บทที่ 516 ช่วยเหลือ
บทที่ 516 ช่วยเหลือ
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นจากอีกฝ่าย คุณเหอก็อดประชดประชันไม่ได้
“ฮะ ๆ ต่อให้แกไม่ดูถูกศัตรูแล้วเอาชนะฉันได้ไหมล่ะ?”
เขาดูอยู่ในสภาพดีทีเดียว ซึ่งต่างไปจากอีกฝ่ายมาก
“แกทำให้ฉันมองแก๊งพยัคฆ์เวหาดีขึ้นเยอะเลย ดูเป็นแก๊งที่ดีนะ แต่มันก็แค่นั้นแหละ!”
คุณเหอไม่ลังเลแม้แต่น้อย และรวมรวบกำลังภายในเพื่อต่อยออกไปอีกครั้ง!
หวังเหยียนไม่ได้หยุดการโจมตีครั้งนี้ไว้ ทำให้กระเด็นไปชนกำแพงห้องโถงทันที!
ตอนนี้เขาแทบหมดกำลังที่จะต้านทาน และเสียดายที่ตัวเองตัดสินใจพลาดไป
เมื่อเห็นดังนั้นคุณเหอก็ภาคภูมิใจอย่างถึงที่สุด
“ยังไงขยะก็คือขยะ วันนี้แก๊งพยัคฆ์เวหาของพวกแกจะต้องล่มสลาย!”
เขาคิดว่าคราวนี้จะต้องชนะแน่ ๆ และไม่คิดว่าจะมีเรื่องอะไรให้ตกใจอีก
แต่ในตอนนั้นเอง พลันเกิดเสียงดังขึ้นบนกำแพงทั้งสองด้าน!
เมื่อหวังเหยียนได้ยินเสียงนั้นก็กลั้นรอยยิ้มไว้ไม่อยู่
เขารู้จักเสียงนี้!
“ฮ่า ๆ แกรู้ไหมว่าความแข็งแกร่งที่แท้จริงเป็นยังไง? แกจบแล้ว!”
หวังเหยียนหัวเราะลั่นด้วยใบหน้าเหยียดหยามในทันใด
“ความแข็งแกร่งที่แท้จริงเหรอ? ฮ่า ๆ จะตายอยู่แล้วยังรอคนมาช่วยอีกงั้นสิ?”
คุณเหอหัวเราะเยาะและไม่ใส่ใจเสียงนั้นแม้แต่น้อย
ทว่าโจวเฟยหู่เข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น เขาเผยยิ้มกว้างออกมาในทันใด
“ไอ้โง่! แกคิดว่าแก๊งพยัคฆ์เวหาฆ่ากองกำลังพวกนั้นได้โดยไม่มีกำลังเสริมเหรอ? ฮ่า ๆ โง่เง่า!”
ทันทีที่เขาพูดจบก็เกิดระเบิดขึ้นด้านหลัง
“แข็งแกร่งเกินไปแล้ว! เป็นไปได้ยังไงกัน!”
“รีบถอยเร็ว! รีบถอย…”
“…”
ในที่สุด คุณเหอก็เริ่มรู้ว่ามีบางสิ่งผิดปกติไป
แต่ในไม่ช้า เขาก็สัมผัสได้ถึงรัศมีที่น่าสะพรึงกลัวอย่างถึงที่สุดเดินเข้ามาจากด้านหลัง!
เมื่อหันหน้าไปมอง ชายหนุ่มคนหนึ่งก็ค่อย ๆ เดินเข้ามาในห้องโถง ท่าทางนั้นราวกับเดินเล่นอยู่ในสวนดอกไม้!
ผู้คนที่คุณเหอพาเข้ามาต่างมองไปที่เขาราวกับว่าเห็นผี และรีบถอยหนีทันที
ลึกลับและทรงพลัง!
นี่คือความประทับใจแรกของคุณเหอ มีกำลังภายในขั้นต่ำคือระดับสูงสุด
“แกเป็นใคร? ทำไมต้องเข้ามายุ่งเรื่องนี้ด้วย?”
ตอนนี้เขามีกำลังภายในเหลือไม่มากนักจึงต้องถามอย่างระมัดระวัง
เมื่อได้ยินดังนั้น ดวงตาของฮวี้ฮ่าวหรานก็เต็มไปด้วยความเหยียดหยาม
“แกไม่มีคุณสมบัติพอจะมายุ่งกับแก๊งพยัคฆ์เวหา”
“ฮึ! ปากดี! แกรู้ไหมว่าฉันมีแก๊งอะไรหนุนหลังบ้าง?”
เมื่อได้ยินดังนั้นคุณเหอก็ของขึ้น ไม่เคยมีชายหนุ่มคนไหนกล้าทำกับเขาแบบนี้
“ฉันไม่อยากรู้เรื่องแก๊งหมาแมว และแกควรจะเข้าใจด้วยว่าวันนี้ธุระของแกหมดแล้ว”
อวี้ฮ่าวหรานกล่าวอย่างใจเย็น
เมื่อเห็นสถานการณ์ขั้นวิกฤตของหวังเหยียน เจตสังหารของเขาก็พวยพุ่งขึ้นทันที ถ้าเขามาไม่ทันเวลา ลูกศิษย์คนใหม่อาจหายไปตลอดกาลเลยก็ได้
“ไร้สาระที่สุด! กล้าดียังไงมาพูดแบบนั้น!”
เมื่อได้ยินดังนั้น คุณเหอก็โกรธจัด ร่างกายของเขาเปี่ยมไปด้วยกำลังภายในอีกครั้งและชกหมัดออกไปในทันที!
ในเมื่อศัตรูหยิ่งยโสนัก เขาก็ต้องสั่งสอนอีกฝ่ายสักหน่อยแล้ว!
โชคไม่ดีนักที่คุณเหอเข้าข้างตัวเองมากเกินไป
เมื่อเผชิญหน้ากับหมัดอันทรงพลัง อวี้ฮ่าวหรานกลับดูใจเย็นและยกแค่นิ้วมือนิ้วเดียวขึ้นมา
เมื่อเห็นดังนั้น คุณเหอก็รู้สึกแปลก ๆ อยู่ในใจ คนตรงหน้าเขาโง่หรือยังไงกัน?!
แค่นิ้วเดียวจะป้องกันหมัดทั้งหมัดได้ไง
“ฮ่า ไอ้โง่!!”
หลังจากสูดหายใจเข้าอย่างเย็นชา เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอิ่มเอมใจราวกับเห็นมือของอีกฝ่ายถูกทำลาย!
ทุกคนจากแก๊งต่าง ๆ โดยรอบต่างก็หัวเราะเย้ยหยันเมื่อเห็นภาพนี้ ใครจะไปเคยเห็นการต่อสู้ด้วยนิ้วเดียว?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸]