ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 80

“ผู้มีเกียรติห้องวีไอพีหมายเลข 4 เสนอราคา 3.5 ล้านหยวน!”

ท้ายที่สุด อวี้ฮ่าวหรานยอมกัดฟันสู้ไปจนถึง 3.5 ล้านหยวน!

ราคานี้ทำให้ผู้คนในห้องโถงประมูลถึงกับแสดงสีหน้าโง่งม และทำให้คนที่อยู่ในห้องวีไอพีหมายเลข 2 ยอมตัดใจ

การประมูลจบลงที่ราคานี้และอวี้ฮ่าวหรานก็ได้กำไลหยกแสนแพงอันนี้มาด้วยสีหน้าขมขื่น

หลังจากกำไลชิ้นนี้ประมูลจบ อวี้ฮ่าวหรานก็ไม่ประมูลของชิ้นอื่นต่อเพราะมันไม่มีของอะไรแล้วที่มีพลังวิญญาณสถิตอยู่

และหลังจากการประมูลจบลง อวี้ฮ่าวหรานพลันเดินออกมาจากห้องวีไอพีหมายเลข 4 พร้อมกับกำไลหยก และหวังเหยียนก็เดินตามมาออกมาด้วยติด ๆ

“น้องอวี้ นายเพิ่งจะประมูลสู้กับคนที่อยู่ในห้องวีไอพีหมายเลข 2 อย่างดุเดือดไป ฉันเกรงว่าระหว่างทางกลับบ้านของนายคงไม่ปลอดภัยเท่าไหร่ ให้ฉันไปส่งนายให้เอาไหม?” หวังเหยียนเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าเป็นห่วง

“ไม่เป็นไรหรอกผมรับมือได้!”

อวี้ฮ่าวหรานยิ้มให้กับหวังเหยียน พร้อมกับส่ายหัวอย่างสุภาพและเดินจากไป

ไร้สาระ! ใครกันที่มันจะมีความสามารถพอที่จะแย่งของไปจากเขาได้!

แต่แล้วหลังจากขับรถออกไปได้ไม่ไกลนัก รถของเขาก็ถูกขวางเอาไว้โดยรถ SUV สีดำ 3 คัน

“ไอ้หนุ่ม ลงมาคุยกับฉันซะดี ๆ!”

อวี้ฮ่าวหรานระอาใจเป็นอย่างมาก ดูเหมือนว่าวันนี้จะไม่ใช่วันดีสักเท่าไหร่ที่เขาออกมาเตร็ดเตร่นอกบ้านสินะ?

มีคนหาเรื่องเขาอีกรอบแล้ว!

“แกเป็นคนที่อยู่ในห้องวีไอพีหมายเลข 4 ใช่ไหม?”

ชายในชุดสูทดำ 10 คนลงมาจากรถ SUV ทั้ง 3 คันด้วยสีหน้าดุดัน พวกเขาแต่ละคนล้วนแล้วแต่มีร่างกายที่กำยำดูน่าเกรงขาม และคนที่ดูเป็นหัวหน้ากลุ่มคนพวกนี้เป็นชายวัยกลางคนที่มีรูปร่างสมส่วนเต็มไปด้วยมัดกล้าม

“พวกแกคนที่อยู่ในห้องวีไอพีหมายเลข 2 สินะ?” อวี้ฮ่าวหรานลงจากรถเช่นกันพร้อมกับถามกลับ

เมื่อเห็นท่าทางของฝั่งตรงข้าม อวี้ฮ่าวหรานก็เดาได้ว่าคนพวกนี้คงไม่ได้มาขอซื้อกำไลหยกต่อ แต่น่าจะมาเพราะจะปล้นกำไลหยกไปจากเขามากกว่า

“รู้แล้วก็ดี! ส่งกำไลหยกนั่นมาให้ฉันซะ แล้วฉันจะปล่อยแกไปโดยที่ไม่ทำอะไรแก!”

หัวหน้ากลุ่มชายชุดสูทตะโกนขึ้นด้วยน้ำเสียงข่มขู่

“กำไลหยกนี้มันก็แค่กำไลหยกธรรมดา ๆ ไม่มีอะไรพิเศษ ทำไมพวกแกถึงอยากได้มันนัก?”

อวี้ฮ่าวหรานจ้องเขม็งไปที่หัวหน้ากลุ่มฝั่งตรงข้ามพร้อมกับยิงคำถามหยั่งเชิงเพื่อดูว่าฝั่งตรงข้ามรู้เรื่องกำไลหยกนี้มากน้อยแค่ไหน

“เหอะ! คนธรรมดาอย่างแกจะไปรู้ได้ยังไงว่ากำไลหยกนั่นมันล้ำค่าแค่ไหน แกไม่มีทางเข้าใจความหมายของพลังวิญญาณและผู้เชี่ยวชาญแน่นอน!”

หัวหน้ากลุ่มคนชุดสูทเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าดูถูก ถึงแม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจว่าทำไมไอ้หนุ่มนี่มันถึงแย่งประมูลกำไลหยกไปจากเขา แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นวันนี้เขาต้องได้กำไลหยกนี้ไปให้ได้!

ทางด้านของอวี้ฮ่าวหราน เมื่อได้ยินสิ่งที่ฝั่งตรงข้ามเอ่ยออกมาคิ้วของเขาเลิกขึ้นทันที ดูเหมือนว่าพวกผู้บ่มเพาะหรือตามที่คนในโลกนี้เรียกตัวเองว่าพวกผู้เชี่ยวชาญ คนพวกนี้สามารถมองเห็นพลังวิญญาณที่สถิตอยู่ในพวกของโบราณได้เหมือนกันสินะ?

ถ้างั้นมันก็ไม่น่าแปลกใจอะไรที่ของโบราณแบบที่มีพลังวิญญาณสถิตอยู่มันจะเป็นของที่หายากเป็นอย่างมาก

“สรุปแล้วแกจะไม่ให้ฉันใช่ไหม! ได้! งั้นพวกฉันคงจะต้องใช้กำลังสักหน่อยแล้ว!”

เมื่อพูดจบหัวหน้ากลุ่มคนชุดสูทโบกมือส่งสัญญาณให้ลูกน้องของตัวเองวิ่งเข้าไปหาอวี้ฮ่าวหรานทันที

“เหอะ! พวกมดแมลง!”

เมื่อเห็นว่าฝั่งตรงข้ามลงมือก่อน อวี้ฮ่าวหรานก็ไม่เกรงใจอีกต่อไป เขาวิ่งสวนเข้าไปหากลุ่มคนใส่ชุดสูทเช่นกัน

คนแรกที่วิ่งนำหน้าสุดคือผู้โชคดีรายแรกที่โดนลูกถีบของอวี้ฮ่าวหรานเข้าไปเต็ม ๆ จนกระเด็นกลับไปชนกับพรรคพวกที่วิ่งตามหลังมาจนล้มระเนระนาด

“หืม?”

หัวหน้ากลุ่มคนชุดสูทเมื่อเห็นแรงถีบที่ไม่ธรรมดาของอวี้ฮ่าวหราน เขารีบตะโกนสั่งขึ้นทันที

“ถอยกลับมาให้หมด!”

ด้วยแรงถีบที่สามารถถีบคนของเขาจนลอยละลิ่วกลับหลังไป 4-5 เมตร หัวหน้ากลุ่มคนชุดสูทรู้ได้ทันทีว่าอวี้ฮ่าวหราน ไม่ใช่ชายหนุ่มธรรมดา ๆ อย่างที่เขาเข้าใจในตอนแรก ดังนั้นต่อให้เขาส่งลูกน้องของตัวเองเข้าไปทั้งหมดมันก็ไม่ต่างอะไรกับส่งคนของตัวเองไปรนหาที่ตาย

เขาต้องลงมือเอง!

หัวหน้ากลุ่มคนชุดสูทโคจรพลังปราณไปทั่วร่างอย่างฉับพลัน จากนั้นเขาถีบตัวออกไปจากจุดที่ยืนอยู่จนฝุ่นฟุ้งตลบพุ่งเข้าไปหาอวี้ฮ่าวหรานด้วยความเร็วเหนือมนุษย์พร้อมกับง้างหมัดชกออกไปอย่างเต็มแรง!