ทาสรัก นิยาย บท 16

EP15

“…” นิวามองใบหน้าหล่อเหลาด้วยความเจ็บปวดข้างใน ที่ผ่านมาเธอทุ่มเททำดีกับเขามาตลอดแต่ชายหนุ่มกลับตอบแทนเธออย่างด้วยการทำร้ายความรู้สึก หัวใจมันให้อภัยเขาทุกครั้งจนมันเก็บสะสมความปวดร้าวมาเรื่อยๆ

“หรือที่จริงแล้วลืมฉันไม่ได้?”

“คุณยังต้องการคำตอบอะไรจากนิอีก นิคิดว่าคำตอบนิชัดเจนอยู่แล้ว” ความต้องการของเธอมันชัดเจนทุกอย่าง มันติดที่ว่าเธอยังต้องจัดการเรื่องบางอย่างให้ครบกำหนดซะก่อน ถึงแม้ในใจมันยังมีเขาอยู่ก็ตาม ถ้าไม่ยอมตัดขาดจากเขาไปก็ต้องทนวนไปไม่จบสิ้นสักที…

“งั้นหรอ…แต่คำตอบของเธอมันดูขัดกับการกระทำสิ้นดี ถ้าอยากไปจากฉันนักหนาก็ไปถอนหมั้นดิจะยอมหมั้นทำห่าอะไร…”

“นิทำไม่ได้…”

“หึ…ทำไม่ได้ก็อยู่กันแม่งแบบนี้แหละ ทนได้ก็ทน…” ทิศเหนือเว้นเสียงไว้ระยะหนึ่งแล้วเค้นเสียงออกมาอย่างนึกสมเพช ก่อนจะยื่นใบหน้าเข้าไปไกล้ๆที่ใบหูแล้วพูดออกมา “ทนไม่ได้ก็รีบๆตาย…มันน่ารำคาญ”

นิวาจิกปลายเล็บลงที่อกแกร่งแน่นเธอจุกกับคำพูดนั้น ริมฝีปากสั่นระริก ก่อนที่ร่างกายจะเซอีกครั้งเมื่อชายหนุ่มจัดการไซร้คอเธออย่างรุนแรงราวกับประชดประชัน นิวากลั้นใจเก็บความรู้สึกเอาไว้ มันชัดเจนทุกอย่างว่าเขาไม่ต้องการเธอเข้ามาในชีวิต แม้แต่เธอจะตายไปเขาคงไม่แยแส…

เปลือกตาคู่สวยปิดลงยอมรับกับสถานการณ์ที่กำลังจะเกิดขึ้น ก่อนที่มือหนาจะเริ่มบีบเคล้นตามเรือนร่างอรชรสลับกับดูดเม้มซอกคอขาวเนียน ไม่นานทิศเหนือก็ดึงสายชุดคลุมออกเป็นจังหวะเดียวกันกับที่เขาหยุดการกระทำ ชุดคลุมค่อยๆไหลออกจากบ่าแกร่ง…

“…” นิวามองภาพตรงหน้าด้วยแววตาสั่นระริก ก่อนที่ทิศเหนือจะทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้นวมไกล้ๆ มือหนาเลื่อนไปจับอะไรบางอย่างแล้วออกแรงดึงหนึ่งทีอย่างแรง… “อ๊ะ…โอ๊ย!”

พรึบ !

“ลุกขึ้น…”

น้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยบอก นิวาที่ถูกโซ่รัดข้อเท้าจากการกระทำของทิศเหนือร้องอุทานออกมาด้วยความเจ็บร่างกายเธอล้มนอนลงบนพื้น ความเจ็บจากข้อเท้าทำให้เธอต้องจำใจลุกขึ้นมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยใบหน้าเบ้…

“นิเจ็บ…ผะ…ผ่อนแรงลงได้มั้ย”

“คลานเข้ามา แล้วฉันจะบอก” ขอบตามันเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างกลั้นไม่อยู่ความอดทนของเธอมันขาดสะบั้น มันโหดร้ายเกินกว่าจะรับไหว ความทรมานทำให้เธอต้องคลานเข้าไปนั่งตรงหน้าของชายหนุ่ม ก่อนที่ปลายนิ้วชี้จะเชยคางมนขึ้นแล้วพูดออกมา “ขึ้นอยู่กับความพอใจของฉัน ทำได้ก็รอด ทำไม่ได้ก็ต้องทนไป…”

นิวาลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ริมฝีปากสั่นเทาพูดอะไรไม่ออก เธอรู้ดีว่าทิศเหนือกำลังบีบบังคับให้ตัวเองถอนหมั้นด้วยการทำให้เธอตายทั้งเป็น และหลังจากนั้นเธอก็จะอยู่ในฐานะทาสกามของเขาต่อไปอย่างที่ชายหนุ่มต้องการ…

“จำสิ่งที่คุณทำกับนิไว้ด้วยนะคะว่าวันนี้คุณทำอะไรกับนิบ้าง…”

“ฉันไม่จำเป็นต้องจดจำเรื่องของเธอ”

“กรี๊ดดดดดด…!” ทิศเหนือออกแรงดึงโซ่ให้แน่นขึ้นอีกหนึ่งระดับจนหญิงสาวกรีดร้องออกมา เธอเหลือบมองข้อเท้าตัวเองที่มันเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ หยดน้ำตาสีใสหยดแหมะลงบนพื้นไม่กล้าแม้แต่จะอ้าปากพูดอะไรออกมาสักคำ…

“อมคxxให้กูเสร็จ” สรรพนามที่ถูกเรียกเปลี่ยนไปจากเดิมทำให้ใบหน้าหวานซีดเผือด ตอนนี้คนตรงหน้าเธอเขาเริ่มน่ากลัวมากขึ้นเรื่อยๆ นิวาเม้มปากแน่นแล้วเริ่มทำตามความต้องการของเขา…

มือบางเอื้อมไปจับที่โคนด้วยอาการหวาดหวั่น ภาพตรงหน้าพล่าเบลอ เธอค่อยๆไล่พรหมจูบตามลำท่อนขึ้นมาจนถึงหัวหยักแล้วหยุด ความเจ็บที่ข้อเท้าทำให้หญิงสาวต้องกล้ำกลืนทำมันต่อ

ปลายลิ้นนุ่มนิ่มแตะลงที่ปลายจุดเสียวเธอเขี่ยมันเล่นสักระยะจนน้ำหล่อลื่นผลนิออกมาอย่างอัตโนมัติ สายตาเรียบนิ่งมองการกระทำของเธอด้วยสายตานึกสมเพช

“ห่วยแตกว่ะ”

“อื้อ!!!” ร่างเล็กสะดุ้งตกใจเธอรีบอ้าปากงับหัวเห็ดแล้วโยกศีรษะปรนเปรอความเสียวให้กับชายหนุ่ม เปลือกตาคู่สวยปิดลงขนตาแพงอนเปียกชุ่ม มือบางจับโคนเอาไว้ให้ถนัด…

“ลืมตาขึ้นมา”

นิวาเปิดเปลือกตาขึ้นเธอทำอยู่แบบนั้นออกแรงมากขึ้นเรื่อยๆแต่กลับไร้วี่แววว่าทิศเหนือจะยอมผ่อนโซ่ที่ข้อเท้าให้ น้ำกามเหนียวหนืดเจือปนกำน้ำลายในโพรงปากนุ่มส่งผลให้หญิงสาวเกิดอาการสะอิดสะเอียนเธอผละใบหน้าออกแล้วหอบหายใจ…

“อึก…ทะ…ทำไมคุณไม่ยอมปล่อยยอมผ่อนโซ่ให้นิสักที…” เธอถามออกไป พร้อมกับยกหลังมือขึ้นปาดริมฝีปากออก ใบหน้าฉายแววปวดร้าว…

“ช่วยไม่ได้ ก็ยังไม่พอใจ” ยิ่งได้ยินคำตอบนิวาก็หน้าชาวาบ เธอจำใจต้องอ้าปากงับแก่นกายใหญ่อีกครั้งคราวนี้เธอกดหัวลงมาจนถึงครึ่งท่อนเหมือนที่เคยโดนกระทำเมื่อวาน ถึงแม้ความยาวจะถลำลึกลงมาถึงลำคอเธอก็ไม่มีทางเลือก เกาะต้นขาแกร่งเอาไว้แล้วออกแรงโยกศีรษะอีกครั้ง…