ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 491

บทที่ 491 แก้แค้น

บทที่ 491 แก้แค้น

“…น้องสาวผมถูกแทง ถึงจะใช้พลังภายในช่วยรักษา แต่สุดท้ายน้องสาวผมตายระหว่างหลบหนี ผมเห็นน้องสาวตายต่อหน้าต่อตา…”

เมื่อเล่ามาถึงตอนนี้ ต่อให้หวังเหยียนจะปกปิดความรู้สึกอย่างไร แต่อวี้ฮ่าวหรานก็สามารถสัมผัสได้ถึงร่างกายสั่นเทิ้มของอีกฝ่ายอยู่ดี

เห็นได้ชัดว่าเขายังไม่ลืมช่วงเวลานั้น…

“จากนั้นโจวเฟยหู่ก็ช่วยนายไว้เหรอ?”

“ครับ ผมหนีมาที่เมืองฮ่วยอัน คนพวกนั้นไม่สนใจคนไร้ฝีมืออย่างผมเท่าคนอื่น ๆ พวกมันสั่งให้นักฆ่าที่บรรลุขอบเขตพลังภายในระดับสูงมาฆ่าผม แต่ถึงจะสู้สุดชีวิต ผมก็แพ้อยู่ดี…”

เมื่อพูดอย่างนั้น ร่างกายเขาก็เริ่มสั่นเทิ้มมากขึ้น

“วันนั้นลูกพี่โจวบังเอิญมาเจอผมพอดี เขาจัดการฆ่านักฆ่าคนนั้น ผมเลยรอดชีวิตมาถึงทุกวันนี้”

เขาถอนหายใจยาวหลังจากเล่าจนจบ

เขาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้หลิวว่านฉิงฟังเพียงผิวเผินเท่านั้น แถมยังมีแค่ชายตรงหน้าที่สามารถฟังความหลังของเขาได้อย่างใจเย็น

ความเงียบเข้าปกคลุมภายในห้องทันที

หลิวว่านฉิงไม่คาดคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นจะน่าสลดขนาดนี้

เพื่อนที่โตมาด้วยกันถูกฆ่าตายต่อหน้าต่อตา นอกจากนี้น้องสาวยังเสียชีวิตระหว่างหลบหนีอีก

นี่มันโหดร้ายเกินกว่าคนธรรมดาจะรับไหว แต่อีกฝ่ายกลับยังอ่อนโยนและสง่างาม

“อยากแก้แค้นไหม?”

ท่ามกลางความเงียบ น้ำเสียงเย็นชาและไม่แยแสดังขึ้น

ร่างกายหวังเหยียนแข็งทื่อทันทีที่ได้ยิน ก่อนถอนหายใจช้า ๆ

“ช่างมันเถอะครับ ตระกูลนั้นแข็งแกร่งเกินไป ผมไม่อยากให้ลูกพี่อวี้เข้ามาเกี่ยว…”

“ถ้านายอยากทำ ฉันจะพาไปเอง”

อวี้ฮ่าวหรานโพล่งขัดจังหวะอีกฝ่าย

ภายในห้องเงียบลงอีกครั้ง…

หวังเหยียนกำลังต่อสู้กับจิตใจตัวเอง ไม่นานเขาก็ตอบด้วยความสิ้นหวัง

“ครับ!”

ใช่ เขาต้องการแก้แค้น!

เขาอยากแก้แค้นมาก! อยากแก้แค้นมาตลอด!

ย้อนกลับไปตอนที่กลุ่มคนลึกลับเหล่านั้นฆ่าเจ้านายเขาอย่างเลือดเย็น เขาอยากเฉือนเนื้อพวกมันออกมาทาเกลือให้สาสมกับสิ่งที่พวกมันทำ!

“นายค่อย ๆ คิดแล้วกัน ถ้าพร้อมเมื่อไร ฉันจะพานายไปเอง”

อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าด้วยความชื่นชม

จากนั้นหันหลังเดินออกจากห้องไป

สาเหตุที่เขายื่นมือช่วยหวังเหยียนไม่ใช่แค่เพราะอีกฝ่ายภักดี แต่สิ่งที่มากกว่านั้นคือเขาหวังจะติดต่อกับกองกำลังลับที่ซ่อนอยู่บนโลกใบนี้

ด้วยวิธีนี้เท่านั้น เขาจึงจะสามารถหาตัวแม่ชีคนนั้นเจอ หลังจากถอดใจเรื่องตามหาหลี่เม่ยมาเป็นเวลานาน

หลังออกจากโรงพยาบาล อวี้ฮ่าวหรานไม่ได้ไปที่บริษัท แต่มุ่งหน้ากลับไปที่บ้านก่อนหยิบดาบหยกโบราณออกมาแล้วฝึกตน

เวลาพลบค่ำ…

ณ ไนท์คลับเมืองฮ่วยอัน

“ฮ่า ๆ คืนนี้ฉันจะทำให้ไอ้หลี่จิงเทียนหมดตัวให้ได้!”

ชายหนุ่มนับสิบคนและหญิงสาวหลายคนนั่งอยู่ภายในห้องส่วนตัวที่ตกแต่งอย่างหรูหรา

คนที่พูดประโยคเหล่านั้นคือชุ่ยเหวินเทาหรือนายน้อยชุ่ยที่อวี้ฮ่าวหรานเคยเจอก่อนหน้านี้

“ฮ่า ๆ นายน้อยชุ่ยจะจัดการกับไอ้ลูกเศรษฐีหน้าโง่แบบนั้นเหรอ เราต้องชวนผู้เชี่ยวชาญอย่างพี่หลัวมาด้วยไหม?”

“ชวนสิ ไม่ว่าฉันหรือใครก็จัดการหลี่จิงเทียนได้ แต่พวกเราจะไม่รังแกมันเกินไปเหรอวะ?”

“…”

เหล่าทายาทเศรษฐีต่างหัวเราะคิกคัก

นายน้อยชุ่ยตอบอย่างไม่จริงจัง

“จัดการมันเหรอ? ฮ่า ๆ คราวนี้ฉันวางแผนจะตัดกำลังเครือฮ่าวหรานล่ะ! และฉันจะไม่จัดการกับไอ้หลี่จิงเทียนคนเดียวแน่!”

หลังจากอวี้ฮ่าวหรานปรากฏตัวในนามมาเฟียท้องถิ่นที่ใช้เงินจำนวนมหาศาลโดยไม่คิดยังคงฝังแน่นในความทรงจำเขา