ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 518

บทที่ 518 ประจบสอพลอ

บทที่ 518 ประจบสอพลอ

หลังจากที่ตรวจสอบชิ้นส่วนแล้ว อวี้ฮ่าวหรานก็กลับไปที่สายการผลิตอีกรอบ

แต่เขาไม่คุ้นเคยกับชิ้นส่วนเครื่องจักรนัก จึงไม่รู้ปัญหาอยู่ตรงไหน

หลังจากผ่านไปได้สักพัก เขาก็กลับไปยังออฟฟิศและครุ่นคิดอย่างหนัก

ในตอนนั้นเอง ประตูออฟฟิศก็ถูกเคาะ

“พี่เขย ผมเข้าไปได้ไหม?”

เสียงของหลี่จิงเทียนดังมาจากอีกฟากของประตู

อวี้ฮ่าวหรานขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาไม่อยากเจอชายคนนี้ แต่ก็ยังปล่อยให้อีกฝ่ายเข้ามาในออฟฟิศอยู่ดี

“มีเรื่องอะไรเหรอ?”

“ฮะ ๆ…พี่เขย นี่ถ้วยชาหยกที่ผมซื้อมาเมื่อสองวันก่อน”

ทันทีที่เข้ามาในห้อง หลี่จิงเทียนก็ยื่นกล่องในมือให้

“ผมรู้ว่าพี่ชอบของโบราณเลยซื้อมาให้เป็นพิเศษน่ะ”

เขาเพิ่งโพสต์ลงโซเชียลไปได้ไม่นานมานี้เองว่า เขาไม่มีรถสปอร์ตเจ็ดแปดคันที่ได้มาเมื่อคราวก่อนอีกแล้ว

เพราะเขาขายพวกมันไปมากกว่าสิบล้านหยวน

อวี้ฮ่าวหรานประหลาดใจเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าเจ้าคนรวยรุ่นที่สองคนนี้ จะเรียนรู้การประจบประแจงคนกับเขาด้วย

รู้สึกพิลึกชอบกล!

แต่เขาก็ไม่ได้ชอบของขวัญของอีกฝ่ายมากนัก

อวี้ฮ่าวหรานมองดูมัน ขณะที่คิดว่าจะรอให้อีกฝ่ายเดินออกไป แต่แล้วก็ต้องประหลาดใจเล็กน้อยเมื่อพบว่าถ้วยชาหยกในกล่องมีรัศมีบางอย่างแผ่ซ่านออกมาด้วย

“อะไรกัน?”

หลังจากที่อุทานเล็กน้อย อวี้ฮ่าวหรานก็เปิดกล่องและตรวจสอบมันด้วยดวงตาเทพเจ้าอย่างระมัดระวัง

เขาพบว่ามันมีรัศมีบางอย่างอยู่จริง ๆ แม้จะมีไม่มากนักแต่ก็ยังนับเป็นกลิ่นอายโบราณ

น่าสนใจทีเดียว!

ใครจะไปคิดว่าเจ้าคนรวยรุ่นที่สองท่านนี้จะซื้อของที่มีกลิ่นอายโบราณมาจริง ๆ

“ใช่ ไม่แย่เลย”

อวี้ฮ่าวหรานหยิบถ้วยชาหยกขึ้นมามองดูอย่างละเอียด

ตอนแรกสีหน้าของหลี่จิงเทียนแสดงความไม่พอใจเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นว่าพี่เขยชื่นชม เขาก็ดูภาคภูมิใจขึ้นมาในทันใด

“นี่ พี่เขย ผมซื้อมาให้พี่โดยเฉพาะเลยนะ ใช้เวลาเลือกตั้งนาน”

ท่าทีของเขาดูประจบสอพลอและมีความสุขอย่างถึงที่สุด ในที่สุดเขาก็สามารถทำอะไรให้พี่เขยได้สักครั้ง

“โอเค นายต้องการอะไร?”

อวี้ฮ่าวหรานไม่ชอบท่าทีของอีกฝ่ายนัก จึงโบกมือให้อย่างไม่ใส่ใจ

“พี่เขยคิดว่าผมเป็นคนแบบไหนเนี่ย? ผมแค่เอาของมาให้พี่เขยเองนะ”

เขาไม่คิดว่าหลี่จิงเทียนจะไม่ใช่โอกาสนี้ขออะไรบางอย่าง ทว่าทันทีที่พูดจบ เขาก็เริ่มประจบประแจงอีกครั้ง

“อ้อ เอ่อ ใช่… ถ้าพี่เขยไม่ว่าอะไร ผมอยากขยายออฟฟิศน่ะ ผมมีของเยอะจนวางไม่พอแล้ว”

“ผู้จัดการหวังบอกว่าการขยายออฟฟิศต้องได้รับคำอนุญาตจากพี่เขยก่อน”

เมื่อพูดจบ เขาก็พูดเสริมอีกประโยค

อวี้ฮ่าวหรานมองอีกฝ่ายด้วยความสนใจ เขารู้จักเจ้าคนรวยรุ่นที่สองคนนี้ดีเกินไป

รีบไปก็ไม่ได้ประโยชน์ แค่ถามไปก่อนคงไม่เป็นไร

“อะไรกัน? ออฟฟิศเดิมของนายใส่ของไม่พอแล้วเหรอ?”

เขาถามด้วยความสงสัย

ถึงชายหนุ่มจะยอมให้เขาเข้ามาทำงานในบริษัท แต่การขยายออฟฟิศก็ทำให้เขาอดประหลาดใจไม่ได้

“อืม…ช่วงนี้ผมซื้อของเยอะน่ะ”

หลี่จิงเทียนดูลังเลเล็กน้อย

“โอเค ไปบอกผู้จัดการหวังว่าฉันตอบตกลง”

มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรและอวี้ฮ่าวหรานก็ตอบตกลงง่าย ๆ

ถ้าเจ้าคนรวยรุ่นที่สองไม่ได้เจอกับเหตุการณ์ใหญ่ ๆ เขากลัวว่าชายหนุ่มจะไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงในชีวิต และหมดความคาดหวังในชายคนนี้