ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 506

บทที่ 506 นอนไม่หลับ

บทที่ 506 นอนไม่หลับ

สมาชิกตระกูลเฝิงทั้งสามคนพลันตกตะลึง

โดยไม่มีแม้แต่เวลาให้ได้ตอบสนอง อวี้ฮ่าวหรานปรากฏกายขึ้นตรงหน้าราวกับสายฟ้าแลบ!

ทั้งสามอยากจะร้องขอความเมตตาออกมา ทว่าสุดท้าย กลับได้แต่ใช้กำลังภายในต้านทานเอาไว้เท่านั้น

ตู้ม!

ลานประลองพังทลายลงทันทีพร้อมกับเสียงกัมปนาทเลือนลั่น!

ชิ้นส่วนโลหะแหลมคมราวกับใบมีดพลันกระจัดกระจายไปทั่วทั้งห้อง!

อวี้ฮ่าวหรานเผชิญหน้ากับทั้งสามคนด้วยตัวคนเดียว เสื้อผ้าของอีกฝ่ายล้วนถูกฉีกกระชากเป็นชิ้น ๆ ด้วยพลังจิตวิญญาณแสนทรงพลัง!

ไม่เพียงเท่านั้น ร่างคหรือ่งบนกลับอาบไปด้วยเลือด!

แม้เป็นเพียงเศษเสี้ยวการโจมตี แต่ความน่าสะพหรืองกลัวกลับปรากฏออกมาแล้ว!

“ฉันยอมแพ้แล้ว! ฉันผิดไปแล้ว…!!”

ชายหนุ่มตระกูลเฝิงผู้อวดดีเมื่อครู่ บัดนี้กลับทรุดลงกับพื้นด้วยความหวาดผวาและสั่นเทิ้มไปทั้งร่าง!

นี่มันหมาแมวแบบไหนกัน เป็นอสูรที่มาตามล้างแค้นชัด ๆ!!

อีกสองคนนั้นน่าสลดยิ่งกว่า ตอนนี้เส้นชีพจรของพวกเขาถูกทำลายแล้ว ถึงต่อให้ฟื้นคืนมาได้ ก็ยังต้องเสียทักษะทั้งหมดและกลายเป็นคนไร้ค่าไปโดยสิ้นเชิง

เมื่อฝุ่นควันเริ่มจางหายไป ถึงได้เห็นอวี้ฮ่าวหรานยืนประสานมือ จ้องมองด้วยสายตาเยาะเย้ยและเหยียดหยาม

“ได้โปรดให้อภัยฉันด้วย…ฉันตาบอด…ฉันไม่เคยเห็นภูเขาไท่ซานมาก่อน…”

“เรา…พวกเราไม่มีปัญหาอะไรกับคุณทั้งนั้น…อย่าฆ่าเราเลย!”

“…”

ร่างทั้งสามร่างโชกไปด้วยเลือดและคุกเข่าลงตรงหน้าเขาทั้งที่ยังสั่นเทาไม่หยุด

ตอนนี้พวกเขาดูน่าอดสูและสิ้นหวังเหลือเกิน ท่าทีอวดดีก่อนหน้านี้ไปไหนหมดแล้วล่ะ?

“ใช่แล้ว ฉันไม่มีความคับข้องใจอะไรกับแกทั้งนั้น”

อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าให้กับคำพูดของพวกเขาเล็กน้อย

แต่เมื่อในใจของทั้งสามพอมีความหวังขึ้นมาบ้าง ก็เป็นเขาที่ดับแสงสว่างอันริบหรี่นั้นลงอีกครั้ง

“ฉันไม่เกี่ยวหรอก แต่มีอีกคนเป็นศัตรูกับตระกูลเฝิงน่ะ”

ตอนนั้นเอง หวังเหยียนพลันกระโดดออกมาจากลากประลอง!

“ฮ่า ๆ พวกแกตระกูลเฝิงสมควรตายให้หมด! พวกแกทุกคนต้องตาย!”

เขาสูญเสียท่าทีสงบนิ่งไปจนหมดสิ้นและแทนที่ด้วยสายตากระหายเลือด

“แกรู้ไหมว่าตั้งแต่น้องสาวของฉันจากไปในอ้อมแขน ฉันต้องรอโอกาสแบบนี้มานานขนาดไหน? เพราะงั้นตระกูลเฝิงต้องตายให้หมด!”

กร๊อบ!

ทันทีที่พูดจบ หวังเหยียนก็เตะเข้าที่คอของหนึ่งในพวกเขาโดยไม่ลังเล

หลังจากนั้นเหมือนเขาจะใจเย็นลงมาบ้าง

“พี่อวี้ ขอบคุณที่ให้โอกาสนี้กับฉัน! หวังเหยียนคนนี้ยินดีเป็นทั้งวัวและม้าให้ในชีวิตนี้ ฉันจะไม่มีวันทรยศพี่เป็นอันขาด!”

เขาหันไปพูดกับชายตรงหน้า

และให้คำสัญญาที่หนักแน่นเอาไว้ด้วย

อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าเบา ๆ

ด้วยประโยคนี้ที่หวังเหยียนพูดออกมา การเดินทางครั้งนี้ก็นับว่าคุ้มค่าแล้ว

ผู้ติดตามที่ซื่อสัตย์และจะไม่มีวันทรยศนั้นสำคัญเป็นอย่างมาก

“นายจะไม่ฆ่าสองคนนั้นเหรอ?”

เขาถามอย่างใจเย็น

“ฉันอยากรู้ว่าตระกูลเฝิงอยู่ที่ไหน?!”

“เข้าใจแล้ว เข้าใจแล้ว!”

ทันทีที่เสียงของหวังเหยียนจบลง ชายหนุ่มจากตระกูลเฝิงก็รีบเอ่ยขึ้นทันที

“พูด!”

“ตระกูลเฝิงตั้งอยู่ที่นี่…”

เขาระบุตำแหน่งของตระกูลเฝิงให้อย่างไม่ลังเล

แต่สีหน้าภายใต้คำพูดนั้นกลับเต็มไปด้วยความชั่วร้าย

หัวหน้าตระกูลเฝิงนั้นราวกับเมฆาเคลื่อนคล้อย แล้วพวกเขาจะหาเจอได้ยังไงกัน?

เขาคิดว่ายังไงพวกมันก็ต้องตายแน่ ๆ!