ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 495
สรุปบท บทที่ 495 อากาศหนาว: ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸]
อ่านสรุป บทที่ 495 อากาศหนาว จาก ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] โดย Internet
บทที่ บทที่ 495 อากาศหนาว คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายการเกิดใหม่ ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
บทที่ 495 อากาศหนาว
บทที่ 495 อากาศหนาว
ตอนนี้นายน้อยชุ่ยเข้าใจอย่างแจ่มแจ้งแล้ว
คนอย่างเขาไม่โง่จนถูกหลอกหรอก!
“แก! แกโกงฉัน…แกทำได้ยังไง?!”
เขาเดินไปข้างหน้าด้วยท่าทางไม่เชื่อ ขณะดวงตาแดงก่ำ
“คืนเงินฉันมา! คืนหุ้นฉันมา! คืนมาให้หมด!”
เขาเอื้อมมือไปกระชากคอเสื้อชายหนุ่มตรงหน้าอย่างแรง
แต่ตอนนี้หลี่จิงเทียนที่อยู่ข้าง ๆ กระโจนเข้าไปขวางเอาไว้
“แกจะทำอะไร? แกมีสิทธิอะไรมาแตะต้องพี่เขยฉัน?”
เขาปัดมือของอีกฝ่ายด้วยสีหน้าเย้ยหยัน นายน้องชุ่ยตกตะลึง เขาไม่คิดว่าไอ้ขี้แพ้ก่อนหน้านี้จะกล้าเหิมเกริม!
“หลบไปซะ!”
เขาตวาดด้วยความโกรธจัด หลี่จิงเทียนรังเกียจคนประเภทนี้อย่างมาก
“เสียงหมาเห่าดังขนาดนี้เลยเหรอ หมาก็คือหมา ทำได้แต่เห่า ไม่กล้ากัดใครหรอกใช่ไหม?”
“แก!”
นายน้อยชุ่ยระเบิดอารมณ์ทันที!
ตอนนั้นเอง เขารู้สึกว่าชายตรงหน้าน่ารำคาญอย่างมาก!
“เป็นอะไรไป? ขี้แพ้ชวนตีเหรอ?”
หลี่จิงเทียนพูดด้วยท่าทีหยิ่งผยอง
วันนี้ไม่เหมือนกับวันอื่น ๆ เพราะเขามีคนคอยให้ท้ายแล้วยังไงล่ะ!
เมื่อเห็นอย่างนั้นอวี้ฮ่าวหรานก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ดูเหมือนว่าทายาทเศรษฐีคนนี้จะเปลี่ยนนิสัยโอ้อวดไม่ได้จริง ๆ
ยิ่งพูดอย่างนั้นก็ยิ่งทำให้คนอื่นเกลียดเขามากกว่าเดิม
“พอแล้ว ฉันกลับก่อนนะ”
เมื่อเห็นว่าปัญหาทุกอย่างถูกแก้ไขแล้ว เขาจึงหันหลังแล้วเดินออกไปจากห้อง
“ใครปล่อยแกไป! คืนหุ้นกับเงินฉันมาเดี๋ยวนี้!”
นายน้อยชุ่ยรู้สึกกังวลอย่ามากเมื่อเห็นอีกฝ่ายกำลังจะจากไป เพราะนั่นคือสมบัติทั้งหมดที่เขามี!
ถ้ายอมให้อีกฝ่ายง่าย ๆ เขาจะไม่โดยชุ่ยเจิ้งไห่พ่อของเขาทุบตีจนตายเหรอ?!
ขณะเดียวกัน คนหนุ่มสาวในห้องก็เดินมาสมทบนายน้อยชุ่ยด้วยสีหน้ามืดมน!
ฉากนี้ทำให้หลี่จิงเทียนถอยหลังไปสองสามก้าว
“พวก…พวกนายต้องการอะไร?”
ตอนนั้นเอง เขาแสดงท่าทางขี้ขลาดออก
แต่อวี้ฮ่าวหรานไม่สนใจพวกเขาเลย
“ฮ่า ๆ ก็แค่พวกมดแมลง!”
หลังจากเยาะเย้ย เขาก็ยกเท้าขึ้นถีบโต๊ะเกมในห้องจนล้มลง
“ตึง!”
สิ้นเสียงดังสนั่น ควันและฝุ่นลอยคลุ้งในอากาศ! คนหนุ่มสาวหลายคนตกใจจนสะดุ้งโหยง
หลังจากได้สติ พวกเขาก็ตกใจสุดขีดเพราะโต๊ะทุกตัวในห้องพังหมดแล้ว!
ตอนนี้นายน้อยชุ่ยรู้แล้วว่าทำไมพ่อเขาถึงผู้ชายคนนี้นักหนา
แม้ชายหนุ่มตรงหน้าจะมีอายุใกล้เคียงกับเขา แต่อีกฝ่ายแข็งแกร่งและฉลาดกว่ามาก
องี้ฮ่าวหรานเห็นว่าไม่มีใครกล้าเข้ามาขวางแล้ว เขาจึงหันหลังกลับแล้วเดินออกประตูไป
นอกไนต์คลับ เวลาห้าทุ่ม ลมเย็นพัดโชยมาเป็นระยะ
“ฮ่า ๆ พี่เขย คืนนี้เราชนะพวกมันขาดลอยเลยล่ะ!”
หลี่จิงเทียนยิ้มอย่างภาคภูมิใจ
หลังจากทำตัวเกเร ตอนนี้เขากลับเต็มไปด้วยความภาคภูมิใจและมีความสุขอย่างมาก
อวี้ฮ่าวหรานเหลือบมองอีกฝ่าย เขายังคงขยะแขยงผู้ชายคนนี้อยู่ดี
“เอาล่ะ นายจะไม่มาที่นี่อีกถ้าฉันไม่อนุญาต แล้วก็อย่าคบหากับคนพวกนั้นอีก”
เขาสั่งด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ
คำพูดนั้นทำให้หลี่จิงเทียนมีสีหน้าขมขื่น
“เฮ้อ…! เข้าฤดูใบไม้ร่วงแล้ว ทำไมพี่ถึงยังเปิดแอร์อีก เปลืองไฟจริง ๆ”
หลี่หรงอดตำหนิอีกฝ่ายไม่ได้
ถึงเธอจะนอนขดอยู่บนโซฟา แต่นี่เพิ่งเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงเท่านั้น
อวี้ฮ่าวหรานยิ้มมุมปากเล็กน้อย เขาไม่ได้ใส่ใจคำตำหนิของอีกฝ่ายสักเท่าไหร่
“เธอไม่ต้องประหยัดต่อไปแล้วล่ะ”
ด้วยสถานะทางการเงินในปัจจุบันของเขา อย่าว่าแต่เปิดเครื่องปรับอากาศตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเลย เขามีเงินเพียงพอสำหรับจ่ายค่าไฟให้คนทั้งเมืองด้วยซ้ำ…
“รายได้ของพี่สามารถจ่ายค่าไฟในบ้านของเราไปอีกหลายร้อยปีเลยล่ะ”
หลี่หรงตกตะลึงเมื่อได้ยินอย่างนั้น แต่ในที่สุดก็นึกขึ้นได้ว่าพี่เขยเป็นผู้บริหารคนปัจจุบันของเครือฮ่าวหราน เธอจึงไม่จำเป็นต้องประหยัดค่าใช้จ่าย
“จริงด้วย…”
หลังจากตอบอีกฝ่าย เธอก็กัดริมฝีปากเบา ๆ
อวี้ฮ่าวหรานอดหัวเราะไม่ได้เมื่อเห็นภาพนั้น
“ฮ่า ๆ ถ้ามันทำให้การใช้ชีวิตสะดวกสบายขึ้น เธอก็อย่าคิดมากเลย”
หลังจากกลับมาที่โลกมนุษย์ ชายหนุ่มก็อยากกอบโกยเงินได้มากที่สุดจนทนแทบทนไม่ไหวแล้ว แต่ในทางกลับกันเขาก็เป็นห่วงคุณภาพชีวิตคนในครอบครัวอย่างมาก
“อืม…”
หลังจากตกตะลึงอยู่พักใหญ่ หลี่หรงจึงพยักหน้า
ทันใดนั้นเธอก็มีสีหน้ามีความสุขราวกับนึกเรื่องบางอย่างได้ ดวงตาคู่งามเปล่งประกายวาววับทันที
“พี่เขย วันนี้ฉันนอนดึกได้! เพราะว่าฉันเคลียร์งานที่บริษัทเสร็จเรียบร้อยหมดแล้วยังไงล่ะ”
“หือ? เร็วขนาดนี้เลยเหรอ?”
“แน่นอน ฉันทำตามที่พี่เขยแนะนำทุกอย่าง เมื่อวันก่อนฉันเพิ่งแต่งตั้งผู้จัดการทั่วไปและรองผู้จัดการทั่วไป และตอนนี้ภาระที่ฉันต้องแบกรับก็เลยน้อยลงไปด้วย”
หลี่หรงพูดอย่างภาคภูมิใจ เธอรู้สึกว่าอุณหภูมิในบ้านสูงขึ้นแล้วจึงพับผ้าห่มไว้ข้าง ๆ
“เธอไม่ได้พักนานแล้วนี่”
อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้า ก่อนหน้านี้อีกฝ่ายต้องตื่นแต่เช้าไปทำงานทุกวัน และจมอยู่กับกองเอกสารจนถึงเวลาห้าหรือหกโมงเย็น ซึ่งบางครั้งเธอก็ต้องทำงานล่วงเวลาจนถึงเวลาสามหรือสี่ทุ่ม
เมื่อกลับถึงบ้าน เธอก็ต้องทำงานต่อ
ทำไมเธอถึงทุ่มเทกับตำแหน่งประธานบริษัทขนาดนั้นกันนะ?
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸]