ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 508

บทที่ 508 มาเพื่อฆ่า

บทที่ 508 มาเพื่อฆ่า

ออดยังคงส่งเสียงดัง มันดูเหมือนว่าจะไม่มีใครอยู่ในห้อง แต่ในไม่ช้าก็มีเสียงเบา ๆ มาจากทางประตู

ล็อกประตูถูกคลาย!

คนพวกนี้ไม่ได้มาดีแน่!

อวี้ฮ่าวหรานทำหน้าบึ้งเล็กน้อยและนึกถึงความเป็นไปได้ของคนที่มาทันที

เขาเพิ่งจะมาถึงที่เมืองชิงฉวนได้ไม่นาน เพราะงั้นมีแค่ตระกูลเฝิงเท่านั้นที่จะมาแก้แค้นเขาได้!

“หึ รนหาที่ตายเองนะ!”

อวี้ฮ่าวหรานกำลังตามหาพวกเขา แต่อีกฝ่ายกลับส่งตัวเองมาถึงที่!

พลันมีเสียงฝีเท้าหลายคู่ดังขึ้นมาภายในห้อง พลังจิตวิญญาณของอวี้ฮ่าวหรานระเบิดออกมา ร่างทั้งร่างไปปรากฏขึ้นตรงหน้าศัตรูทันทีราวกับสายอสนีบาต!

ตอนนี้เขามองเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายได้อย่างชัดเจนแล้ว

ผู้ที่เข้ามาคือชายวัยกลางคนผู้สวมสูทสีดำ และยังมีพลังจิตวิญญาณอยู่ในร่างกายด้วย!

“แก…”

ก่อนที่อีกฝ่ายจะได้ตอบโต้ อวี้ฮ่าวหรานก็คว้าคอคนพูดมาบีบแล้ว!

เรียกว่าจับศัตรูภายในฝ่ามือเดียว!

เมื่อถูกควบคุมด้วยพลังจิตวิญญาณที่ทรงพลัง ใบหน้าของเขาซีดเผือดทันที!

“ทีนี้ฉันจะให้แกได้พูด แต่ถ้าคิดขยับหนีแกตายเดี๋ยวนี้แน่!”

ชายวัยกลางคนยังคงมึนงงเล็กน้อยเพราะแรงกระแทก แต่หลังจากได้สติ เขาพลันรู้สึกว่าความตายมาได้มายืนรออยู่หน้าตนแล้ว

จิตสังหารของอีกฝ่ายแข็งแกร่งเกินไป!

“แกต้องการอะไร? ตระกูลเฝิงส่งแกมาเหรอ?”

“ใช่”

ชายคนนี้เป็นสมาชิกตระกูลเฝิง และอยู่ระหว่างขอบเขตก่อรากฐานระดับต้น ก่อนหน้านี้เขาสามารถโจมตีและสังหารผู้คนได้อย่างมั่นใจ

แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าพละกำลังของอวี้ฮ่าวหรานนั้นเหนือกว่าที่จินตนาการมาก!

ต่อหน้าชายคนนี้ พละกำลังของเขาในระดับต้นนั้นไร้ค่าพอ ๆ กับมดแมลง!

“ได้ที่อยู่ของฉันมาได้ยังไง?”

“ใช่แล้ว…ได้รับมาจากกองกำลังภายนอก พวกเขารู้โรงแรมที่แกจองผ่านโทรศัพท์ ฉัน…ฉันแค่ถูกส่งมา…ฉันไม่เกี่ยวอะไรด้วยทั้งนั้น!”

ชายวัยกลางคนกล่าวด้วยน้ำเสียงกลัวตาย

“ที่ตั้งของตระกูลเฝิงอยู่ที่ไหน?”

อวี้ฮ่าวหรานเอ่ยถาม

เขากลัวว่าที่อยู่ที่ได้มาจากสามคนเมื่อคืน จะเป็นที่อยู่ปลอมจึงถามเผื่ออีกครั้ง

“ฉะ…ฉันจะบอก…”

จิตใจของชายวัยกลางคนถูกควบคุม เขาทำได้แค่ตอบตามความจริงเท่านั้น

เป็นที่อยู่เดียวกันกับเมื่อคืน!

อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ พาเขาออกไปจากห้อง และกำจัดพลังจิตวิญญาณของอีกคนหนึ่ง

ในห้องพักของหวังเหยียน

“คนพวกนี้เก่งมากเลยเหรอ? ถึงกับสืบหาที่อยู่ของพวกเราเจอด้วย?”

มองดูคนตรงหน้าที่ไม่กล้าพูดอะไรแล้ว ในใจเริ่มเป็นกังวลเล็กน้อย

“ไปอยู่ที่อื่นกันเถอะ ที่นี่ไม่ปลอดภัยอีกแล้ว”

อวี้ฮ่าวหรานส่ายหน้าเมื่อได้ยินคำพูดของเขา

“ไม่ ที่นี่จะปลอดภัย!”

เขาตัดสินใจแล้ว

“หลังจากคืนนี้ไป ชื่อของตระกูลเฝิงจะไม่มีอยู่อีก!”

อวี้ฮ่าวหรานพูดจบ อุณหภูมิในห้องก็ดูจะเย็นลงอย่างฉับพลัน

แม้แต่หวังเหยียนยังรู้สึกหนาวเล็กน้อย

“กล้าพูดดีนี่! แกคิดว่าตัวเองเป็นใครกัน? พลังของตระกูลเฝิงน่ะเหนือกว่าที่แกจินตนาการเยอะ!”

เมื่อได้ยินดังนั้น สมาชิกตระกูลเฝิงวัยกลางคนก็อดพูดออกมาไม่ได้

“รอดูก็แล้วกัน”

อวี้ฮ่าวหรานไม่ได้ตอบอะไรและออกจากห้องไป

…

เวลาล่วงเลยมาถึงห้าโมงเย็น

ผืนนภาเริ่มถูกความมืดกลืนกิน อวี้ฮ่าวหรานเดินเข้าไปในภูเขาลึกแถบชานเมืองกับชายจากตระกูลเฝิง

มากกว่าหนึ่งชั่วโมงหลังจากนั้น