ทะเลทรายสีน้ำผึ้ง นิยาย บท 45

งานแต่งแบบไทยๆถูกจัดขึ้นที่บ้านของฝ่ายสาวสู่ขอและทำพิธีสงฆ์ในตอนเช้าคู่บ่าวสาวตักบาตรและรับพรจากพระ จามาลดูจะตื่นเต้นมากกว่าฝ่ายหญิงเพราะธรรมเนียมของที่นี่ไม่เหมือนกับที่อัลไบม่า มณีอินกระซิบถามเบาๆ

“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ”

จามาลหันมาส่งยิ้มให้เขินๆ

“เปล่าเพียงแต่ผมเมื่อยน่ะ”

“ใกล้เสร็จแล้วค่ะ เดี๋ยวก็ได้พักแล้ว”หญิงสาวบอกและยิ้มหวานให้กับเขา

เวลาผ่านไปไม่นานพิธีทุกอย่างก็เสร็จสิ้นเหลือแต่เลี้ยงแขกที่มาร่วมงานในครั้งนี้ซึ่งหญิงสาวก็เลือกเชิญเฉพาะญาติผู้ใหญ่และเพื่อนที่สนิทเท่านั้น คู่บ่าวสาวเดินออกมาตอนรับแขกต่างก็ชื่นชมทั้งคู่ว่าเหมาะสมกันดีเจ้าบ่าวก็หล่อเจ้าสาวก็สวย

“วันนี้พี่อินสวยที่สุดเลยนะคะ” ยามีนะยืนมองคู่บ่าวสาวอย่างชื่นชมเคียงข้างอยู่กับกาซิมและนาธาลซึ่งต่างก็ยิ้มอย่างมีความสุข

“ใช่ครับแล้วเมื่อไรจะถึงคิวของผมเสียทีล่ะครับ” กาซิมกระซิบถามแฟนสาว

“ต้องรอดูก่อนว่าคุณรักฉันจริงแค่ไหน” ยามีนะหันมายิ้มยั่วอีกฝ่าย

“ มาหลบกันอยู่ตรงนี้เอง” ฮาติมและฟีน่าเดินเข้ามารวมกลุ่มด้วยอีกคู่

“พี่ฮาติมเห็นคุณพ่อหรือเปล่าคะ” ยามีนะถามและชะเง้อมองหาบิดา

“พี่เห็นนั่งคุยกับคุณแม่ของมณีอินอยู่ด้านในบ้านน่ะ” ฮาติมบอกและกระชับมือที่เอวของแฟนสาวเอาไว้อย่างหวงแหน

“คุณเสียใจหรือเปล่าที่ไม่ได้เป็นคนที่ยืนคู่กับพี่จามาล” ชายหนุ่มถาม

“ไม่ค่ะ เพราะฉันมีคุณเข้ามานั่งอยู่เต็มหัวใจแล้วนี่คะ” หญิงสาวบอกและอิงศีรษะลงกับไหล่กว้างของชายหนุ่ม

“อย่าบอกนะว่าติดใจผมเข้าให้แล้ว” ชายหนุ่มกระซิบบอกอย่างยั่วเย้า หญิงสาวจึงตีเข้าที่ต้นแขน 1 ที และหัวเราะชอบใจกับสายตากรุ่มกริ่มของเขา

“หวานกันซะจนน่าอิจฉาเชียวนะคะ” นิตยาพูดแซวทั้งคู่ขึ้นและทำให้ฝ่ายหญิงถึงกับอายม้วนไป

“อย่าแซวกันซิคะคุณนิด” หญิงสาวบอก

“แล้วเมื่อไรคุณนิดจะหาคู่บ้างล่ะคะ” หญิงสาวย้อนถาม

“เนื้อคู่ของนิดคงยังไม่เกิดมั่งคะ” หญิงสาวบอกและหัวเราะ วันนี้ทุกคนต่างก็มีความสุขกันทั่วหน้ามีเสียงหัวเราะและรอยยิ้มให้แก่กัน

คู่บ่าวสาวนั่งพับเพียบอยู่ต่อหน้าประภาวดีและอูลดาซึ่งเป็นช่วงสำคัญของการส่งตัวเข้าหอ

“แม่ขอให้ลูกทั้งสองมีความสุขมีอะไรที่ไม่เข้าใจกันก็หันหน้าเข้าหากันพูดจากันดีๆเปรียบเหมือนน้ำกับไฟ ถ้าอีกฝ่ายเป็นไฟ อีกฝ่ายก็ต้องเป็นน้ำนะลูกจำไว้” ประภาวดีพูดให้พรแก่ทั้งสอง

“พ่อก็ขอให้อยู่กันอย่างถ้อยทีถ้อยอาศัยกันนะลูก พยายามปรับตัวเข้าหากันให้ได้ อย่าใช้อารมณ์เข้ามาตัดสิน จามาลเจ้าเป็นผู้ชายต้องคอยดูแลน้องน่ะ” อูลดายิ้มให้

“เราออกกันไปดีกว่านะคะบ่าวสาวเขาจะได้พักผ่อนพรุ่งนี้จะต้องเดินทางอีกไม่ใช่หรือคะ” ประภาวดีหันมาชวนอีกฝ่าย อูลดาพยักหน้าและลุกขึ้นเดินนำหน้าออกไปก่อน เมื่อเหลือคู่บ่าวสาวเพียงสองคนชายหนุ่มก็ประคองหญิงสาวลุกขึ้นมานั่งบนเตียง

“คุณเหนื่อยหรือเปล่า” ชายหนุ่มถาม

“นิดหน่อยค่ะ คุณไปอาบน้ำเถอะค่ะจะได้พักผ่อนกัน พรุ่งนี้เราต้องเดินทางกันอีกนะคะ” หญิงสาวบอก เพราะพรุ่งนี้พวกเธอต้องไปที่อัลไบม่าเพื่อทำพิธีแต่งงานกันอีกครั้งแต่เป็นในแบบของอัลไบม่าซึ่งป้าของชายหนุ่มได้เตรียมการเอาไว้หมดแล้ว

“แต่ผมอยากกอดคุณไว้แบบนี้นี่นา วันนี้คุณสวยมากเลยนะ”

“เพิ่งสวยวันนี้หรือคะ” หญิงสาวค้อนให้

“เปล่าสำหรับผมคุณสวยเสมอครับ” ชายหนุ่มบอกและหอมเข้าที่แก้มนวล 1 ที หญิงสาวยกมือกุมแก้มตัวเอง