ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 91

บทที่ 91 เซอร์ไพรส์ถวนถวน

“พ่อ เจ้าเครื่องจักรสีขาว ๆ เมื่อกี้มันตัวใหญ่จังเลย แถมมันยังขยับไปมาได้เร็วอีกต่างหาก ถวนถวนไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อนเลย!”

ถวนถวนเอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าตื่นเต้นพร้อมกับแสดงท่าทางเหมือนแขนกลที่กำลังทำงาน

“พ่อจ๋า ในอนาคตหนูอยากสร้างเครื่องจักรแบบนั้นบ้างจังเลย!”

“ได้เลย ถ้าลูกอยากเรียนเดี๋ยวพ่อจะส่งลูกให้ไปเรียนวิธีสร้างพวกมันเองถ้าลูกต้องการ!”

อวี้ฮ่าวหรานเอ่ยขึ้นเอาใจลูกสาวของเขาเอง

ภาพนี้ทำให้ผู้จัดการหวังอดไม่ได้ที่จะขบขันในใจ

ถวนถวนน่าเอ็นดูดีจริง ๆ และยิ่งไปกว่านั้น อวี้ฮ่าวหรานผู้เด็ดขาดกลับมีด้านที่อ่อนโยนแบบนี้ด้วย

ต่อมาอวี้ฮ่าวหรานพาถวนถวนไปที่ห้องเด็กเล่นที่เพิ่งปรับปรุงเสร็จหมาด ๆ

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ห้องเด็กเล่นที่เพิ่งถูกปรับปรุงใหม่มันไม่ได้ดูเก่าทรุดโทรมอีกต่อไปแล้ว หลังจากถูกขยายพื้นที่ให้ใหญ่ขึ้นและเพิ่มเครื่องเล่นเข้าไปอีกเป็นจำนวนมาก ตอนนี้มันได้กลายเป็นเหมือนสวนสนุกย่อย ๆ ไปแล้ว

แน่นอนว่าเมื่อเห็นสถานที่แบบนี้ ถวนถวนตะโกนลั่นด้วยสีหน้าเบิกบานทันที

“พ่อจ๋า ถวนถวนชอบเซอร์ไพรส์ของพ่อที่สุดเลย! ห้องนี้น่าสนุกที่สุดไปเล้ย!”

เด็กน้อยรีบวิ่งไปปีนป่ายขึ้นไปยังจุดยอดสุดของปราสาทยางสูบลมและไถลตัวลงมาตามสไลเดอร์พร้อมกับหัวเราะร่า

“พ่อจ๋า ฮ่าฮ่าฮ่า สนุกจังเลย! ฮ่าฮ่า เมื่อกี้ ถวนถวนปีนขึ้นไปสูงมากเลย!”

อวี้ฮ่าวหรานยิ้มไม่ฮุบเมื่อเห็นลูกของเขาหัวเราะอย่างอย่างมีความสุข

หลังจากปล่อยให้ถวนถวนเล่นสนุกอยู่พักใหญ่กับบรรดาเครื่องเล่นต่าง ๆ ในห้อง อวี้ฮ่าวหรานจึงเดินไปอุ้มถวนถวนที่เหงื่อแตกเต็มตัวขึ้นมาบนอก

ต้องรู้ว่าห้องนี้มีช่องปรับอากาศติดอยู่ทั่วห้อง ดังนั้นการที่ถวนถวนเหงื่อแตกเยอะขนาดนี้มันแสดงให้เห็นว่าเด็กน้อยเล่นสนุกมากขนาดไหน

“ถวนถวน ในอนาคตพ่อจะให้ลูกหลานของพนักงานพ่อเข้ามาเล่นในห้องนี้ด้วย ต่อไปลูกจะมีเพื่อนเล่นเพิ่มขึ้นอีกเยอะเลยล่ะ”

“ดีจัง! ถวนถวนอยากเล่นสนุกกับเพื่อนเยอะ ๆ!”

จากนั้นอวี้ฮ่าวหรานหันกลับไปพูดกับผู้จัดการหวัง “ในเมื่อตอนนี้ห้องนี้ปรับปรุงเสร็จแล้ว คุณช่วยประกาศออกไปให้พนักงานทุกคนในบริษัททราบด้วยว่า นับจากนี้หากพวกเขาไม่มีเวลาดูแลลูกของพวกเขาเอง พวกเขาสามารถพาลูก ๆ ของพวกเขามาเล่นในห้องนี้ได้โดยไม่มีค่าใช้จ่ายใด ๆ อ้อแล้วอย่าลืมจัดตำแหน่งพนักงานมาดูแลที่นี่ด้วยสัก 2-3 คน เลือกคนที่มีคุณสมบัติเหมาะสมสักหน่อย เอาคนที่มีความอดทนสูงและรักเด็ก”

ผู้จัดการหวังแสดงสีหน้าประหลาดใจทันทีเมื่อได้ยินคำสั่งนี้

“ท่านประธาน คุณแน่ใจแล้วเหรอว่าจะเปิดห้องนี้ให้กับพนักงานทุกคน?”

“ใช่สิมันแปลกตรงไหน? จุดประสงค์เริ่มแรกที่ผมให้ปรับปรุงห้องนี้เป็นเพราะผมต้องการให้ลูกผมได้มาเล่นรวมไปถึงลูก ๆ ของพนักงานที่ติดปัญหาไม่สามารถทิ้งลูกเอาไว้ที่บ้านตามลำพังได้ ผมต้องการให้ทุกคนในบริษัทได้ใช้ประโยชน์จากมัน”

อวี้ฮ่าวหรานตอบกลับด้วยสีหน้าจริงจัง

ผู้จัดการหวังอดไม่ได้ที่จะเผยรอยยิ้มภาคภูมิใจออกมา เขารู้สึกดีเป็นอย่างมากที่ได้รับใช้เจ้านายที่รักลูกน้องแบบนี้

“ประธานอวี้ช่างคำนึงถึงพนักงานในบริษัทจริง ๆ ทุกวันนี้มันเป็นเรื่องยากมากที่จะหาเจ้านายได้อย่างท่านประธาน! อันที่จริงตัวผมเองก็มีลูกสาวอยู่เช่นกันซึ่งช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้พาเธอออกไปเที่ยวเล่นที่ไหนเลย นับจากนี้ผมคงจะพาเธอมาเล่นที่นี่บ่อย ๆ ถือว่าเป็นการทำให้ผมกับลูกสาวได้ใกล้ชิดกันมากยิ่งขึ้นไปอีก!”

“เอาเลย สิ่งนี้แหละที่ผมต้องการให้พนักงานทุกคนของผมรู้สึก” อวี้ฮ่าวหรานพยักหน้า

เมื่อถึงช่วงบ่าย หลังจากจัดการงานทุกอย่างในบริษัทเรียบร้อย อวี้ฮ่าวหรานก็พาถวนถวนออกจากบริษัท

ระหว่างทาง อวี้ฮ่าวหรานขับรถผ่านตลาดขายของเก่า ซึ่งมันทำให้เขานึกได้ว่าเขาควรเขาเอากำไลหยกที่เขาเพิ่งซื้อมาและใช้เสร็จแล้วขายทิ้งไปซะ

เมื่อคิดได้เช่นนี้ อวี้ฮ่าวหรานเลี้ยวรถไปจอดตรงที่จอดรถของตลาดและเดินอุ้มถวนถวนเข้าตลาดไปอย่างรวดเร็ว