ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 517

บทที่ 517 ชิ้นส่วนเจ้าปัญหา

บทที่ 517 ชิ้นส่วนเจ้าปัญหา

เมื่ออวี้ฮ่าวหรานเห็นว่าสถานการณ์สงบลงแล้ว เขาก็ไม่เข้าไปยุ่งอีก

การเผชิญหน้ากับคนธรรมดาทำให้เขาหมดความสนใจจริง ๆ

ตอนนี้เมื่อสถานการณ์โดยรวมได้ข้อสรุปแล้ว หลังจากกลับไปยังห้องโถงเพื่อพูดคุยจนเสร็จ เขาก็จากไป

เมื่อกลับถึงบ้านก็เป็นเวลาห้าโมงเย็นแล้ว

ขณะที่หลี่หรงกำลังทำอาหารเย็น

ถวนถวนก็อุ้มเจ้าลูกกวาดไว้ในอ้อมแขน ด้วยใบหน้าอันเศร้าสร้อย

“เด็กดีของถวนถวน พ่อจ๋าจะรักษาให้นะ”

เมื่อเห็นภาพนั้นอวี้ฮ่าวหรานก็เดินเข้าไปหาทันที

“มาแล้วถวนถวน”

เขาอุ้มเจ้าลูกกวาดขึ้นมาและเตรียมรักษาเนื้องอกของมันทันที

บนโซฟาข้างในบ้าน พลังจิตวิญญาณกลายเป็นเส้นใยและค่อย ๆ เจาะเข้าไปในร่างกายของเจ้าลูกกวาด

“หงิง…”

เจ้าลูกกวาดคงจะรู้สึกเจ็บอยู่บ้างจึงร้องออกมา

เมื่อเห็นดังนั้น ถวนถวนก็เป็นกังวลและอยากจะเอ่ยถามขึ้นมา

แต่เด็กหญิงเองก็รู้ว่าจะรบกวนเขาในตอนนี้ไม่ได้ จึงเก็บคำถามเอาไว้ในใจ

พลังจิตวิญญาณยังคงกลายเป็นเส้นใยและเข้าไปในท้องของเจ้าลูกกวาดอย่างต่อเนื่อง

อวี้ฮ่าวหรานจดจ่ออยู่กับพลังจิตวิญญาณซึ่งเป็นพลังทำลายล้างสำหรับร่างกายของสัตว์ทั่วไป เขาจึงประมาทไม่ได้แม้แต่น้อย

หลังจากที่เส้นใยพลังจิตวิญญาณรวมตัวกัน พวกมันก็เริ่มบีบรัดเซลล์เนื้องอกเหล่านั้นทันที

ด้วยการชี้นำแห่งพระเจ้า เขาสามารถกำจัดเซลล์เนื้องอกได้โดยแทบไม่ต้องทำอะไรเลย

“หงิง…”

เจ้าลูกกวาดร้องออกมาอีกครั้ง แต่มันก็ดูเหมือนจะใช้ความฉลาดทำความเข้าใจว่า เขาทำเพื่อตัวของมันเอง ดังนั้นมันจึงไม่ดิ้นเลยสักนิด

ภายใต้การควบคุมของพลังจิตวิญญาณ เซลล์เนื้องอกเหล่านั้นถูกกำจัดออกไปอย่างรวดเร็ว

ก้อนเนื้อในท้องของเจ้าลูกกวาดหายไปทันที

“เสร็จแล้ว”

หลังจากที่การรักษาเสร็จสิ้น อวี้ฮ่าวหรานก็ปาดเหงื่อออกจากหน้าผาก

การหลีกเลี่ยงไม่ทำร้ายสัตว์ธรรมดานั้นไม่นับว่าง่ายเลย มันอาจง่ายกว่านี้ถ้าเขาเปลี่ยนไปใช้พลังเทพเจ้าที่คุ้นเคย ส่วนพลังจิตวิญญาณนี้ เขาเพิ่งจะรู้จักมาราว ๆ ครึ่งปีเท่านั้น

โฮ่ง!

เจ้าลูกกวาดดูอาการดีขึ้นและเห่าออกมาด้วยความตื่นเต้นทันที

เมื่อเห็นดังนั้น ดวงตาสีดำกลมโตของถวนถวนก็เต็มไปด้วยความสุข

“คุณพ่อ เจ้าลูกกวาดหายแล้วเหรอ?”

“อื้ม”

“พ่อเก่งมากเลย เนื้องอกก็หยุดพ่อไม่ได้!”

เด็กสาวตัวน้อยรีบอุ้มเจ้าลูกกวาดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้นดีใจ

อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้าเบา ๆ และรู้สึกสบายใจเมื่อเห็นว่าลูกสาวมีความสุข

ตอนที่อยู่โลกเทพเจ้า อวี้ฮ่าวหรานจินตนาการถึงภาพที่อบอุ่นเช่นนี้มานับครั้งไม่ถ้วน ด้วยเหตุนี้ตอนที่กลับมาโลกนี้ได้ เขาจึงไม่ลังเลสักนิดที่จะกลับมา!

เมื่อหลี่หรงเห็นภาพนี้ เธอก็อดจะยิ้มออกมาไม่ได้ พี่เขยของเธอก็มีความสามารถด้านนี้ด้วยเหมือนกัน!

วันต่อมา…

อวี้ฮ่าวหรานส่งลูกสาวไปโรงเรียนในตอนเช้า

เขายืนอยู่ที่หน้าประตูของโรงเรียน

“นักท่องเที่ยวคนเก่งกลับมาแล้ว”

“คุณครูสวี่ คิดถึงจังเลยค่ะ!”

ถวนถวนวิ่งเข้าไปหาสวี่รุ่ยทันที