ท่านประธานของสามโอรสแห่งสวรรค์พาตัวกลับบ้าน นิยาย บท 130

เจียงเซิงมองดูรูปถ่ายอย่างละเอียด และถึงพบว่า เรเวียร์ไม่ได้เดินเคียงข้างกับแม่ของเธอ แต่จริงๆ แล้วเรเวียร์อยู่ข้างหลังแม่ของเธอมากกว่า แต่จากมุมของภาพนั้นมันดูเหมือนเธอกำลังเดินเคียงข้างกัน

ถ้าพวกเขาเป็นคู่รักกัน พวกเขาคงต้องใกล้ชิดมาก แต่เรเวียร์กับแม่ของเธอไม่ได้แสดงความรักใคร่แต่อย่างใดต่อกันเลย ขนาดเขายังแสดงความเคารพต่อแม่ของเธอเสียอีก?

แม่ของเธอและคุณลุงเรเวียร์เป็นอะไรกันกันแน่ล่ะ?

จู่ๆ แล็ปท็อถูกปิดกะทันหัน

เจียงเซิงหันไปมองชายที่อยู่ข้างๆ เธอประหลาดใจเล็กน้อย "คุณสืบพบเพียงแค่นี้หรือ"

แค่นี้นี่เอง?

ซือเย่เจ๋ววางแขนยาวบนโซฟาด้านหลังเธอแล้วขยับตัวเข้าหาเธอ "จูบผม แล้วผมจะบอกคุณ"

"ไม่บอกก็แล้วไป ฉันจะสืบสวนเอง"

เจียงเซิงยืนขึ้นและเตรียมตัวจะออกไป ซือเย่เจ๋วเอื้อมมือออกไปและดึงเธอเข้าไปในอ้อมแขนของเขา

เธอนั่งตรงเข้าในอ้อมแขนของเขา ท่านี้ไม่ค่อยเหมาะ...

"ซือเย่เจ๋ว อย่าคิดว่านี่คือห้องทำงานของคุณ และคุณสามารถทำอะไรมั่วๆ ได้..." เจียงเซิงผลักเขา แต่อีกฝ่ายจับเธอไว้ในอ้อมแขนของเขาอย่างแน่นขึ้น ไม่มีทีท่าจะปล่อยเธอไป

เมื่อเห็นเธอหน้าแดงด้วยความโกรธ เขาก็เลิกคิ้วเล็กน้อย "อืมหืม ทำอะไรมั่วๆ อะไร"

"ปล่อยนะ" เจียงเซิงกัดฟัน

"จูบผมสิ" ซือเย่เจ๋วเป็นเหมือนคนไร้เหตุผลที่ต้องการเอาเปรียบ

"ฉันไม่..."

"แล้วผมจะจูบคุณ"

ชายคนนั้นแทบไม่ให้โอกาสเธอพูดเลย เขาประคบเข้าริมฝีปากของเธอ เขาใช้ฝ่ามือจับหลังศีรษะของเธอราวกับว่าเขาอยากจะกลืนกินเธอให้หมด แรงดันทางเพศในดวงตาของเขารุนแรงขึ้นมา

เจียงเซิงใจเต้นผิดจังหวะ แต่ทักษะการจูบของเขาดีมากทีเดียว เขาจูบเธอดูดดื่มมากจนเธอหายใจไม่ออก แต่ตอนนี้เธอใจไม่อยู่กับเนื้ออยู่กับตัวแล้ว ขนาดไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรจะต่อต้านอย่างไร ดังนั้นเธอจึงปล่อยเขาทำต่อ

จูบของเขากินเวลานานมากก่อนที่เขาจะละริมฝีปากของเธออย่างไม่เต็มใจ