ทาสรัก นิยาย บท 4

EP03

พูดจบมือหนาก็เกี่ยวแพนตี้ตัวจิ๋วออกจากเรียวขาคู่สวย ก่อนจะแหวกช่องทางรักจากด้านหลังออกแล้วกระแทกแก่นกายใหญ่เกินมาตรฐานใส่อย่างรุนแรงจนสุดโคน..

สวบ!!

“กรี๊ด!” ใบหน้าหวานซบเข้ากับหมอนใบโต ร่างกายฉีกขาดเหมือนมีท่อนเหล็กแข็งๆ สอดเข้ามาในร่าง เธอกัดริมฝีปากแน่นกลั้นความเจ็บเอาไว้จนกรีบปากห้อเลือด ก่อนที่ความรู้สึกโล่งจะตามมาติดๆ เมื่อทิศเหนือถอดแก่นกายที่โอบล้อมไปด้วยเส้นเลือดปูดโปนออก มือหนากระชากเรือนผมสลวยลุกขึ้นแล้วกดศีรษะทุยลงที่หัวหยัก..

“อื้อ!!”

นิวาพยายามดันศีรษะออกแต่กลับถูกมือหนากดลงมามากกว่าเดิมจนความยาวถลำลึกลงคอ เธอหลับตาแน่นเรียวลิ้นสะเปะสะปะ ในวินาทีต่อมาทิศเหนือก็จับหัวเธอโยกแรงๆ ตามความต้องการ..

“อ๊า..”

อ๊อก! อ๊อก! อ๊อก! เสียงของเหลวสีขาวขุ่นเจือปนกับน้ำลายดังขึ้นเป็นจังหวะ นิวาพยายามอ้าปากรับความใหญ่โตอย่างทุลักทุเล ใบหน้าหวานเบ้ด้วยความทรมานกลิ่นคาวของน้ำกามยังคงลอยคละคลุ้งในอุ้งปากจนแทบอยากอาเจียนออกมา จนทิศเหนือพอใจก็ถอดแก่นกายมันวาวออก ของเหลวขาวหนืดจึงไหลเปื้อนตามคางมน...

“อย่าให้ฉันเห็นเธอคายมันออกแม้แต่หยดเดียว” ไม่ทันที่นิวาจะหอบหายใจเข้าปอดเต็มที่ น้ำเสียงเยือกเย็นก็พูดออกมาพร้อมกับบีบคางมนบดขยี้จนเธอต้องยอมกล้ำกลืนมันผ่านลำคอระหงทุกหยาดหยดด้วยสายตาสั่นเครือ...

“นิปวดหัว คะ...คุณเหนือกลับไปเถอะนะ”

“เธอกล้าไล่ฉันงั้นหรอ?”

“นิขอร้องต่างหาก..”

“ปวดหัวหรือนัดผู้ชายมาเอา?” ทิศเหนือเอียงคอถามพร้อมกับขบกรามแน่นยิ่งตอนนี้บ้านเล็กไม่มีใครอยู่ด้วย เขายิ่งไม่ไว้ใจคนตรงหน้า ไหนจะช่วงที่ผ่านมาซึ่งเขาไม่ได้แวะมาที่นี้อีก...

หมับ!

“โอ๊ย! ...นิไม่ได้คิดแบบนั้นเลยนะ” นิวาพยายามอธิบายให้คนตรงหน้าเข้าใจ แต่ดูเหมือนทิศเหนือจะไม่ยอมฟังอะไรชายหนุ่มจับร่างเล็กแนบกับเตียงแล้วตอกอัดแก่นกายเข้าไปช่องทางรักแห่งเผือกอีกครั้ง เอวสอบเริ่มเร่งจังหวะหนักหน่วงตามอารมณ์ที่กำลังลุกโชน...

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

ปึกก! ปึกก! ปึกก!

“อ๊ะ...อ๊าย!!” เสียงเนื้อกระแทกเนื้อดังลั่นห้องแข่งกับเสียงหัวเตียงที่กระแทกกับผนัง คนถูกข่มเหงใบหน้าเบ้ด้วยความเจ็บร่างกายเธอไร้การเล้าโลมใดๆ หญิงสาวไม่มีอารมณ์ร่วมเลยสักนิด เสียงที่เล็ดลอดออกมาจากกรีบปากบางมาจากความเจ็บแสบแทบขาดใจ... “นะ...นิเจ็บ ได้โปรด...อึก”

“ทนไม่ได้ก็ตายไปดิ” ทิศเหนือตอบออกมาอย่างไร้เยื่อใย ใบหน้าหล่อเหลาเชิดขึ้นด้วยอารมณ์เสียวซ่าน ลมหายใจหนักๆ เป่ารดออกมาตามจังหวะการกระแทกโดยไม่สนใจความรู้สึกคนใต้ร่างแม้แต่น้อย

“โอ๊ย! ฮึก...มะ...ไม่เอา หยุดสักที” นิวาครวญครางออกมาเสียงดังลั่นห้อง ความใหญ่โตกระแทกกระทั้นเข้ามาไร้ความปรานีใดๆ ดวงตาสั่นระริกเต็มไปด้วยความเจ็บปวด มันเจ็บทั้งกายทั้งใจจนหยาดน้ำสีใสไหลอาบพวงแก้มลงมาพร้อมเสียงสะอื้น..

“ฉันอยากได้ยินเสียงครางไม่ใช่เสียงสะอื้น หรือท่านี้มันไม่เร้าใจพอ?” ทิศเหนือพูดออกมาด้วยท่าทีนึกรำคาญมือหนากระชากร่างเล็กที่นอนคว่ำบนเตียงขึ้นมาให้คุกเข่าแอ่นสะโพกแทน ท่อนแขนกำยำล็อกลำคอเธอเอาไว้แล้วสวนเอวขึ้นไปถี่ๆ จนเตียงสั่นสะเทือน..

“อื้อ...กรี๊ดดด!! นิเจ็บ” นิวาเอนตัวลงบ่าแกร่งอย่างไร้เรี่ยวแรง ร่างกายกระเด้งกระดอนอย่างบ้าคลั่ง แพนตี้ตัวจิ๋วที่ติดอยู่ข้อเท้าหลุดออกโดยปฏิกิริยา มือหนาจึงเลื่อนมาปลดตระขอบราเชียร์ออกแล้วเอียงหน้าก้มดูดเม้มเต้าอวบอย่างหื่นกระหาย...