ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 6
สรุปบท บทที่ 6 ผมมาเพื่อขอทำสัญญา: ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸]
สรุปตอน บทที่ 6 ผมมาเพื่อขอทำสัญญา – จากเรื่อง ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] โดย Internet
ตอน บทที่ 6 ผมมาเพื่อขอทำสัญญา ของนิยายการเกิดใหม่เรื่องดัง ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
บทที่ 6 ผมมาเพื่อขอทำสัญญา
‘ผู้ชายคนนี้ช่างสุดยอดจริง ๆ!’ นี่คือสิ่งที่เฉิงชิวอวี้คิดในใจหลังจากเห็นภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด
“คุณเป็นลูกสาวของเจ้าของบริษัทนี้ใช่ไหม? ตอนนี้พ่อคุณอยู่ที่ไหนกัน?” อวี้ฮ่าวหรานเอ่ยถามขึ้นด้วยสีหน้าเรียบเฉย เขาไม่สนใจพวกเรื่องราวตามแบบในหนังที่พระเอกช่วยสาวงามไว้อะไรเทือกนั้น เขาอยากจะทำธุระที่นี่ให้เสร็จ ๆ และรีบกลับไปรับลูกให้ทันเวลา!
เมื่อได้ยินเช่นนี้เฉิงชิวอวี้แสดงสีหน้างุนงง จากเมื่อครู่ที่เธอกำลังชื่นชมชายคนนี้อยู่ในใจ ตอนนี้ความรู้สึกต่าง ๆ มันกลับดำดิ่งอย่างฮวบฮาบกับความแข็งทื่อของชายผู้นี้
“คุณ…คุณช่วยแก้มัดให้ฉันก่อนได้ไหม?”
“อา!”
อวี้ฮ่าวหรานเดินเข้ามาแก้มัดให้เฉิงชิวอวี้ด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน เพราะเขาลืมเรื่องนี้ไปซะสนิท มันคงดูไม่ดีอยู่แล้วใช่ไหมที่เขาไม่ได้แก้มัดให้ฝั่งตรงข้ามก่อนที่จะพูดคุยธุระ?
แค่เพียงอึดใจเดียวเชือกทั้งหมดก็ถูกคลายออก จากนั้นอวี้ฮ่าวหรานก็ยืนจ้องเฉิงชิวอวี้
เขาไม่ได้ยืนจ้องชื่นชมความงามของเธอ แต่เขายืนจ้องเธอเพราะรอคำตอบของเธอต่อ!
ทางด้านของเฉิงชิวอวี้เมื่อลุกออกจากเก้าอี้ได้เธอก็ยืดเส้นยืดสายของตัวเอง และสำรวจร่างกายของตัวเองอยู่สักพักก่อนที่จะเบนสายตาไปมองที่อวี้ฮ่าวหราน
‘อืม ผู้ชายคนนี้หน้าตาไม่เลวเลยนี่นา พอดูใกล้ ๆ แบบนี้รูปร่างของเขาก็ดูสมส่วนดีเหมือนกัน แขนของเขาถึงแม้จะมีกล้ามไม่ใหญ่โตแต่มันก็มีกล้ามที่สมส่วน แถมอายุของเขาก็น่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับเราเลยใช่ไหม?’ เฉิงชิวอวี้คิดกับตัวเอง
ไม่ว่าจะเป็นยุคสมัยไหนหญิงงามย่อมนิยมชมชอบฮีโร่ที่ช่วยเหลือตัวเองอยู่แล้ว ซึ่งเฉิงชิวอวี้ก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น
ในทางกลับกัน เมื่ออวี้ฮ่าวหรานสัมผัสได้ว่าอัตราการเต้นของหัวใจเฉิงชิวอวี้เร็วขึ้น และหน้าของเธอก็แดงขึ้นเรื่อย ๆ เขาก็แสดงสีหน้างุนงง แต่เมื่อเขานึกขึ้นได้ว่านี่มันใกล้เวลาเลิกเรียนของลูกสาวแล้วเขาก็ถามย้ำอีกที “สรุปแล้วพ่อของคุณไม่ได้อยู่ในเมืองงั้นเหรอ?”
อวี้ฮ่าวหรานรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย ‘นี่ข้าเพิ่งช่วยชีวิตเจ้าแท้ ๆ เจ้าไม่ขอบคุณไม่เป็นไร แต่นี่เจ้ากลับไม่ยอมแม้แต่จะตอบคำถามของผู้มีพระคุณของเจ้าเนี่ยนะ? เจ้านี่มันเป็นผู้หญิงที่ใช้ไม่ได้เลย!’
“เอ่อ…นี่..นี่คุณเพิ่งช่วยชีวิตฉันเอาไว้ มันไม่มีอะไรอย่างอื่นให้คุณถามแล้วงั้นเหรอ นอกจากคำถามว่าพ่อของฉันอยู่ที่ไหน!?”
เธอคือเฉิงชิวอวี้เชียวนะ! ตั้งแต่เล็กจนโตไม่มีผู้ชายคนไหนไม่สนใจเธอแบบนี้มาก่อนเลย ผู้ชายคนนี้นี่เป็นคนยังไงกันแน่? อยู่ต่อหน้าผู้หญิงสวย ๆ อย่างเธอทำไมเขายังทำตัวเหมือนกับท่อนไม้แบบนี้!?
คำพูดตั้งแต่เขาคุยกับเธอทั้งหมดมันมีแค่ประเด็นเดียวคือพ่อของเธออยู่ที่ไหน?
ทำไมเขาถึงไม่ถามบ้างเลยว่าฉันเป็นยังไงบ้าง?
“ที่ผมมาที่นี่วันนี้ก็เพราะผมต้องการคุยสัญญาธุรกิจกับพ่อของคุณ”
เมื่อเห็นดวงตา และท่าทางที่ซื่อตรง และไร้อาการหยิ่งผยองของอวี้ฮ่าวหราน อารมณ์ไม่พอใจของเฉิงชิวอวี้ก็เบาบางลง
“ถ้าเป็นเรื่องธุรกิจคุณคุยกับฉันก็ได้” เฉิงชิวอวี้ตอบกลับพร้อมกับวางมาดผู้บริหารอย่างที่เธอชอบทำ
เมื่อเห็นฝั่งตรงข้ามวางมาดใส่ อวี้ฮ่าวหรานก็รู้สึกหงุดหงิดอยู่ในใจ
‘ในดินแดนแห่งเทพไม่มีใครกล้าวางท่าทางเหนือกว่าใส่ข้าแบบนี้สักคน แต่มนุษย์ผู้นี้กลับกล้าวางมาดใส่เทพผู้นี้งั้นเหรอ เจ้ารู้ไหมว่าถ้าข้าอยากให้เจ้าตายแค่ไม่ถึงวินาทีเจ้าก็ตายแล้ว!’
อย่างไรก็ตามนั่นเป็นเพียงแค่ความคิดแวบแรก แต่เมื่อเขานึกถึงหน้าถวนถวนที่คิดถึงแม่ และเขาเองก็ต้องมีเงินเอาไว้เลี้ยงลูกเขาก็ต้องสงบใจลง
“บริษัทของผมส่งผมมาเจรจาเรื่องผลิตภัณฑ์ยาจีน และอาหารเสริมกับบริษัทของคุณ อยากให้คุณช่วยซื้อและ…”
อวี้ฮ่าวหรานออกมาจากตึกด้วยความรู้สึกสับสน
“เนี่ยน่ะเหรอที่หลี่หรงบอกว่ายาก? มันก็ไม่เห็นว่าจะยากอะไรเลยนี่นา”
อย่างไรก็ตาม เมื่อตัวเขาเองทำงานเสร็จแล้วเขาจึงโทรไปหาหลี่หรงเพื่อขอที่อยู่บริษัท เพื่อที่เขาจะได้ไปหาเธอเพื่อรายงานเรื่องนี้
จากนั้นไม่นานอวี้ฮ่าวหรานก็นั่งแท็กซี่ไปถึงบริษัทของหลี่หรง แต่แล้วเมื่อเขาเดินไปถึงหน้าทางเข้าบริษัทเขาก็ได้เห็นชายหญิงคู่หนึ่งกำลังฉุดกระชากกันอยู่
ชายหนุ่มผู้นั้นมีอายุไล่เลี่ยกับอวี้ฮ่าวหราน เขาใส่สูท Armani และรองเท้าหนังเงาวับราคาแพง ส่วนผู้หญิงก็คือหลี่หรง!
เมื่อครู่ที่เผชิญหน้ากับนักฆ่าทั้งสองสีหน้าของอวี้ฮ่าวหรานไม่มีการเปลี่ยนแปลงเลยแม้แต่น้อย แต่เมื่อเขาเห็นหน้าของชายหนุ่มผู้นี้ อวี้ฮ่าวหรานกลับกัดฟันกรอดและเดินตรงเข้าไปหาทันที และพูดขึ้นด้วยเสียงต่ำว่า “อู๋เส้าฮัว!”
แม้แต่อวี้ฮ่าวหรานก็ยังประหลาดใจกับตัวเองว่าทำไมตอนนี้เขาเหมือนกับควบคุมตัวเองไม่อยู่เมื่อเจอกับชายผู้นี้
ทางด้านของอู๋เส้าฮัวเมื่อได้ยินคนเรียกชื่อตัวเองด้วยเสียงต่ำเขาก็หันขวับมาทันที และเมื่อเขาเห็นอวี้ฮ่าวหรานที่แต่งตัวด้วยชุดล้าสมัย และในมือยังถือกระเป๋าเอกสารเก่า ๆ เขาก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น
“ฮ่าฮ่าฮ่า บ้าเอ๊ยฉันก็นึกว่าใคร ที่แท้ก็เป็นลูกเขยขยะของตระกูลหลี่นี่เอง เอ๊ะ ว่าแต่แกตายไปแล้วไม่ใช่เหรอเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ไหงแกมาอยู่ตรงนี้ได้ล่ะเนี่ย? อ้อใช่ แกรู้หรือเปล่าว่าในตอนที่แกไม่อยู่เมียของแกมันต้องตายเพราะแก แกรู้บ้างไหม ฮ่าฮ่าฮ่า”
ถึงแม้ว่าหลี่หรงจะยังคงโกรธอวี้ฮ่าวหรานอยู่ในใจ แต่เมื่อเธอเห็นว่าอู๋เส้าฮัวรังแกพี่เขยของเธอแบบนี้เธอก็รู้สึกหดหู่และเวทนาในตัวเขา
“พี่เขย พวกเรากลับบ้านกันเถอะ อย่าไปสนใจอะไรกับไอ้คนแบบนี้เลย”
หลี่หรงกังวลใจว่าอวี้ฮ่าวหรานจะเจ็บช้ำใจไปมากกว่าเดิมหากยังอยู่ที่นี่ต่อไป เพราะอู๋เส้าฮัวมีสถานะที่สูงกว่าพวกเขาทั้งคู่ ไม่ว่าอู๋เส้าฮัวจะดูถูกพวกเขายังไงพวกเขาก็ไม่อาจตอบโต้ได้
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸]