ท่านเทพกลับมาเป็นคุณพ่อ[神尊归来当奶爸] นิยาย บท 96

บทที่ 96 ลูกค้าอยู่ตรงนี้

ชายวัยกลางคนชมอวี้ฮ่าวหรานด้วยความจริงใจ เขานิยมชมชอบในความสามารถของอวี้ฮ่าวหรานเป็นอย่างมาก

ในทางกลับกัน อวี้ฮ่าวหรานไม่ได้ใส่ใจอะไรกับคำชมของชายวัยกลางคนเลย ตอนนี้เขาอยากจะกลับบ้านเต็มแก่เพื่อไปคิดหาวิธีหาลูกค้ารายใหญ่หลังจากเดินดูของในตลาดอีกสักพัก

ถึงแม้จะเห็นว่าอวี้ฮ่าวหรานไม่ได้สนใจอะไรกับตัวเองสักนิด ชายวัยกลางคนกลับไม่ถือโทษโกรธอะไรเลย เขายังคงพูดต่อไปด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

“น้องชาย ในฐานะที่นายช่วยฉันเอาไว้ไม่ให้เสียเงิน 6 ล้านไปแบบเปล่า ๆ ฉันขอเลี้ยงข้าวนายสักมื้อได้ไหม?”

ถึงแม้ว่าจะถูกชวนอย่างสุภาพเช่นนี้ อวี้ฮ่าวหรานก็ยังคงไม่รู้สึกสนใจฝั่งตรงข้าม เขาตอบกลับไปแบบตรง ๆ ว่า “ขอโทษทีแต่ผมไม่มีเวลาว่างมากขนาดนั้น หลังจากนี้ผมต้องกลับไปคิดหาวิธีการดึงลูกค้าเพิ่มให้บริษัทผมอีก”

อวี้ฮ่าวหรานเอ่ยถึงปัญหาของบริษัทเขาออกมาแบบไม่รู้ตัว ซึ่งมันน่าจะเป็นเพราะในตอนนี้หัวสมองของเขามีแต่เรื่องนี้ซะส่วนใหญ่

อย่างไรก็ตามเมื่อชายวัยกลางคนได้ยินแบบนี้ แววตาของเขาเปล่งประกายทันทีและรีบถามกลับ “น้องชาย ฉันขอละลาบละล้วงถามสักหน่อยนะ บริษัทของนายขายอะไรงั้นเหรอ?”

“บริษัทของผมขายเครื่องจักรอุตสาหกรรมและชิ้นส่วนของพวกมันผมก็ขายแยก”

ในเมื่อเขาเผลอหลุดปากบอกปัญหาในใจเกี่ยวกับบริษัทของเขาไปแล้ว อวี้ฮ่าวหรานจึงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่บอกรายละเอียดพื้น ๆ แก่ฝั่งตรงข้ามเพิ่ม

“ฮ่าฮ่าฮ่า นี่มันช่างเหมาะเจาะจริง ๆ! น้องชาย ลูกค้าของนายยืนอยู่ตรงนี้แล้วนี่ไง… นายจะไปหาที่อื่นอีกทำไม!”

จู่ ๆ ชายวัยกลางคนระเบิดเสียงหัวเราะขึ้น

“คุณจะซื้อ?”

อวี้ฮ่าวหรานถามกลับด้วยสีหน้างุนงง

มันมีเรื่องบังเอิญขนาดนี้ในโลกด้วยงั้นเหรอ?

“ให้ฉันแนะนำตัวก่อนก็แล้วกัน ฉันหลินป๋อ เป็นเจ้าของบริษัทส่งออกชิ้นส่วนเครื่องจักรอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ บริษัทของฉันชื่อบริษัทเจิ้งไห่”

“อันที่จริงบริษัทของฉันเองก็มีบริษัทผู้ผลิตคอยส่งสินค้าให้อยู่แล้ว แต่ระยะหลัง ๆ มานี้คุณภาพสินค้าที่ได้รับไม่ค่อยเป็นไปตามเกณฑ์สักเท่าไหร่ ฉันเลยกำลังมองหาบริษัทผู้ผลิตใหม่ ๆ อยู่พอดี”

ชายวัยกลางคนที่ชื่อหลินป๋อ แนะนำตัวเองด้วยรอยยิ้มกว้าง จากนั้นเขาพูดต่อ “ในเมื่อวันนี้น้องชายช่วยฉันเอาไว้ครั้งใหญ่ ถ้างั้นฉันจะให้โอกาสน้องชายพาฉันไปดูสินค้าที่น้องชายขาย ซึ่งถ้าหากฉันถูกใจในคุณภาพของสินค้า ฉันจะยอมเปลี่ยนให้บริษัทของน้องชายมาทำสัญญาเป็นบริษัทป้อนสินค้าให้กับบริษัทฉันแทนบริษัทผู้ผลิตเดิม!”

อวี้ฮ่าวหรานรู้สึกว่ายิ่งเขาฟังเขาก็ยิ่งประหลาดใจมากขึ้นเท่านั้น ทุกอย่างมันดูเหมาะเจาะเกินไปรึเปล่า? ทำไมเหตุการณ์นี้มันเหมือนกับมีคนเขียนบทขึ้นเลย?

อย่างไรก็ตามนี่มันคือโอกาสที่เขากำลังมองหาอยู่พอดี เพราะฉะนั้นเขาจะพลาดไม่ได้!

เมื่อคิดได้เช่นนี้ อวี้ฮ่าวหรานรีบพาฝั่งตรงข้ามไปที่บริษัทของเขาทันที!

…

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง อวี้ฮ่าวหรานก็พาหลินป๋อมาถึงแผนกการผลิตในบริษัทของเขา

หลินป๋อพยักหน้าด้วยความพึงพอใจเมื่อเห็นขั้นตอนการผลิตที่ทันสมัยและเป็นระเบียบแถมยังมีประสิทธิภาพมากอีกต่างหาก

และที่สำคัญ ที่นี่มันสะอาดอย่างน่าเหลือเชื่อซึ่งแสดงให้เห็นถึงความใส่ใจในทุกอย่างของบริษัทนี้

ถัดมา อวี้ฮ่าวหรานพาหลินป๋อเดินชมไปทั่วทุกแผนกของบริษัทเพื่อแสดงให้เห็นว่าบริษัทของเขาพร้อมขนาดไหนกับการทำธุรกิจ

“ฮ่าฮ่า น้องฮ่าวหราน ฉันละอายใจจริง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ฉันประเมินนายต่ำไป ไม่นึกเลยว่านายจะมีความสามารถบริหารบริษัทขนาดใหญ่ได้ยอดเยี่ยมแบบนี้ ทุกอย่างในบริษัทของนายนี่มันช่างดูเป็นมืออาชีพทุกกระเบียดนิ้ว!”

เมื่อเดินไปถึงโกดังเก็บสินค้า หลินป๋อก็อดไม่ได้ที่จะเอ่ยชมอวี้ฮ่าวหรานอีกรอบด้วยสีหน้าพึงพอใจ

อันที่จริงก่อนมาที่นี่เขาไม่ได้คาดหวังอะไรมากมาย เขาแค่ต้องการมาตอบแทนบุญคุณโดยคิดเอาไว้ในใจว่าเขาคงจะสั่งซื้อสินค้ามูลค่าสัก 1-2 ล้านหากสินค้ามันไม่แย่มากจนเกินไป เขาไม่คิดว่าบริษัทที่บริหารโดยคนหนุ่มแบบนี้จะดีเด่นอะไรมากมายนัก

แต่แล้วตอนนี้เมื่อได้เห็นบริษัทของอวี้ฮ่าวหรานจนทั่ว ความคิดในใจของเขาก็เปลี่ยนไปจนหมด ด้วยถึงแม้ว่าจะไม่นึกถึงเรื่องบุญคุณอะไรนั่น เขาก็ยินดีที่จะซื้อสินค้าของอวี้ฮ่าวหรานแน่นอน!

เขาไม่คิดเลยว่าอวี้ฮ่าวหรานจะบริหารบริษัทใหญ่ได้ดีขนาดนี้แถมคุณภาพสินค้ายังดีมาก ๆ อีกต่างหาก บริษัทนี้ควรค่าแก่การเป็นคู่ค้าด้วยแน่นอน!

“ชิ้นส่วนพวกนี้ที่บริษัทของน้องฮ่าวหรานผลิตนี่คุณภาพดีจริง ๆ มันดีกว่าบริษัทผู้ผลิตปัจจุบันที่ฉันทำสัญญาเอาไว้คนละระดับกันเลย แต่เสียอย่างเดียวราคาของน้องฮ่าวหรานแพงกว่าอยู่เล็กน้อย”