ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 470

บทที่ 470 แบกรับความเสี่ยงสูง

บทที่ 470 แบกรับความเสี่ยงสูง

เมื่อถูกอวี้ฮ่าวหรานชักชวน เฉิงชิวอวี้จึงเดินไปขึ้นรถด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

รถสปอร์ตสีเหลืองสดใสเคลื่อนตัวออกจากอาคารบริษัทชิวเฮิงอย่างช้า ๆ พนักงานที่เห็นเหตุการณ์หลายคนต่างมีสีหน้าอิจฉา

“ไอ้หนุ่มคนนั้นพาท่านประธานของเราไปอีกแล้วเหรอ เขาเป็นใครกันแน่ ฉันอิจฉาจริง ๆ!”

“เทพธิดาของฉัน! เธอขึ้นรถสปอร์ตของคนอื่นไปแล้ว!”

“…”

หลังออกจากบริษัทชิวเฮิง ทั้งสองคนต่างนั่งเงียบตลอดทาง

อวี้ฮ่าวหรานใจเต้นแรงอย่างมากเมื่อมีหญิงสาวหน้าตาสะสวยราวเทพธิดานั่งอยู่ข้าง ๆ

แม้แต่โลกเทวะก็ยังไม่มีหญิงสาวหน้าตางดงามและรูปร่างเย้ายวนอย่างนี้

แน่นอนว่าเมื่อได้อยู่ใกล้ชิดอย่างนี้ย่อมหักห้ามใจไม่ได้

“ฮ่าวหราน มองอะไรเหรอ? ตั้งใจขับรถสิคะ เรายังต้องเดินทางอีกไกล”

เฉิงชิวอวี้พูดด้วยความเขินอาย

พอสังเกตจากสายตาอีกฝ่าย ในที่สุดเธอก็กลับมามั่นใจในเรือนร่างเหมือนเดิมแล้ว

เพราะเมื่อก่อนอีกฝ่ายมักไม่สนใจสิ่งนี้

“อืม วันนี้คุณสวยมาก”

อวี้ฮ่าวหรานหันมองอีกฝ่ายพร้อมออกปากชม

“ฉันสวยตลอดแหละค่ะ คุณแค่ไม่สนใจฉันต่างหาก”

เมื่อได้ยินคำชมเชย เฉิงชิวอวี้ก็อดมองค้อนเขาไม่ได้

“แค่ก ๆๆ ตอนนี้สายแล้ว เรารีบไปบริษัทที่คุณบอกกันเถอะครับ”

เมื่อต้องเผชิญกับปฏิกิริยาดังกล่าว อวี้ฮ่าวหรานก็รู้สึกผิดที่เคยเมินเฉยเธอ จึงรีบเปลี่ยนหัวข้อสนทนาอย่างรวดเร็ว

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ทั้งสองก็เดินทางมาถึงบริษัทอสังหาริมทรัพย์ขนาดเล็กแห่งหนึ่ง

ข้างนอกอาคารมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหนึ่งคนนั่งอยู่ตรงประตู ดอกไม้ในกระถางเหี่ยวราวกับไม่ได้รับการดูแลเป็นเวลานาน แถมตัวอาคารยังทรุดโทรมไม่น่ามอง

“โอ้! คุณเฉิง! มาถึงแล้วเหรอครับ!”

“ค่ะ ไม่ต้องออกมาต้อนรับก็ได้นะคะ”

เมื่อเฉิงชิวอวี้เดินมาถึงหน้าประตูอาคาร ชายอายุสี่สิบรูปร่างท้วมก็เข้ามาทักทายเธอ

“ฮ่า ๆ ไม่ได้หรอกครับคุณเฉิง พ่อของคุณช่วยเหลือผมไว้มากมาย เขาเป็นเหมือนผู้ให้ชีวิตใหม่แก่ผม!”

ชายวัยกลางคนพูดด้วยความเคารพ จากนั้นก็มองอวี้ฮ่าวหรานที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เฉิงชิวอวี้

“นี่ใครเหรอครับ?”

“นี่คืออวี้ฮ่าวหราน ประธานบริษัทเครือฮ่าวหราน เขาอยากซื้อบริษัทของคุณน่ะค่ะ”

เฉิงชิวอวี้แนะนำตัวอีกฝ่าย

ชายวัยกลางคนมีสีหน้ากระตือรือร้นทันทีที่ได้ยินอย่างนั้น

“ฮ่า ๆ ประธานอวี้นี่เอง ผมหยาบคายแล้ว!”

“เอาล่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เราขึ้นไปข้างบนกันเถอะครับ”

อวี้ฮ่าวหรานยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย เพราะเขาไม่รู้จักอีกฝ่ายเป็นการส่วนตัว

“โอเค! ไม่มีปัญหาครับประธานอวี้ ผมเตรียมพร้อมตั้งแต่ได้รับโทรศัพท์เมื่อวานแล้ว”

พูดจบ เขาก็รีบเดินนำทั้งสองคนเข้าไปในอาคารทันที

ห้องประชุมชั้นบนสุดของอาคาร

“ประธานอวี้ นี่คือผู้บริหารระดับสูงของบริษัทเราครับ”

“สวัสดีครับประธานอวี้!”

หลังจากชายวัยกลางคนแนะนำตัวอวี้ฮ่าวหราน เหล่าผู้บริหารระดับสูงที่นั่งอยู่ในห้องประชุมก็ลุกขึ้นยืนทักทายเขาพร้อมกัน

ถึงคนตรงหน้าจะอายุน้อยกว่า แต่มีแนวโน้มสูงว่าชายคนนี้อาจเป็นเจ้านายในอนาคตของพวกเขา ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าทำตัวหยาบคาย

“ครับ นั่งลงเถอะ ผมเข้าใจสถานการณ์ของบริษัทพวกคุณดี แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา ยังไงซะผมก็จะซื้อบริษัทนี้อยู่ดี”

อวี้ฮ่าวหรานเดินไปนั่งตรงหัวโต๊ะ จากนั้นโบกมือเป็นสัญญาณให้ทุกคนนั่งลงอย่างไม่เป็นทางการ

“นี่คือสถานการณ์ปัจจุบันของบริษัทเราครับ ประธานอวี้ลองพิจารณาดูได้ครับ”