แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 591

ฉินกวนไห่มองเฉินโม่ มีความตกใจเล็กน้อย "นายคือเฉินไต้ซือ?"

"ก็แค่เจ้าเด็กน้อยคนหนึ่งนี่นา แต่ช่างกล้าเรียกแทนตนว่าไต้ซือ!"

เฉินโม่เหลือบมองเขา ไม่ได้สนใจอะไร แต่หันมาหยิบยาเสริมจิตให้กับท่านจินกิน

ท่านจินลุกขึ้นยืน ไอออกมาสองที พนมมือและยิ้มขมขื่น "เฉินไต้ซือ บุญคุญที่ผมติดค้างคุณไว้ ชาตินี้คงจะคืนไม่หมดแล้วละครับ!"

เฉินโม่พูดว่า "ท่านจินไม่ต้องเกรงใจ ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะฉัน ให้ฉันมาจบสิ้นมันเองเถอะ!"

เฉินโม่หันหลังไปจ้องมองฉินกวนไห่อย่างเย็นชา "รังแกเพื่อนของฉัน ยึดครองคฤหาสน์ของฉัน นาย ไม่มีอะไรอยากจะพูดกับฉันงั้นหรอ?"

ฉินกวนไห่เงยหน้าหัวเราะ "ตลก นายทำลายพลังบำเพ็ญของลูกศิษย์ฉัน ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับนายเลย แต่นายกลับมาต่อว่าฉันเนี่ยนะ!"

"อีกอย่าง สถานที่ที่มีพลังทิพย์มากมายเช่นนี้ มีไว้ให้กับสำหรับผู้เป็นใหญ่เท่านั้น มีสิทธิ์อะไรมาบอกว่าเป็นของนาย!"

ในเวลานี้ ลูกศิษย์สำนักโยวหลานที่แยกย้ายกันฝึกฝนอยู่ด้านข้าง เมื่อได้ยินเสียงดังโหวกเหวก จึงต่างพากันรีบมา

ผู้นำคนแรก ก็คือหยวนชิงซาน

เมื่อมองเห็นเฉินโม่ หยวนชิงซานที่กำลังรีบวิ่งมาถึงกับสะดุดจนเกือบล้ม

"ศิษย์พี่ ในเมื่อเฉินไต้ซือยังไม่ตาย งั้นพวกเรารีบคืนสถานที่แห่งนี้ให้กับเฉินไต้ซือแล้วกลับภูเขาโยวหลานกันเถอะครับ!"

หยวนชิงซานยืนอยู่ข้างกายฉินกวนไห่ โค้งคำนับพูดออกมาอย่างวิงวอนขอร้อง

แล้วหันหลังไปทำความเคารพให้กับเฉินโม่ "เฉินไต้ซือ พวกเราถูกข่าวลือหลอกลวง ไม่ได้จงใจอยากจะล่วงเกิน หวังว่าคุณจะให้อภัยครับ!"

"หากว่าเฉินไต้ซืออนุญาต พวกเราจะรีบจากไปกันทันทีครับ"