ทะเลทรายสีน้ำผึ้ง นิยาย บท 41

ฟีน่าเก็บตัวเงียบอยู่บนห้องหญิงสาวทั้งแค้นและเกลียดมณีอินอย่างที่สุด ร่วมไปถึงฮาติมไอ้คนชั่วที่ทำให้เธอต้องมาเป็นแบบนี้

“คุณหนูคะ คุณฮาติมมาขอพบค่ะ” สาวใช้เข้ามารายงาน หญิงสาวยิ้มที่มุมปากและเป็นรอยยิ้มที่แฝงไว้ด้วยบางสิ่งบางอย่าง หญิงสาวเปิดลิ้นชักออกมาและหยิบปืนพกของผู้หญิงออกมาก่อนจะถือมันลงมาชั้นล่าง

“ว้าย!” สาวใช้ที่เห็นถึงกับร้องเสียงหลง

“คุณหนูเล่นอะไรคะน่ากลัวออก เอาไปเก็บนะคะ นะคะคุณหนู” สาวใช้บอก

“ไม่ฉันต้องการจะให้มันตาย” หญิงสาวยิ้มเย็นและเดินลงมาที่ห้องรับแขกและเมื่อเห็นชายหนุ่มความแค้นก็พลุ่งขึ้นมา

“ไอ้ฮาติมเป็นเพราะแกชีวิตฉันต้องตกต่ำเพราะแก ไอ้สารเลว” หญิงสาวตะโกนด่าพร้อมกับเร่งปืนเข้าหาชายหนุ่ม

“ใจเย็นๆนะฟีน่า ผมขอโทษผมสำนึกผิดแล้ว ผมยินดีรับผิดชอบ” ชายหนุ่มบอกและยกมือห้ามหญิงสาวเอาไว้

“ว้าย! ตายแล้ว ยายหนูเล่นปืนผาหน้าไม้ทำไม เอามาให้แม่นะ นะลูกนะ” มารดาของฟีน่าเข้ามาเห็นถึงกับตกใจและร้องห้ามหญิงสาว

“ไม่ค่ะแม่หนูจะฆ่ามัน มันทำลายชีวิตของหนูจนย้อยยับ มันต้องตายสถานเดียวเท่านั้น”

“มันเรื่องอะไรกันพ่อฮาติมบอกคนแก่สักนิดเถอะน่ะ” มารดาของฟีน่าหันมาทางชายหนุ่ม

“ผมกราบขอขมาท่านครับที่ล่วงเกินลูกสาวของท่านและที่ผมมาในวันนี้ผมจะมากราบขอขมาท่านและมาคุยกับฟีน่าเรื่องแต่งงานครับ” ชายหนุ่มบอกและหันไปทางหญิงสาว ฟีน่ายืนตะลึงนิ่ง

“แต่งงาน” หญิงสาวทวนคำช้าๆ

“ใช่ครับผมจะแต่งงานกับคุณนะฟีน่า ผมรักคุณ” ชายหนุ่มบอก

“ไม่เชื่อ คุณจะมารักฉันได้ยังไงในเมื่อคุณขืนใจฉันเพราะต้องการใช้ฉันเป็นเครื่องมือในการแก้แค้นพี่ชายคุณเท่านั้น” หญิงสาวทำสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ

“รักมานานแล้ว คุณจำตอนที่คุณไปงานวันเกิดของพ่อผมเมื่อ 5 ปีก่อนได้หรือเปล่าวันนั้นแหล่ะที่ผมพบคุณและรักคุณตั้งแต่แรกเห็นแล้ว” ชายหนุ่มอธิบาย หญิงสาวฟังเงียบและลดปืนลงมองหน้าชายหนุ่มนิ่ง

“แต่คุณไม่เคยมองผมเลย ในสายตาของคุณมีแต่พี่จามาลคนเดียวเท่านั้น ผมจึงแค้นใจที่คุณไปหลงรักพี่จามาลผมจึงทำแบบนั้นหลงไปแต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้วนะครับ ผมรู้แล้วว่าพี่กับพี่จามาลรักผมมากแค่ไหนผมยังเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว ตอนนี้ผมเข้าใจทุกอย่างแล้ว ผมจึงอยากที่จะจัดการเรื่องของเราเสียที”

ฟีน่านิ่งเงียบไม่ปริปากพูดใดๆสักคำ

“ส่งปืนมาให้แม่แล้วคุยกันให้เข้าใจแม่จะไปด้านนอกนะ” มารดาของฟีน่าเดินเข้ามาดึงปืนจากมือของหญิงสาวออกไปและปล่อยให้หนุ่มสาวได้ตกลงปัญหากันก่อน ฮาติมเดินเข้ามาใกล้ๆและประคองหญิงสาวนั่งลงบนโซฟา

“เป็นไปได้ยังไง” หญิงสาวหันมาถามอีกครั้ง

“เป็นไปแล้วนะครับที่รัก”

หญิงสาวนั่งทบทวนความหลังที่หญิงสาวได้รู้จักกบจามาลชายหนุ่มไม่เคยบอกรักเธอแม้แต่ครั้งเดียว ไม่สนใจเธอด้วยซ้ำไปถ้าเธอไม่เป็นฝ่ายชวนออกไปไหนก่อนเขาก็ไม่มีเวลามาหาเธอได้

“แต่งงานกับผมนะฟีน่า” ชายหนุ่มลุกขึ้นและนั่งลงตรงหน้าของหญิงสาวหยิบกล่องกำมะหยี่สีแดงออกมาจากกระเป๋าเสื้อเชิ้ตและเปิดมันออกหยิบแหวนขึ้นมามันเป็นแหวนเพชรประดับเพชรรูปหัวใจตรงการและล้อมรอบด้วยเพชรเม็ดเล็ดเล็กอีก 5 เม็ด หญิงสาวมองชายหนุ่มอย่างตื้นตันและสุดที่จะกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้ หญิงสาวโผเข้ากอดชายหนุ่มเอาไว้อย่างดีใจ

“แต่งงานกับผมนะครับ” ฮาติมถามย้ำอีกครั้ง หญิงสาวจึงผละออกมาและพยักหน้ารับอย่างอายๆ

“ค่ะ”

“ผมดีใจที่สุดเลยยอดรักของผม” ชายหนุ่มดึงตัวหญิงสาวเข้ามากอดอย่างดีใจ

“เราออกไปบอกแม่คุณกันนะครับ แล้วผมจะให้พ่อกับแม่มาคุยเรื่องของเราต่อ” หญิงสาวไม่ตอบได้พยักหน้ารับ