ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 58

บทที่ 58 ฆ่า!

เมื่อพูดจบ อวี้ฮ่าวหรานโคจรพลังวิญญาณตัวเองไปทั่วร่างจากนั้นเขาพุ่งตัวสวนกลุ่มนักฆ่าที่พุ่งเข้ามาหา

“เคร้ง! พลั่ก!!”

อวี้ฮ่าวหรานออกหมัดชกไปที่นักฆ่าคนแรกที่อยู่ใกล้ที่สุดก่อน เต็มแรงจนมีดสั้นในมือของนักฆ่าแตกกระจาย แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ แรงหมัดของอวี้ฮ่าวหรานน้องลงเลย หมัดของเขายังคงพุ่งต่อไปปะทะเข้าไปที่อกของนักฆ่าอย่างจัง

ยังโชคดีที่นักฆ่าผู้นั้นมีพลังปราณปกป้องร่างอยู่ ดังนั้นเขา จึงกระเด็นลอยไปชนกับกำแพงแค่เพียงอย่างเดียว อวัยวะภายในของเขายังคงไม่ถูกทำลาย แต่แน่นอนว่าความเจ็บปวดเป็นสิ่งที่เขาหลีกเลี่ยงไม่ได้ถึงแม้ว่าจะพลังปราณทำหน้าที่ปกป้องไปแล้วก็ตาม

“ตาย!”

อวี้ฮ่าวหรานตะโกนขึ้นอีกรอบ ก่อนที่จะพุ่งเข้าไปหานักฆ่าคนต่อไปและชกหมัดออกไปเหมือนเดิม

พวกผู้ฝึกยุทธงั้นเหรอ? ไร้สาระ! พลังปราณงั้นเหรอ? อ่อนหัด!

ไอ้พวกมดแมลงพวกนี้กล้าต่อกรกับเทพอย่างข้าได้ยังไง? แค่วิธีการบ่มเพาะของพวกมันอย่างเดียวก็น่าอดสูจนไม่อยากจะชายตามองแล้ว!

แค่เวลาเพียงครู่เดียว บรรดานักฆ่าทั้งหมดก็ใช้พลังปราณ จนไม่เหลือหลอไปกับการป้องกันตัวเองจากอวี้ฮ่าวหราน

แน่นอนว่าเมื่อพลังปราณของพวกเขาหมด อวี้ฮ่าวหรานก็ไล่ฆ่าเรียงตัวได้อย่างง่ายดาย

“องค์กรอสรพิษมีดีแค่นี้งั้นเหรอ?”

แค่ไม่ถึง 2 นาที!

แค่ไม่ถึง 2 นาที ออฟฟิศของชายชราก็เต็มไปด้วยเลือดที่หลั่งจากศพของนักฆ่าทั้ง 15 คน!

เมื่อเผชิญกับเหล่าผู้คนที่ทำร้ายครอบครัวของเขา อวี้ฮ่าวหราน ไม่มีความคิดที่ยั้งมือเลยแม้แต่น้อย!

“ถึงคราวแกแล้วตาแก่!”

อวี้ฮ่าวหรานเอ่ยขึ้นพร้อมกับค่อย ๆ เดินตรงไปหาชายชรา ด้วยสีหน้าเย็นชา

ทางด้านของชายชราเมื่อเห็นเช่นนี้ สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็น มืดหม่นไม่ต่างอะไรกับถ่านไม้

เขานึกไม่ออกเลยว่าคนที่ยังหนุ่มขนาดนี้แข็งแกร่งถึงเพียงนี้ ได้ยังไง?

มันเป็นไปไม่ได้หากฝั่งตรงข้ามจะเริ่มฝึกฝนได้ตั้งแต่อยู่ในท้องแม่หรอกจริงไหม?

“แกเป็นใครกันแน่?”

ชายชราถามกลับพลางมองสำรวจอวี้ฮ่าวหรานอย่างละเอียด อีกรอบ ทั้งพยายามทบทวนความจำของเขาอย่างสุดฤทธิ์ ว่าอวี้ฮ่าวหรานคือหนึ่งในอัจฉริยะที่เขาเคยเห็นหน้ารึเปล่า?

“ฉันเหรอ? นี่แกยังไม่รู้อีกงั้นเหรอว่าฉันเป็นใคร? ฉันเป็นคนที่แกเพิ่งส่งคนไปตามฆ่าเมื่อหลายวันก่อนนี้ไงล่ะ!”

อวี้ฮ่าวหรานยิ่งรู้สึกโมโหชายชรามากกว่าเดิม ดูเหมือนว่า ฝั่งตรงข้ามไม่ได้ให้ความสำคัญอะไรกับเขาเลย ฝั่งตรงข้ามมองเห็นเขาเป็นแค่งาน งานหนึ่งเท่านั้นที่ไม่ต้องจำใส่ใจอะไรมากมาย!

“คนที่ฉันเพิ่งส่งคนไปฆ่า? แกคืออวี้ฮ่าวหรานนั่นน่ะเหรอ?”

ชายชราครุ่นคิดอยู่พักใหญ่จนในที่สุดเขาก็จำได้ว่าอวี้ฮ่าวหรานเป็นใคร

“หึ! ทีนี้แกรู้แล้วสินะว่าฉันมาที่นี่ทำไม!”

อวี้ฮ่าวหรานตวาดขึ้นดังลั่นก่อนที่จะพุ่งตัวเข้าไปหาชายชราด้วยความเร็วราวกับสายฟ้า

“ปัง!!”

ชายชราไม่ทำให้เสียชื่อในฐานะที่เป็นผู้บริหารขององค์กรอสรพิษแม้แต่น้อย เขาสามารถยกแขนขึ้นมารับหมัดของอวี้ฮ่าวหรานได้อย่างทันท่วงที

“นี่มันเป็นไปได้ยังไง!”

อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าเขาจะบล็อกการโจมตีของอวี้ฮ่าวหรานได้สำเร็จ แต่เขาสัมผัสได้ว่าพลังปราณของเขาหายไปเป็นจำนวนมหาศาลสำหรับการหักล้างความรุนแรงของหมัดอวี้ฮ่าวหราน แค่เพียงหมัดเดียว!

ขืนสู้ต่อไปไม่ดีแน่นอน!

ชายชรารีบถอยกรูดด้วยสีหน้าตื่นตระหนก พร้อมกับเขวี้ยงโซฟาที่อยู่ใกล้ ๆ เข้าใส่อวี้ฮ่าวหราน อวี้ฮ่าวหรานต่อยโซฟาจนแตกเป็นเสี่ยง ๆ จากนั้นเขาพุ่งตัวตาม ไปทันทีด้วยความเร็วที่เหนือกว่าและออกหมัดเต็มแรงไปอีกหมัด!

ชายชรามองไปที่หมัดที่ตรงดิ่งเข้ามาด้วยสีหน้าสิ้นหวัง เขาไม่คิดว่าอวี้ฮ่าวหรานจะทรงพลังมากขนาดนี้ ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไม นักฆ่าที่เขาพามาด้วยถึงตายกันหมดภายในเวลาไม่ถึง 2 นาที!

นี่คือศัตรูที่เขาไม่อาจต่อกรด้วยได้!

เด็กหนุ่มคนนี้ไม่ได้พูดเกินจริงเลย เขาสามารถทำลายที่นี่ให้ ราบเป็นหน้ากลองได้จริง ๆ!

“ปัง ปัง ปัง ปัง!!”

ทั้งคู่แลกหมัดกันเป็นสิบครั้งภายในเวลาชั่วพริบตา จนข้าวของ ในห้องแตกกระจายเละเทะ

ท้ายที่สุดหลังจากผ่านไปราว 3 นาที พลังปราณในร่างของชายชราก็หมดลง และนั่นเป็นโอกาสให้อวี้ฮ่าวหรานคว้าคอชายชราได้สำเร็จ

ในทันทีที่อวี้ฮ่าวหรานคร่ากุมฝั่งตรงข้ามได้ เขาตบปากฝั่งตรงข้ามให้ยาพิษหลุดออกจากปากชายชราทันที

เขากลัวว่าชายชราจะชิงฆ่าตัวตายไปซะก่อนที่เขาจะทันได้คุยด้วย