ทาสรัก นิยาย บท 21

EP20

“มันควรเป็นสิทธิ์ของนิไม่ใช่หรอคะ…” ทันทีที่ได้ยินคำตอบแรงจากเท้าหนาก็บดขยี้ลงบนหลังมือเนียนแรงกว่าเดิม ชายหนุ่มขบกรามแน่นที่เธอพูดขัดความต้องการของตัวเองส่งผลให้ใบหน้าหวานเบ้ด้วยความเจ็บ…

“ก็ลองดูจะได้รู้ว่าฉันไม่ได้ขู่”

“โอ๊ย!” นิวาเม้มปากเข้าหากันเป็นเส้นตรงสายตาตวัดมองทิศเหนือ เธอไม่ได้พูดอะไรกลับไปอีก เพียงเฝ้ารอเวลาที่ชายหนุ่มจะพูดจบเพราะอาการเจ็บตรงมือมันเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ …

“ข้อสุดท้ายคำสั่งของฉันคือเด็ดขาด เธอต้องทำตามทุกอย่างโดยไม่มีข้อแม้”

นิวาหยุดชะงักกับกฎข้อสุดท้าย ซึ่งมันเอาเปรียบกันอย่างเห็นได้ชัดเจนแต่แล้วยังไงมันก็แค่กฎที่ใช้ภายในเวลาไม่กี่เดือนเท่านั้น ทุกอย่างจบกฎบ้าๆ นี้มันก็จะจบตามไปด้วย เธอเม้มปากเป็นเส้นตรงแล้วพยักหน้าตอบ “หมดแล้วใช่มั้ยคะ กฎของคุณ…ถ้าจบแล้วก็ช่วยเอาเท้าออกไปด้วย…”

ทิศเหนือยกเท้าออกแล้วกอดอกมองเธอด้วยแววตานึกสมเพช ร่างเล็กจึงพาตัวเองลุกขึ้นแล้วลูบหลังมือที่แดงเถือกเบาๆ ด้วยใบหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก เด็กสาวกำลังจะก้าวขาเดินหนีแต่กลับถูกน้ำเสียงเรียบนิ่งเอ่ยเรียกดักไว้ซะก่อน…

“แล้วก็ช่วยตามฉันขึ้นมาที่ห้องด้วย…อย่าชักช้า” นิวามองตามแผ่นหลังกว้างที่เดินขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านด้วยสายตาละห้อย ก่อนจะเดินตามไปติดๆ อย่างเลี่ยงไม่ได้ พอเดินเข้ามาข้างในคนตัวเล็กก็หยุดยืนนิ่งไม่กล้าย่างกรายเข้าไป…

หมับ! ทิศเหนือเดินกลับมากระชากร่างเธอแล้วลงกลอนเอาไว้แน่น ก่อนที่เขาจะเดินไปหยิบกระดาษหนึ่งแผ่นที่ร่างไว้ไม่นานเมื่อรู้เรื่องจากเกรียงไกรออกมายื่นไปที่หน้าของนิวา ซึ่งเธอก็ยืนตัวแข็งทื่อเพราะเป็นการมาห้องของชายหนุ่มครั้งแรก ทวามันคงไม่ใช่เรื่องดีนักหรอก…

“สัญญาระหว่างเธอกับฉัน” นิวารับมันมาอ่านดู ทุกข้อระบุไว้อย่างที่เขาพูดทุกอย่าง ตรงข้างล่างของกระดาษมีช่องเซ็นชื่อสองที่ ตรงช่องเจ้านายทิศเหนือลงชื่อตัวเองเรียบร้อยแล้ว รอเพียงนิวาลงชื่อตัวเองเท่านั้นกฎของทั้งสองก็จะเป็นอันเสร็จสมบูรณ์ เห็นแบบนั้นเธอจึงเดินไปหยิบปากกาออกมาเซ็นชื่อตัวเอง

“ทำไมเราต้องมีสัญญานี้ขึ้นมาด้วยละคะ มันก็แค่งานหมั้นจอมปลอม”

“ก็เพราะว่าถ้าเธอทำผิดกฎเมื่อไหร่ บทลงโทษของเธอคือการไปถอนหมั้น แล้วอยู่เป็นทาสบนเตียงของฉันเหมือนเดิมต่อไปยังไงล่ะ…” ทิศเหนือกระตุกยิ้มร้ายกาจ แล้วพลิกด้านหลังกระดาษแผ่นนั้นหลังให้เธอดู มันเป็นสิ่งที่เขาพึ่งพูดจบไปเมื่อกี้ โดยมีดอกจันทน์สีแดงเขียนกำกับประโยคเมื่อกี้เอาไว้…

เท่ากับว่าเธอตกเป็นทาสของเขาอย่างสมบูรณ์แบบและต้องทนอยู่แบบนี้จนกว่างานหมั้นของยิหวามาถึงแม้ทิศเหนือจะเลิกยุ่งกับยิหวาแล้วก็ตาม เกรียงไกรอยากให้เรื่องข่าวเสียๆ หายๆ ของทั้งสองมันหายเงียบซะก่อน โดยที่นิวาต้องยอมทำตามทุกอย่างถ้าหากเธอผิดกฎของทิศเหนือเมื่อไหร่ เงื่อนไขที่ให้ไว้กับเกรียงไกรก่อนหน้านั้นก็จะจบ ซึ่งเธอจะไม่ยอมให้ความตั้งใจแต่แรกของตัวเองมันจบแน่นอน…

“ถ้าคุณคิดแบบนั้นแล้วสบายใจก็เชิญเถอะค่ะ…”

“เธอเป็นคนพูดเองอย่าหาว่าฉันใจร้ายทีหลังก็แล้วกัน” ทิศเหนือพูดพร้อมกับเดินย่างกรายเข้ามาหาเธอมือหนาปลดกระดุมเสื้อลงมาทีละเม็ดจนครบเขาก็กระชากมันออกแล้วโยนทิ้ง…

“…” เรียวขาคู่สวยก้าวถอยหลังด้วยอาการหวาดหวั่น ลำคอระหงลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก…

“ที่แท้ก็เก่งแต่ปาก…” ทิศเหนือพูดตอกหน้าเธอแล้วถอดกางเกงเป็นชิ้นถัดมา ร่างกายเปลือยเปล่าต่อหน้าต่อตานิวา ก่อนที่เขาจะหมุนตัวกลับไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันท่อนล่างเอาไว้ ร่างเล็กจึงเดินไปที่ประตูหวังจะเปิดมันออกไป ทว่าทิศเหนือกลับพูดขึ้นมาซะก่อน หางตาปรายมองเธอจนเด็กสาวแอบเสียวสันหลังวาบสะดุ้งตกใจรีบถอยเข้ามาในห้อง…

“ใครสั่งให้เธอออกไป?”

“คุณจะให้นิอยู่ทำไมคะ เป็นคนไล่ให้นิไปนอนห้องเก็บของเองไม่ใช่หรอ”

“เป็นทาสก็ต้องมีหน้าที่คอยรับใช้ดิว่ะ ห้องฉันมันสกปรกจัดการด้วย” ทิศเหนือพูดออกมา ลิ้นหนาดันกระพุ้งแก้มด้วยท่าทางยียวนกวนประสาท นิวาจึงเดินหายเข้าไปในห้องครัวแล้วเตรียมอุปกรณ์ทำความสะอาด ก่อนที่คนตัวโตจะเดินตามมาติดๆ

“…”

“ทำให้มันสะอาดด้วยล่ะ ฉันเกลียดอะไรที่มันสกปรก…”

ชายหนุ่มยื่นหน้าเข้ามากระซิบบอก ทำเอาใบหน้านวลชาวาบ เขาเน้นคำว่าสกปรกกรอกหูเธอชัดๆ เหมือนต้องการจะสื่อว่าเด็กสาวสกปรกน่าขยะแขยงยังไงยังงั้น…

…

“นะ…นาย…ตื่นแล้วหรอ” ยิหวาที่เดินออกมาจากห้องครัวตกใจหยุดชะงักขาก้าวเดินไม่ออกขนมปังในมือล้วงหล่นลงพื้น เมื่อสายตาของร่างหนาที่นั่งจ้องมองเธออยู่ปลายเตียงคาดคั้นคำตอบด้วยสายตา… “ฉันขอโทษนะที่ถือวิสาสะมานอนห้องของนาย คือฉันไม่มีที่ไปจริงๆ นายอย่าโกรธฉันเลย…”

“ฉันด่าเธอสักคำยัง?”

“นายไม่ตกใจหรอ ที่เห็นฉันอยู่ในห้องตัวเอง” ยิหวาก้มหยิบขนมปังชิ้นนั้นขึ้นมาแล้วเดินมาโยนทิ้งใส่ถังขยะ เธอขยับมาชิดกับผนังห้องทุกการเคลื่อนไหวอยู่ในสายตาของชายหนุ่มตลอด

“ทำบ้าอะไร”

“คือ…” ยิหวาอ้ำอึ้งเธอกำลังคิดอยู่ในใจว่าจะพูดยังไงให้อิฐยอมให้เธออยู่ที่นี้ต่อ ซึ่งความเป็นไปได้มันก็น้อยมากที่เขาจะยอม แต่ถ้าไม่เสี่ยงจะรู้คำตอบได้ไง… “เมื่อคืนนายเมามาก ฉันเลยเช็ดตัวให้ แล้วนายก็อ้วกใส่ฉันเลยต้องหยิบชุดนายใส่ก่อน…”

“แล้ว?” อิฐเสยผมขึ้นลวกๆ สายตาไล่มองคนตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า ยิหวาไม่พูดเขาคงไม่รู้ว่ามีคนขโมยชุดตัวเองใส่

“ฉันเปลี่ยนชุดให้นายด้วย…ฉันไม่เคยทำแบบนี้ให้ใครมาก่อน”

“จะพูดอะไรก็พูดเถอะไม่ต้องอ้อมโลก”

“ฉันไม่มีที่ไปแล้ว…ฉันขออยู่ห้องนายอีกสักอาทิตย์ได้มั้ย ไหนๆ ห้องนี้นายก็ไม่ค่อยมาอยู่แล้ว นายจะให้ฉันทำอะไรก็ได้แลกกับที่พัก ฉันแค่อยากใช้เวลาคิดหาทางเอาตัวรอดก่อน ไม่อยากกลับไปตกนรกตอนนี้…” ยิหวาพูดในสิ่งที่ตัวเองคิดออกมา เธอก้มหน้าหลบสายตา เกิดมานอกจากจะเรื่องแย่งผู้ชายที่ชอบเธอก็ไม่เคยหน้าด้านเท่านี้มาก่อนที่ต้องมาขอความช่วยเหลือผู้ชายตรงหน้า…

“ทำไมฉันต้องช่วยเธอด้วย”

“ฉันไม่รู้จะพึ่งใครแล้ว คนที่คิดว่าจะช่วยกลับไม่สนใจฉันด้วยซ้ำ เพื่อนก็ไม่มีใครคบ มันอาจจะหน้าด้านมากที่ฉันขอนายตรงๆ แบบนี้ แต่ฉันก็ไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตยังไงต่อไปแล้วเงินสักบาทตอนนี้ก็ยังไม่มีติดตัว…”