ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 1086

เนลล์พูดขึ้นใหม่ “ฉันจะเรียกคุณเองถ้าฉันทำธุระเสร็จแล้ว”

กิดเดียนอดไม่ได้ที่จะยิ้มให้กับท่าทางเขินอายของเธอ

“ได้ ระวังด้วยนะครับ เสร็จแล้วก็เรียกผมแล้วกัน”

“อืม”

กิดเดียนจึงเปิดประตูออกไป

ราว ๆ สามนาทีต่อมา เสียงเหนียมอายของเนลล์ก็ดังออกมาจากข้างใน

“ฉันเสร็จแล้วค่ะ”

จากนั้นเขาจึงเปิดประตูเข้าไปอีกครั้ง จัดเสื้อผ้าของเธอให้เรียบร้อย แล้วอุ้มเธออกมาอีกครั้ง

เนลล์นอนอยู่บนเตียง เมื่อลูกที่อยู่ในเปลตื่นขึ้นมา

กิดเดียนอุ้มพวกเขาออกมาแล้วเปลี่ยนผ้าอ้อมตามคำแนะนำของเนลล์จากนั้นจึงป้อนนมให้กับพวกเขา

ทารกน้อยยังเล็ก เพราะพวกเขาเป็นฝาแฝดกัน เนลล์จึงให้ลูกดื่มนมจากเต้าเพียงอย่างเดียวไม่ได้

ดังนั้นพวกเขาจึงดื่มนมจากเต้าและเสริมด้วยนมผง

โชคดีที่เจ้าตัวน้อยทั้งสองคนแข็งแรงดี เมื่อพวกเขาได้จับขวดนม พวกเขาจะจับไว้แน่น จนบางครั้งเนลล์ก็ดึงขวดนมออกจากพวกเขาไม่ได้

ในช่วงสองวันที่ผ่านมา นายท่านลีย์และท่านผู้หญิงควินตันมาทุกวัน

เหตุผลหนึ่งก็คือมาดูเหลนของพวกท่าน ส่วนอีกเหตุผลหนึ่งก็คือมาเยี่ยมเนลล์

ท่านผู้หญิงรู้ว่าครั้งนี้เนลล์ลำบากมาก ท่านจึงซื้อต้นไวเบอร์นัมที่น่ารักให้เป็นพิเศษ แล้ววางไว้ในคฤหาสน์เฟิงเฉียว

มันเป็นสัญลักษณ์แห่งสันติภาพและความเจริญรุ่งเรือง โดยหวังว่าเนลล์จะหายดีในเร็ววัน และเด็ก ๆ จะได้เติบโตขึ้นอย่างมีความสุข

เนลล์มีความสุขมาก

เจเน็ตมาหาในวันที่สาม

ในตอนแรกเจเน็ตจะมาอยู่เป็นเพื่อนเนลล์ตอนที่เธอจะคลอด แต่เนลล์คลอดก่อนกำหนดเสียก่อน

ในตอนนั้น เจเน็ตยังทำงานอยู่ที่ต่างประเทศกับเลียม เธอจึงกลับมาไม่ทัน

ตอนนี้เธอกลับมาแล้ว เป็นเรื่องปกติที่เธอจะมาหาลูกชายและลูกสาวทูนหัวของเธอก่อน

ลิซซี่กับวีมอนด์น้อยไม่ได้เป็นลูกสาวและลูกชายทูนหัวของเจเน็ต เพราะในตอนนั้นเจเน็ตยังกลุ้มใจเรื่องความสัมพันธ์ของเธอกับเลียม เธอจึงไม่มีอารมณ์จะสนใจเรื่องอื่น

แต่อย่างไรก็ตาม ในคราวนี้ได้แก้ปัญหาทุกสิ่งทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เธอจึงไม่ยอมพลาดโอกาสนี้เป็นเรื่องธรรมดา

เจเน็ตซื้อสร้อยข้อมือทองคำให้พวกเขา ไม่ใช่เพื่ออวยรวย แต่มันเป็นธรรมเนียนสำหรับเด็กทุกคนที่นี่

การสวมสร้อยข้อมือทองคำหลังคลอดถือว่าเป็นการอวยพร

เนลล์ระบายยิ้มออกมา เมื่อมองเจเน็ตหยอกล้อลูก ๆ ของเธอ เด็กน้อยทั้งสองคนโบกแขนอวบอ้วน พยายามจับตุ๊กตาของเล่นที่ห้อยอยู่

ภาพนี้ช่างอบอุ่นหัวใจอย่างไม่น่าเชื่อ

จากนั้นเลียมก็เดินเข้ามา

เพราะเจเน็ตมาก่อน เลียมที่ต้องไปทำงานจึงตามมาไม่ทัน

ที่เขามาในคราวนี้ เขายังมีของขวัญมามอบให้เด็ก ๆ อีกด้วย

เพราะเป็นของขวัญจากทายาทตระกูลกริฟฟิน จึงราคาแพงเป็นธรรมดา

เนลล์ยิ้มออกมาแล้วขอบคุณพวกเขาแทนลูก เมื่อเลียมมองไปรอบห้องแล้วไม่เห็นกิดเดียน เขาจึงถามขึ้นด้วยความสงสัย “แล้วกิดเดียน ลีย์ อยู่ไหนครับ?”

“เขาออกไปทานข้าวน่ะค่ะ”

กิดเดียนอยู่กับเธอตลอด และไม่ได้ไปทำงาน

ตอนนี้อาการของเธอคงที่แล้ว และไม่ได้มีปัญหาร้ายแรงอะไร แนนซี่กับพยาบาลจึงอยู่เป็นเพื่อนเธอ เคธี่และท่านผู้หญิงก็มาเยี่ยมอยู่บ่อยครั้ง ดังนั้นห้องพักผู้ป่วยจึงไม่เงียบเหงาเลย ออกจะครื้นเครงเกินไปสักหน่อยด้วยซ้ำ

ดังนั้นกิดเดียนจึงวางใจที่จะออกไปสักพัก

เลียมพยักหน้ารับ

แค่มองดูสีหน้าของเขาเพียงปราดเดียว เนลล์ก็พอจะเดาออก “คุณอยากให้เขาช่วยอะไรหรือเปล่าคะ?”

“ใช่ มีเรื่องสำคัญ”

น้ำเสียงของเขาค่อนข้างกลัดกลุ้ม ทำให้หัวใจของเนลล์กระตุกขึ้นมาทันที

มีความรู้สึกไม่ดีเกิดขึ้น

“ด่วนเลยเหรอคะ? แต่ถ้าไม่ คุณนั่งรอสักครู่นะคะ เดี๋ยวเขาก็น่าจะกลับมาแล้ว”