม่ใช่ว่าค้างคาวในจีนเชื่องมาก แถมพวกมันยังกินแค่แมลงหรอกเหรอ?”

“นั่น…”

ลูกน้องคนนั้นไม่รู้จะตอบอย่างไร

“เอาล่ะ ระวังตัวไว้ก็แล้วกัน ตอนนี้นายเข้าไปข้างในกับฉันก่อนเถอะ”

โจวเฟยหู่โบกมือเป็นสัญญาณให้ลูกน้องที่อยู่ข้าง ๆ เข้าไปในห้องขังด้วยกัน

ขณะเดียวกัน เขาก็ตั้งท่าป้องกันตัวเองเอาไว้

“ครืน!”

ประตูเหล็กห้องใต้ดินถูกเตะอย่างแรงจนเปิดออก แสงสว่างสาดส่องเข้าไปข้างในทันที

ห้องใต้ดินเงียบเชียบจนผิดปกติ เมื่อลูกน้องของโจวเฟยหู่เปิดไฟ พวกเขาทุกคนก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าหลูชิงหยวนยังอยู่ที่เดิม แต่ไม่มีใครคิดว่าอีกฝ่ายจะมีชะตากรรมโหดร้ายอย่างนี้

ตอนนี้ร่างกายเขาเหลือเพียงกระดูกเปื้อนเลือดเท่านั้น

ผู้คนที่พบเห็นต่างขนหัวลุกไปตาม ๆ กัน!

“เชี่ย มันไม่ได้ส่งค้างคาวมาช่วยไอ้แก่ แต่ส่งมาฆ่างั้นเหรอ?”

โจวเฟยหู่พูดด้วยน้ำเสียงโกรธแค้น ใบหน้าของเขามืดมนกว่าเดิม ยังไงก็ตามนี่เป็นภารกิจที่อวี้ฮ่าวหรานมอบหมายให้เขาทำ แต่ไม่คาดคิดว่าจะเกิดเรื่องไม่คาดคิดอย่างนี้ แม้แต่ผู้คุมทั้งสองคนก็ถูกฝูงค้างคาวลึกลับฆ่าไปด้วย

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือร่างของหลูชิงหยวนถูกกัดกินจนเหลือเพียงกระดูก คนตายไปแล้วจึงไม่สามารถพูดได้!

หลังจากคิดหาทางออกอยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดโจวเฟยหู่ก็กดโทรออก

“ลูกพี่อวี้ ผมขอโทษจริง ๆ ครับ”

เมื่ออีกฝ่ายกดรับสาย เขาพูดขอโทษทันที

“มีอะไร?”

“ผู้นำองค์กรอสรพิษที่ลูกพี่สั่งให้ผมจับตัวไว้ตายแล้วครับ แต่โชคร้ายที่ฝั่งเราไม่มีใครเห็นเหตุการณ์เลย”

“ตายแล้ว? ตายได้ยังไง?”

หลังจากได้ยินรายงาน อวี้ฮ่าวหรานก็ตกตะลึงทันที