ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 505

บทที่ 505 การโจมตีอันทรงพลัง

บทที่ 505 การโจมตีอันทรงพลัง

ชายหนุ่มเปรียบเทียบแก๊งมหาทองคำกับสุนัขแต่ก็ไม่ได้ทำให้คนอื่น ๆ บนสนามไม่พอใจแต่อย่างใด

ราวกับว่าท่าทีอวดดีของอีกฝ่ายเป็นสิ่งที่ควรจะเป็นอยู่แล้ว

แม้แต่หัวหน้าจินก็ปิดปากเงียบ

หวังเหยียนพลันนึกบางสิ่งขึ้นได้ สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที!

“คุณมาจากตระกูลเฝิงลึกลับนั่นเหรอ??”

ชายหนุ่มสนใจเขาเล็กน้อย

“โอ้? รู้จักตระกูลเฝิงของผมด้วยเหรอ? ฮ่า ๆ งั้นก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกลน่ะสิ”

ขณะที่พูดเขาก็กระโดดขึ้นไปบนลานประลอง

“แก๊งต้าจินคือหมาของตระกูลเฝิง ในเมื่อแกทำร้ายเขา แกต้องตาย!”

หลังจากนั้นเขาก็ส่องแสงวาบและพุ่งตรงไปยังศัตรูทันที!

เมื่อเขายกมือขึ้น กำลังภายในแสนทรงพลังก็ระเบิดออกมา!

หวังเหยียนสัมผัสได้ทันทีว่าอีกฝ่ายก็มีกำลังภายในระดับสูงสุดด้วยเช่นกัน แต่พละกำลังนั้นเหนือกว่าตัวเขาเองมาก

ราวกับว่ากำลังจะเข้าสู่อีกขั้น!

ตู้ม!

เขารีบตั้งรับแต่ก็ไม่อาจต้านทานได้ พลันร่วงลงจากเวทีทันที!

แม้หวังเหยียนได้รับบาดเจ็บ แต่ยังพอเคลื่อนไหวได้อีกครั้งโดยไม่กระอักเลือดออกมา

ดวงตาของเขาจับจ้องอยู่ที่ภาพนั้นโดยไม่มีแม้แต่ความคิดที่จะถอยหนี!

“ตระกูลเฝิง!”

ความเกลียดชังในอดีตลุกโชนขึ้นมาในหัวใจของเขา!

“โอ้? แกขัดแย้งกับตระกูลเฝิงของฉันเหรอ? น่าเสียดายที่ฉันจำพวกแกไม่ได้เลยสักนิด”

ชายหนุ่มตระกูลเฝิงหัวเราะเยาะ

“ฮิ ๆ ที่น่าตลกที่สุดคือวันนี้แกจะต้องตาย และเกรงว่าจะตายอย่างน่าอนาถซะด้วย”

ในตอนนั้นเอง หัวหน้าจินก็เริ่มปัดฝุ่นควันออกและส่งสายตาราวกับอสรพิษ!

“ฮึ! ฉันจะให้คนถลกหนังแกทั้งเป็น ปล่อยให้ทรมานสักสามวันสามคืน แล้วก็ทรมานแกจนตาย!”

เขาเป็นคนรักษาภาพลักษณ์อยู่เสมอ แล้วจะไม่โกรธแค้นได้อย่างไรเมื่อมาแพ้ให้กับศัตรูแบบนี้?

“ใช่แล้ว! และแก! ฉันได้ยินมาว่าแกยังมีแฟนอยู่เหรอ? ฮิ ๆ ลองคิดดูสิว่าจะมีอีกสักกี่คนที่ต้องตาย ถ้าเธอมากับฉัน”

หัวหน้าจินยังคงสับสนงุนงง เขาหันไปมองชายหนุ่มอีกคนที่ไม่เคยปรากฏตัวขึ้นมาก่อน

นัยน์ตาร้อนผ่าวของอวี้ฮ่าวหรานเย็นเยียบลงทันทีที่ได้ยินดังนั้น

“แกต้องตายวันนี้แหละ”

เขามองอีกฝ่ายอย่างใจเย็น

หลี่หรงอดทนต่อคำด่าทอได้ แต่แม้ว่าจะเพียงคำพูด คนคนนั้นก็จะต้องจ่ายราคามหาศาล!

“ฮ่า ๆ! ตลกสิ้นดี ตอนนี้ที่พึ่งพาหลักของพวกแกนอนอยู่บนพื้นแล้ว จะเถียงฉันไปให้ได้อะไร?”

หัวหน้าจินหัวเราะอย่างประชดประชัน

แต่อวี้ฮ่าวหรานยังคงดูสับสนเล็กน้อย

“ที่พึ่งเหรอ?”

ทันใดนั้นเอง

“แกคิดว่าเขาคือที่พึ่งของฉันงั้นเหรอ? ฮึ ไร้สาระ”

อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะลั่น และพลังจิตวิญญาณก็ค่อย ๆ แพร่กระจายไปทั่วทุกหนแห่ง!

หวังเหยียนสิ้นท่าอยู่บนพื้นขณะที่มองหัวหน้าจินด้วยสีหน้ารังเกียจ

ต้องตาบอดขนาดไหนกันถึงคิดว่าตัวเองแข็งแกร่งกว่า?

พี่อวี้ต่างหากที่น่าเกรงขามที่สุด!

“หน้าไม่อาย! ตัวแทนตระกูลเฝิงอยู่ที่นี่แล้ว วันนี้แกจะต้องตาย!”

หัวหน้าจินไม่สนใจคำพูดเหล่านั้น ในสายตาของเขา ชายหนุ่มคนนี้มีดีแค่ปากเท่านั้น

ตอนนี้เมื่อผู้ช่วยของเขาจบเห่แล้ว เขาต้องไม่รอดแน่!

“โกรธมากใช่ไหมล่ะ? ฉันรู้ว่าแกรักแฟนมาก จิ๊! งั้นฉันจะหักมือกับเท้าของแกก่อน แล้วให้แฟนของตัวแกเอง ดูแกถูกทรมานเป็นยังไงล่ะ? เธออาจจะรอดก็ได้นะ…”

ตอนที่หัวหน้าจินยั่วยุอีกฝ่ายอยู่นั้นเอง สายตาก็เห็นเพียงแค่ภาพพร่ามัวและคอของเขาถูกรัดจนแน่น!

“จะเสียงดังอะไรนักหนา”