ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 57

บทที่ 57 ชายชรา

เมื่อเห็นท่าทางของอวี้ฮ่าวหรานแบบนี้ ผู้จัดการเจาก็รู้ได้ว่า ฝั่งตรงข้ามจงใจมาหาเรื่องโดยเฉพาะ ดังนั้นเขาจึงรีบยกโทรศัพท์โทร ลงไปที่แผนกรักษาความปลอดภัยทันที

“พวกแกทำอะไรกันอยู่ถึงปล่อยให้คนนอกเข้ามาสร้างความวุ่นวายบนนี้ได้? หะ! อะไรนะ? แม่งเอ๊ย!”

แค่คุยโทรศัพท์เพียงครู่เดียวผู้จัดการเจาก็วางสายไปอย่างรุนแรงด้วยสีหน้าตื่นตระหนก

“แกเป็นใครกันแน่?”

ผู้จัดการเจาเบนสายตาไปหาอวี้ฮ่าวหรานทันที ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบริษัทเขาเกือบหมดถูกอัดซะเละอยู่ที่ชั้นล่าง

“ดูเหมือนว่าวันนี้แผนกรักษาความปลอดภัยของบริษัทแกจะ ปิดทำการถูกต้องไหม?” อวี้ฮ่าวหรานเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้ายิ้มเย้ย

สีหน้าของผู้จัดการเจาเปลี่ยนเป็นมืดหม่นอย่างเห็นได้ชัด “แกมาที่นี่เพื่อมาหาเรื่องพวกเราสินะ?”

“ฉันต้องการรู้ว่าใครเป็นหัวหน้าสาขาขององค์กรอสรพิษในเมืองฮ่วยอัน!” อวี้ฮ่าวหรานพูดขึ้นพร้อมกับกับลุกขึ้นยืนและเดินเข้าไปหาผู้จัดการเกาอย่างช้า ๆ

“ฉันไม่รู้ว่าแกพูดถึงเรื่องบ้าอะไร ฉันไม่รู้จักองค์กรอสรพิษอะไรนั่นทั้งนั้น! แต่ในเมื่อแกกล้ามาหาเรื่องฉันถึงที่นี่ งั้นแกก็เตรียมตัวตาย ได้เลย!”

ในทันทีที่ผู้จัดการเจาพูดจบ สีหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นดุดันและ พุ่งตัวเข้าหาอวี้ฮ่าวหรานกะทันหันพร้อมกับชกหมัดไปที่หน้าของ อวี้ฮ่าวหรานอย่างเต็มแรง

อวี้ฮ่าวหรานหัวเราะในใจเมื่อเห็นการออกหมัดที่ดูปวกเปียก ของผู้จัดการเจา เขาบอกได้เลยว่าคนคนนี้เป็นแค่คนธรรมดาเท่านั้น ไม่เหมือนกับพวกนักฆ่าที่เขาเผชิญก่อนหน้านี้

อวี้ฮ่าวหรานเบี่ยงตัวหลบแบบง่าย ๆ จากนั้นเขาชกสวนไปที่ท้องของผู้จัดการเจาเบา ๆ เพื่อแค่ให้ ฝังตรงข้ามจุกจนยืนไม่อยู่ก็พอ

“อั่ก!”

“องค์กรอสรพิษมีไก่อ่อนอย่างแกรวมอยู่ด้วยได้ยังไง?”

อวี้ฮ่าวหรานพูดขึ้นด้วยสีหน้าดูถูกพร้อมกับจิกหัวผู้จัดการเจาขึ้นมาถาม

“ฉ…ฉัน ไม่รู้จริง ๆ ว่าแกพูดเรื่องอะไร… ฉันไม่รู้จักองค์กรที่ชื่ออสรพิษอะไรนั่นทั้งนั้น!”

ในตอนนี้ผู้จัดการเจาก็ยังคงปฏิเสธเสียงแข็ง แต่น่าเสียดายที่ แววตาลุกลี้ลุกลนของเขามันทรยศคำพูดของเขาอย่างสิ้นเชิง

“เอาล่ะก็ได้! ในเมื่อแกยังปากแข็งอยู่ ถ้างั้นก็พาฉันไปหาประธานของแกที แต่ถ้าแกยังคงปฏิเสธไม่ยอมพาฉันไป ฉันจะจับแกโยนลงไปข้างล่างจากบนนี้!” อวี้ฮ่าวหรานเริ่มรู้สึกรำคาญฝั่งตรงข้าม เขาไม่อยากจะเสียเวลากับตัวประกอบแบบนี้อีกต่อไปจึงขู่เอาชีวิตทันที

เมื่อได้ยินคำขู่แบบนี้บวกกับสีหน้าที่เย็นชาของอวี้ฮ่าวหราน ผู้จัดการเจาก็กลัวจนหัวหด เขารีบพยักหน้าและนำทางอวี้ฮ่าวหราน ไปยังห้องของประธานอย่างรวดเร็ว

แค่เพียงครู่เดียว พวกเขาก็เดินมาถึงหน้าห้องประธานบริษัท

“นี่คือห้องของประธานบริษัทของฉัน แต่วันนี้เขาน่าจะไม่อยู่ ในบริษัท ไม่งั้นห้องคงไม่ล็อคอยู่แบบนี้!”

ในตอนนี้สีหน้าของผู้จัดการเจากลายเป็นหดหู่เป็นอย่างมาก โดยเฉพาะเมื่อตอนนี้ที่เขาพบว่าห้องมันถูกล็อคอยู่ เขากลัวว่า อวี้ฮ่าวหรานจะโมโหและทำร้ายเขาอีกรอบ

“ไม่อยู่งั้นเหรอ? ไม่เป็นไร งั้นแกโทรเรียกมันมาเดี๋ยวนี้บอกไปว่าฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับมัน!” อวี้ฮ่าวหรานเริ่มรู้สึกร้อนรน เขานึกไม่ถึงว่าวันที่เขามาบุกมันกลับตรงกับวันที่คนดูแลองค์กรอสรพิษสาขาเมืองฮ่วยอันดันไม่อยู่บริษัทซะงั้น

“เร็วเข้ารีบโทรหามัน เรียกมันให้มาเดี๋ยวนี้บอกมันไปว่า ถ้ามันไม่มาที่นี่ภายใน 1 ชั่วโมง… ฉันจะเผาที่นี่ให้ราบ!”

อวี้ฮ่าวหรานพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาจนผู้จัดการเจาเชื่อหมดใจว่าถ้าหากเขาไม่ทำตาม ฝั่งตรงข้ามคงจะเผาที่นี่จริง ๆ แน่นอน

ผู้จัดการเจารีบโทรออกในทันทีและเล่าทุกอย่างให้กับปลายสายฟังด้วยสีหน้าตื่นกลัว

“ท…ท่าน ประธานของฉันบอกจะมาที่นี่ทันที” เมื่อคุยโทรศัพท์จบ ผู้จัดการเจารีบหันมาบอกอวี้ฮ่าวหราน